“แต่เรายังไม่ถึงครึ่งทางเลย บนนั้นสวยมาก ฉันอยากให้เธอได้เห็น” คริสเตียนพยายามเกลี้ยกล่อมเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
คาร่าจึงบ่นพร้อมกับส่ายหัวไปมา “แต่ฉันไม่มีแรงเดินแล้ว ฉันเหนื่อยและปวดขามาก ๆ” คาร่าพูดออกมาอย่างหมดแรง
คริสเตียนมองมาที่เธอและความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นในหัว
“ยืนขึ้นบนก้อนหินสิ”
คาร่ามองเขาด้วยความสับสน แต่ก็ทำตามที่เขาบอก ทำให้ตอนนี้เธอสูงกว่าเขาถึงหนึ่งนิ้ว ก่อนคริสเตียนจะกอดเธอ ส่วนคาร่าก็เอื้อมมือมาคล้องคอเขาทันที
“เอาขาเธอมาโอบเอวฉันไว้นะ”
เขาสั่ง เธอทำตามที่เขาบอก แล้วเธอก็ต้องรู้สึกเขิน เพราะใบหน้าของพวกเราอยู่ใกล้กันมาก จนรับรู้ได้ถึงลมหายใจของกันและกัน
กลิ่นเหงื่อผสมกลิ่นน้ำหอมแบรนด์ดังที่โชยออกมาจากตัวของคริสเตียนทำให้คาร่ารู้สึกปั่นป่วนในช่องท้อง จนต้องรีบหลบตาเขา ขณะที่คริสเตียนไม่สามารถห้ามใจตัวเองได้ เขาจุมพิตที่ริมฝีปากอิ่ม แล้วขบเบาๆ อย่างพยายามห้ามตัวเอง
