Daddy Granpa

Chapter 10

Nauna akong bumaba nang sasakyan nang maka-park na ito sa garahe. Lumakad ako papasok ng bahay at hinintay ko si Lolo na pumasok rin. Sa totoo lang, naiinis ako dahil hindi ko alam kung bakit bigla na lang siyang hindi namamansin. Okay naman kami nang umalis kami kaninang umaga. Tapos ngayon, hindi na niya ako kinakausap. Tinanggal ko ang aking sapatos at tinabi dahil nananakit na rin ang aking paa. Hinintay ko talaga siya na makapasok para tanungin kung may problema o may nagawa ba akong mali. Pwede naman niyang sabihin na hindi tama ang ginagawa ko kanina. Pero busy siya sa pakikipag-usap sa mga tauhan niya at sa mga dalagang lumalapit sa kanya. Nakakaasar, ah! Mabuti na lang nandon si Ervin na kausapin ako para hindi ako ma-out of place!

“Desira, lalabas lang ako at may naging problema sa taniman. Mauna ka na lang kumain at baka late na akong makauwi.” sabi niya sa akin nang lumitaw siya sa pinto. Natigilan naman ako. Lumapit siya sa akin. “Huwag mo na akong hintayin. Pag matutulog ka na, i-lock mo ang bahay at huwag kang magpapasok ng kahit na sino.”

“Sige po, Lolo. Ayaw niyo ba na samahan ko kayo?” bahagya siyang ngumiti.

“Hindi na, apo. Gabi na rin at alam kong pagod ka na rin. Dito ka na lang at magpahinga, okay? Aali na ko, huwag mong kalimutan ang bilin ko, ha?” tumango lang ako at umalis na siya. Bagasak akong humiga sa couch at napatitig na lang ako sa kisame. Hindi man ako masaya dahil hindi ako pinapansin ni Lolo kanina, mukhang alam ko na kung bakit. May nangyari pala sa taniman kaya hindi maipinta ang kanyang mukha. Ano pa bang magagawa ko? Siya ang may-ari ng farm kaya dapat niya itong asikasuhin.

Nagpahinga ako saglit sa sofa tapos ay tinignan ko ang dining table kung saan may nakahain ng mga pagkain doon na nakatakip. Gusto kong sabihin sa sarili ko na hindi ako guto. But ia am really hungry kaya naman umanhik ako sa aking kwarto para makapaligo at magbihis. Nang matapos ako, bumaba ako at kumain ako ng mag-isa. Nanood na lang ako ng Youtube sa aking phone. I am famished at napakasarap pa ng pagkain na sana ay si Manang ang nagluto.

Naghugas ako ng pinggan at nanood ako ng TV saglit. Nang malalim na ang gabi, hinanp ko ang tea na pinapainom sa akin ni Lolo pero hindi ko naman alam ang pangalan nito kaya pumunta na lang ako sa aking kwarto. Napilitan akong matulog, well, hindi naman sapilitan dahil pagod na rin talaga ako. I was expecting na dadalawin ako ulit ng aking dream Lolo, pero hindi siya nagpakita sa king panginip.

Kinabukasan, hindi maganda ang mood ko. Gusto kong sumigaw in frustration pero pinigilan ko ang aking sarili. Ni hindi na nga kami nkapag-spent together kahapon ni Lolo, pati sa panaginip ba naman magtatampo pa rin siya?! Puoungas-pungas akong bumaba ng kama, naghugas ako ng mukha at nag-toothbrush tapos ay lumabas ako ng aking kwarto. Maaga pa naman at titignan ko lang kung nakauwi si Lolo kagabi. Pumunta ako sa kanyang kwarto, kumatok ako sa kanyang pinto pero wala akong narinig na sagot. Pinihit ko ang doorknob at hindi naman siya naka-lock. Binuksan ko ito at sumilip sa loob pero wala doon si Lolo. Mukhang hindi nga siya umuwi dahil halatang walang natulog sa kanyang kama. Hindi siya umuwi kagabi, kaya saan siya natulog? Nakarinig ako ng inagay sa ibaba kaya naman agad akong pumunta roon. Nakita ko si Manag na nagluluto sa kusina at ngumiti siya nang makita niya ako.

“Manang, kayo po pala… Goodmorning po…” bati ko sa kanya.

“Good morning din, hija. Ang aga mo namang nagising, pahinga natin ngayon kaya ayos lang na mahuli ng gising. Ang sabi ng iba ang sipag mo raw magtrabaho kaya kailangan mo talaga ng pahinga.”

“Hindi naman po, gusto ko lag talagang tumulong kaysa naman tumunganga lang ako dito sa bahay. Eh, Manang, tinignan ko kasi kung nakauwi na si Lolo, pero mukhang hindi. Tulungan ko na po kayo dyan.”

“Ay naku, hindi na. Matatapos na rin naman ako. Maupo ka na lang muna dyan. Tungkol naman sa Lolo mo, marami siyang inaasikaso sa taniman. Nasunog kasi ang isang traktora at may nadamay na pananim. Mabuti na lang at hindi na lumaki pa kaya hanggang ngayon ay inaayos pa rin niya. Wala pa ring tulog ang Lolo mo kaya pag nakauwi siya, alagaan mo, ha.”

