ตอนที่ 15
การประชุมเป็นไปด้วยความว้าวุ่น ไม่ใช่ว่าเขาจะว้าวุ่นเรื่องการประชุมแต่เขากลับว้าวุ่นหาแต่ณัฐณิชา เขาคิดถึงเธอ ทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะห่างกันไม่กี่ชั่วโมงนี้เอง นี่เขาเป็นอะไรไป เขาพยายามที่จะสะบัดความคิดว้าวุ่นออกไปให้หมด แล้วหันมาตั้งใจฟังการประชุม แต่มันก็ช่างทำได้ยากยิ่งเสียเหลือเกิน
ทางด้านณัฐณิชา เมื่อกวินภพออกไปประชุมแล้วเธอก็ออกไปเดินเล่น ร่างบางอยู่ในชุดกระโปรงยาวสีขาวกับเสื้อสายเดี่ยวตัวบาง เส้นผมยาวสลวยนั้นปลิวไปตามแรงลม ดวงตากลมโตคู่นั้นช่างเข้ากับใบหน้าเธอเหลือเกิน
หญิงสาวเดินเล่นไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งไปถึงช่วงที่มีร้านค้ามากมาย ณัฐณิชาเลือกดูของจุกจิกน่ารักซื้อกลับบ้านและไปฝากอันดา ศรุตจ้องมองหญิงสาวอยู่นานก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วตัดสินใจเดินไปหาเธอ
“สวัสดีครับ” ศรุตทักทายหญิงสาว
“อุ๊ย! สวัสดีค่ะคุณศรุต” ณัฐณิชา ตกใจเพราะเธอกำลังตั้งใจเลือกของฝาก ศรุตยิ้มให้เธ
