แค้นที่ 16
ลืมตัว
"พี่หมอครับ ทำไมไอ้คนบ้าอำนาจ เอ่อ...ผู้อำนวยการเรือนจำเขาถึงจงเกลียดจงชังเจคนักนะ พี่พอรู้เหตุผลไหม"
น้ำเสียงหวานเอ่ยถามคนในเสื้อกาวน์ด้วยความไว้วางใจที่มีขึ้นมามากกว่าเมื่อก่อนทีเดียว เพราะในเรือนจำแห่งนี้นอกจากศิลาแล้วก็มีเพียงแค่คุณหมอบดินทร์เท่านั้นที่สามารถเจอเขาได้ ถึงแม้จะแค่วันอาทิตย์วันเดียว แล้ววันนี้ก็มาถึง
รอยยิ้มของคุณหมอเริ่มเข้ามาเยียวยาหัวใจเจคอบได้อย่างไม่น่าเชื่อ อีกทั้งการดูแลเอาใจใส่ของเขาไม่ว่าจะเป็นด้านการบำบัดยา หรืออื่นๆ ทำให้นักโทษหนุ่มเริ่มเกิดความไว้วางใจและเปิดอกคุยมากขึ้น
เขาเลือกที่จะวางความแคลงใจในตัวหมอลงและจนตอนนี้หากเรียกว่าสนิทกันคงจะไม่เกินไปนัก ดูอย่างคำเรียกขานที่แทนซึ่งเปลี่ยนไปเป็นอบอุ่นสนิทชิดเชื้อกันกว่าเก่านั่นปะไร
"ศิลาเป็นพี่ชายของศิณี" เจคอบชะงักอยู่หน่อยกับคำตอบนั้น เมื่อได้ยินชื่อนี้หัวใจของเขาก็กระตุกวูบ เลือดลมของหน
