เอไลจาห์ยั่วเมเดลีน #2

1246 Words

โจนาธานนั่งลงบนเก้าอี้แล้วดึงผมขึ้นไปนั่งบนตัก จากนั้นเขาก็พิมพ์อะไรบางอย่างอย่างรวดเร็ว แล้วหน้าจอห้องทำงานของเมดิลีนก็ปรากฏขึ้น “ให้ตายสิ… เธอกำลังทำอะไร!” โจนาธานคำราม ดวงตาของผมเบิกกว้างอยู่ที่หน้าจอ เวลานี้เมดิลีนกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ ขาของเธออ้ากว้าง หันหน้าเข้าหากล้องให้พวกเราเห็นอย่างชัดเจน ใต้ชุดเดรสสีเขียวเธอสวมกางเกงชั้นในสีขาวที่เวลานี้เปียกแฉะตรงกลาง มือของเธอกำลังลูบไล้ไปมาเล่นกับตัวเอง มืออีกข้างเคล้นคลึงอยู่ที่หน้าอก ขณะหลับตาพริ้มพร้อมกัดริมฝีปากล่าง บ้าฉิบ!… เธอทำให้ผมมีอารมณ์ ส่วนล่างแข็งจนปวดไปหมด… “การเฝ้าดูเธอช่วยตัวเองแบบนี้ ทำให้ใครบางคนมีอารมณ์ใช่ไหม” โจนาธานกระซิบชิดริมหูผม ก่อนจะขบกัดเบา ๆ ส่งผลให้ผมครวญครางพลางขยับหมุนสะโพกลึกเพื่อได้สัมผัสความโป่งพองของเขาที่กำลังดุนดันกางเกง “ตอบผมเอไลจาห์!” เขาเลียข้างในหู ทำเอาผมตัวสั่นเทา “ตอบอะไร” ผมกลั้นหายใจ ผมต้องการเขามากพอ ๆ กับข้างล่างที่แข็งจนคิดว่ามันจะกระโดดออกมาจากกางเกง “ดูสิ!” โจนาธานจับกรามผมให้หันไปที่หน้าจอ ให้ตาย!… มือของเมดิลีนกำลังถูไถร่องชื้น ส่วนมืออีกข้างกำลังขยำหน้าอกกลมกลึงที่ตอนนี้มันโผล่พ้นอยู่นอกเสื้อแล้ว เธอบิดตัวไปมาบนเก้าอี้ พร้อมเชิดใบหน้าขึ้นบ่งบอกถึงความสยิว “นั่นทำให้คุณมีอารมณ์ใช่ไหม คุณหวังจะได้ลูบไล้ดอกไม้แสนฉ่ำที่น่ารักของเธอหรือเปล่า... ในขณะที่ผมกำลังลูบไล้ตรงนี้ของคุณอยู่ คิดแบบนั้นใช่ไหม” โจนาธานถามขณะที่ลูบไล้แก่นกายของผมนอกกางเกง ผมหายใจหอบไปกับสัมผัสจากเขา แล้วขยับถูไถเป้าเขาไปมา ก่อนเขาจะคลายเข็มขัดผมออกและถอดกางเกงให้ แก่นกายของผมดีดผึงออกมาอย่างหิวกระหาย โจนาธานกอบกุมมันแล้วรูดรั้งขึ้น ๆ ลง ๆ ตามความยาว ดวงตาของผมหันกลับไปมองที่หน้าจอ แล้วปลายหยักก็สั่นไปมาเมื่อเห็นเมดิลีนดึงกางเกงชั้นในไปไว้ด้านข้าง จากนั้นก็ค่อย ๆ สอดนิ้วเข้าและออกในเนินเนื้ออวบอิ่มสีชมพูไร้ขน เธออ้าปาก นี่ถ้าอยู่ใกล้ ๆ คงได้ยินเสียงครางหวิวจากเธอ “ตื่นได้แล้ว!” โจนาธานสั่ง ผมจึงหันหน้ามาเป็นเครื่องหมายคำถาม รอยยิ้มชั่วร้ายของเขาปรากฏขึ้น จากนั้นก็ปลดเข็มขัดพร้อมกับดึงกางเกงของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว แก่นกายใหญ่ยาวของเขาผงาดพร้อมผงกหัวทักทาย ขนาดมันพอดีรับกับผมอย่างสมบูรณ์แบบ ผมเอนตัวไปหาเขาและบดจูบอย่างดุเดือด เขาจูบกลับด้วยความหิวโหยเช่นเดียวกัน กระทั่งหนำใจเขาก็นอนคว่ำ เอนตัวไปข้างหน้า ใช้ข้อศอกค้ำอยู่บนโต๊ะ โชว์ก้นแน่น ๆ ที่สมบูรณ์แบบต่อหน้าผม แก่นกายของผมเต้นกระตุกเต็มไปด้วยความต้องการ “ผมอยากให้คุณเอากับผม ให้คิดว่าผมเป็นเธอ” โจนาธานสั่งด้วยเสียงแหบพร่า “โจนาธาน!” ผมเรียกอย่างเป็นกังวล ขณะจับแก่นกายตัวเองถูไถบนก้นเขา “ทำเลย ก่อนที่ผมจะเป็นฝ่ายเอาคุณ ก่อนที่ผมจะกระแทกคุณและคิดว่ากำลังเอากับดอกไม้ที่เปียกแฉะ รีบทำมันเดี๋ยวนี้!” อ่า ดีใจชะมัด! ผมจับความแข็งชันดันเข้าไปในก้นเขา ส่งผลให้อีกฝ่ายคำรามเสียงดัง