“Syempre po, Manang.” nagpasalamat ako sa kanya at nagpaalam ako sa kanya na maliligo muna. Bumalik ako sa aking kwarto at nag-shower na ako. Kaya naman pala hindi na nakauwi na si Lolo dahil may ganap palng ganito sa kanyang farm. I wonder kung nangyayari ito from time to time. Sigurado ako na malaki ang lugi pag nagkataon. Sana makauwi na siya para makapagpahinga na rin.

Ilang araw pa lang ako dito sa farm, parang ang dami ng inaasikaso ni Lolo. sabagay, mas lalo pa kasi itong lumaki. Kaya naman kailangan niya talaga ng makakasama rito para tulungan siya. Pag nag-graduate ako, dito ako mag-stay, baka hindi na apo, kundi kanyang asawa! Napa-giggle ako sa aking naisip. Sana nga makauwi na si Lolo para naman maalagaan ko siya at malambing!

Pagkababa ko ulit, nakahain na ng pagkain sa mesa si Manang. Inaya ko siyang kumain pero aalis na daw siya at may gagawin pa. Hinatis ko siya sa pinto at kumaway ako sa kanya habang naglalakad siya palayo. Matapos akong kumain ng breakfast, nilinis ko na lang ang bahay. Kinuha ko rin ang maruruming damit at nilabhan ko gamit ang automatic washing machine na naroon. Manonood sana ako ng movie nang marinig ko na may tumatawag sa akin sa labas. Binuksan ko ang pinto at nakita ko sa harap ng gate si Ervin kasama ang iba na naging kaibigan ko sa manggahan.

“Uy! Anong ginagawa niyo rito?” tanong ko habang palapit ako sa gate. Binuksan ko ang maliit na pinto nito at ngumiti sa kanila.

“Yayayain ka sana namin na mamasyal. Nabanggit mo kasi na hindi ka pa nakakapaggala. Gusto mo bang sumama?” natigilan naman ako. Gusto kong mamasyal pero si Lolo ang gusto kong kasama.

“Pasensya na, hindi ako pwede. Hindi pa kasi umuuwi si Lolo kaya hinihintay ko siya. Next time na lang, Ervin.” bago pa siya makasagot, nakarinig ako ng ugong ng sasakyan na papalapit. Nakita ko ang sasakyan ni Lolo kaya tumabi sila. “Nandito na pala siya. Kayo na lang muna ang mamasyal.” ngumiti naman ito.

“Sige, next time sumama ka sa amin.” tumango lang naman ako. Nagpaalam na sila umalis. Binati nila ang aking Lolo at bumukas ang automatic gate nang sionara ko ang maliit na pinto nito. Tumabi ako para makapasok ang kanyang sasakyan. Nag-park ito sa garahe at paglabas nito, patakbo akong lumapit sa kanya at niyakap siya. He smells sweaty and burnt pero okay lang, mabango pa rin siya oara sa akin!

“Apo, sandali lang, mabaha at madumi ako.” sabi niya. Kinuha niya ang aking mga kamay at humiwalay siya sa akin.

“Sinabi mi Manang ang nangyari Lolo, nag-alala po ako sa inyo. Baka kasi may nangyari na sa inyo, eh.” sagot ko naman at niyakap ko ulit siya.

“Okay lang ako, may konting aksidente lang na nangyrai pero walang nasaktan sa amin.” binitawan ko naman siya at hinawakan ang kanyang kamay. Hinila ko siya papasok sa bahay hanggang sa dinala ko siya sa kanyang kwarto.

“Maligo ka na, Lolo tapos pahinga ka. Ako na ang bahala sa babay. Gigisingin n alang kita pag kakain na tayo ng lunch. Or, gusto mong kumain muna?” ngumiti naman siya at hinawakan niya ang aking kamay.

“Salamat, Desira, magpapahinga na muna ako. Nga pala, bakit nandito si Ervin? Niyaya ka ba niyang mag-date?” seryoso niyang sabi at nagtaka naman ako.

“Date? Ano pong date?” natatawa kong sabi. “Nakita niyo naman po na kasama niya ang mga naging kaibigan ko sa manggahan. Niyaya nila akong mamasyal, pero ikaw po ang gusto kong kasama.” nakangiti kong sabi.

“Hindi mo ba siya gusto?” napakunot noo naman ako.

“Gusto ko siya bilang kaibigan, Lolo. Tsaka sinabi ko naman sa’yo na may gusto siyang iba. Walang something sa amin, okay? Kaya huwag ka ng magselos.” pabiro kong sabi sa kanya at tumawa naman siya.

“Sige na nga… Akala ko kasi may gusto ka sa binata na ‘yon. Halos magkasing edad lang kayo.” napailing naman ako.

“Wala talaga, Lolo, magkaibigan lang kami. Nandito lang ako para magbakasyon. Kung may magustuhan man ako, sasabihin ko kaagad sa inyo.” Hinawakan ko ang kanyang mukha at hinalikan ko ang kanyang noo. “Magpahinga na kayo, ako na ang bahala sa inyo.” bumuntong hining nga siya at tumango na lamang. Pumasok na siya sa bathroom para maligo. Lumabas naman ako ng kanyang kwarto at masaya akong bumaba para makapaghanda na ako ng kakainin namin mamaya. Naku! Pagbubutihin ko ang pag-aalaga sa kanya. Ewan ko na lang kung matanggihan niya pa ako.