ตอนที่ 19
“ไปสตราสบูร์กมาเป็นยังไงบ้างลูก สนุกไหม” น้ำเสียงนุ่มนวลของมารดาเอ่ยถาม แม้จะเป็นประโยคธรรมดา แต่มันไม่ธรรมดาเลยสำหรับณัฐณิชา เธอหันไปมองกวินภพที่ส่งสายตากรุ้มกริ่มให้ก่อนตอบ
“สนุกดีค่ะ” ณัฐณิชาก้มหน้าตอบด้วยความเอียงอาย รัฐภูมิชวนทั้งสองเข้าไปในบ้าน โดยช่วยณัฐณิชาถือของ เมื่อเข้าไปนั่งในห้องรับแขกแล้วกวินภพจึงเริ่มเปิดบทพูดทันที
“เอ่อ คุณแม่ครับ” เมื่อถึงคราวจะพูดจริง ๆ กวินภพกลับอึกอัก
“อะไรหรือจ๊ะ” วิภากรเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“คือผมมีอะไรจะบอกครับ” กวินภพเริ่มประหม่า เพราะสายตาอยากรู้อยากเห็นของวิภากรกับรัฐภูมิ ทำให้หัวใจที่เคยกล้าหาญ กลับจ๋อยลงไปถนัดตา
“มีอะไรก็พูดมาสิ” รัฐภูมิเริ่มเดาออก หลังจากสังเกตเห็นสายตาที่กวินภพมักชอบมองณัฐณิชา อยู่บ่อย ๆ สงสัยงานนี้เขาคงต้องกลายมาเป็นคุณพ่อจอมหวงลูกสาวเสียแล้ว
“คือ...ผมกับณิชา”
“พี่ไม่ว่างขนาดที่จะมานั่งฟังแกอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ หรอก