ผมอัดแน่นเข้าไปจนลึก ขณะที่สายตาจ้องมองไปยังหน้าจอที่เมดิลีนกำลังขยับนิ้วไปมา เธอใกล้จะถึงจุดสุดยอดแล้ว ผมรู้ได้ด้วยจังหวะที่เธอรีบร้อนดึงเข้าดึงออกเร็วกว่าเดิม เธอกระตุ้นให้ผมยิ่งกระแทกแก่นกายระรัวเช่นกัน ผมเอื้อมมือไปจับความยาวของเขาแล้วรูดรั้ง เขาคำรามขณะที่ผมกำลังจะเสร็จ รู้สึกได้ถึงความคับแน่นที่อยู่ด้านใน ไม่นานก็รับรู้ได้ว่าการถึงจุดสุดยอดที่ทรงพลังที่สุดกำลังจะเกิดขึ้น ใกล้แล้ว… ผมกำลังจะแตก“อ๊า!…ซี้ด~” มือของโจนาธานวางอยู่บนมือผมที่กำลังรูดชักเพิ่มจังหวะ แก่นกายของผมหมุนวนในก้นเขา ความยาวของเขาขยายขึ้น เพราะใกล้จะถึงจุดสุดยอดเช่นกัน ผมฝังลึกลงไปในก้นเขา พลางรูดรั้งให้เขาถี่ยิบ จังหวะนั้นเมดิลีนก็กรีดร้องและเกร็งกระตุก แอ่นตัวออกจากที่นั่งของเธอเมื่อเสร็จ ผมกระแทกสะโพกอีกสองครั้งอย่างรุนแรง แล้วก็ปลดปล่อยครีมขาวข้นภายในตัวเขา ก่อนอีกฝ่ายจะถึงจุดสุดยอดแตกใส่มือผมในเวลาไล่เลี่ยกัน ผมทรุดตัวลงบนแผ่นหลังที่อ่อนปวกเปียก เราทั้งสองหายใจหอบถี่อยู่อย่างนั้นครู่หนึ่ง “เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นกับเรา!” โจนาธานถามเสียงกลั้วหัวเราะ ซึ่งผมเกลียดเสียงหัวเราะนั้น มันไม่ใช่เสียงหัวเราะแห่งความสุข แต่มันเป็นเสียงหัวเราะของความกลัว “นรกเถอะ!… ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น” …… โจนาธาน Talk: “ให้ตายสิ!… เกิดอะไรขึ้นกับคุณ โจนาธาน” เอไลจาห์ตะคอกใส่ขณะเราเดินขึ้นบันไดบ้าน “ไม่มีอะไร!” ผมตอบก่อนจะเดินไปที่ห้องทำงาน “คุณพูดว่าไม่มีอะไรได้ไง รู้ไหมว่าตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมาคุณเย็นชามากแค่ไหน แถมยังคอยหลีกเลี่ยงที่จะคุยกับผม คุณหลบหน้าผม บ้าจริง!… บอกมาว่าเกิดอะไรขึ้น” เอไลจาห์ดึงแขนผมไว้ไม่ให้เดินหนีเหมือนทุกครั้ง “ทุกอย่างมันผิดไปหมด เอไลจาห์ มันผิดพลาด... ผมรู้ว่าคุณคิดอะไรกับเมดิลีน คุณจะทิ้งผมไปเพราะเธอ ผมรู้ว่า…” คำพูดของผมถูกขัดจังหวะด้วยเสียงหัวเราะของเขา “คุณบ้าไปแล้วเหรอ ไปเอาความคิดบ้า ๆ นี้มาจากไหน ให้ตายสิ! ใครบอกว่าผมจะทิ้งคุณไปหาเมดิลีน” เอไลจาห์จ้องตาผมราวกับกำลังค้นหาความจริง เขากำลังข่มขู่อยู่ในตอนนี้ “สัญชาตญาณมันฟ้อง เอไลจาห์ ผมไม่ได้โง่” ผมหลีกเลี่ยงการสบตากับเขา “เพราะอาทิตย์ที่แล้วใช่หรือเปล่า ที่เราเอากันตอนดูเธอช่วยตัวเอง นี่เป็นสาเหตุให้คุณเป็นแบบนี้ใช่ไหม” ทำไมเขาถึงจ้องมองผมแบบนี้! “ใช่ เรื่องอาทิตย์ที่แล้วมันไม่ควรเกิดขึ้น ผมควรหยุดมันก่อนจะมีอะไรเกิดขึ้น แต่เราก็ทำแบบนั้น แล้วตอนนี้เธอก็กลายมาเป็นทั้งหมดที่คุณคิดถึงและ…” “นรกเถอะโจนาธาน พระเจ้า!… ผมไม่ได้คิดอะไรกับเมดิลีน เธอเป็นผู้ช่วยของเราแค่นั้นจริง ๆ เราทั้งคู่ทำเรื่องนี้ด้วยกัน มันดูยุ่งเหยิงไปหมด แต่มันไม่ใช่ความผิดของคุณ ความจริงแล้วมันเป็นความผิดของผมเอง ผมแค่อยากแกล้งเธอเท่านั้นตอนที่อยู่ในเลานจ์ คุณไม่ได้ทำอะไรผิดเลย” บ้าไปแล้วที่ตำหนิตัวเองแบบนั้น

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more