Chapter 6 ลูกกุญแจของเขา

958 Words

“อ๊ะ! คุณทะ...” น้องนางร้องอุทานด้วยความตกใจ เมื่อเห็นว่า รปภ. หนุ่มพุ่งหลาวเข้าใส่พ่อแท่งทองคำของเธอด้วยความเร็วสูง! แน่ละ เขาวิ่งมาเร็วมาก เธอร้องเตือนคุณท่านประธานไม่ทัน ดังนั้นขาเรียวจึงยื่นออกไปก่อน ขัดขาอาทิตย์ จนหมอนั่นที่ไม่ทันระวังเธอ เสียหลัก ล้มหน้าคว่ำ! แต่ยังไม่ทันที่ใบหน้าจะกระแทกพื้นปูนของถนนทางเข้าลานจอดรถในร่มของตึก ปลายเท้าที่ถูกหุ้มด้วยรองเท้าบุรุษราคาแพงสีดำปลาบก็ตวัดขึ้นกระแทกหน้าเขาอาทิตย์เข้าเต็มรัก พลั่ก! ที่เขาว่ากันว่า ก่อนตาย... หรือขณะประสบเหตุร้าย จะเห็นภาพสโลว์โมชั่น มันเป็นแบบนี้เองสินะ... อาทิตย์แอบคิดเมื่อเห็นทุกอย่างเชื่องช้าไปหมด ก่อนที่ร่างของเขาจะหล่นจากอากาศ กระแทกพื้นปูนดังโครม! เวฆาไม่ได้สนใจ รปภ. ชายทั้งแท่งที่ริอ่านจะใช้พวงกุญแจเหล็กตบหน้าผู้หญิงของเขา! แต่ดวงตาคมกริบหันไปมองสาวน้อยตัวบาง ที่ใจใหญ่จนเขาต้องแอบผิวปากเบา ๆ แบบนี้สิพี่ชอบ! “ทะ ท่านประธาน ขอโทษครับ” หัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัยวิ่งหน้าตั้งมาตะเบ๊ะให้เจ้าของบริษัท ก่อนจะจับลูกน้องหนุ่มสวมกุญแจมือไว้ก่อนเพื่อความปลอดภัยของนายจ้าง เขาเป็น รปภ. เพียงคนเดียวของบริษัทนี้ที่มีกุญแจมือและกระบองไฟเบอร์ เพราะเขาผ่านการอบรมสอบใบอนุญาตเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยอย่างถูกต้องตามกฎหมาย “ขอโทษครับท่านประธาน” หัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัยจับกุมลูกน้องหนุ่มไว้แล้วก้มหัวอีกครั้ง ขอโทษอีกที “ท่านประธานจะเอาผิดตามกฎหมายมั้ยครับ” “โห่ อะไรวะหัวหน้า” อาทิตย์กล้าโวยวาย เพราะไม่มีอะไรจะเสียแล้ว “ทางนั้นไม่มีใครเป็นอะไรเลยนะ แต่ดูผมสิ ฟันหักไปกี่ซี่!” อาทิตย์ยิงฟันให้หัวหน้าตัวเองดู รสเลือดในปากและการดุนลิ้นไปไม่เจอฟันซี่หนึ่ง ทำให้เขารู้ว่าฟันหน้าของเขาหายไปเหนึ่งซี่พราะรองเท้านั่นน่ะ เขาหรือเปล่าเป็นผู้ถูกกระทำ! “ไอ้เอ๊ะ! มึงหุบปากไปเลย” หัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัยกระซิบเสียงดุ “มึงถลาใส่เขาขนาดนั้น กล้องวงจรปิดก็มี มึงจะโดนข้อหาพยายามทำร้ายร่างกาย รู้ไว้! แต่มันยอมความกันได้ แต่ถ้ามึงยังไม่หายบ้า เขาอาจจะหมั่นไส้จนเอามึงติดคุกจริง ๆ นะโว้ย อย่าห้าวกับคนรวย โดยเฉพาะเวลาที่มึงเป็นฝ่ายผิด ไอ้สัตว์!” อาทิตย์หรี่ตา หดคอหงอ ไม่รู้จะสำนึกผิดกับคำไหนดี แต่ที่แน่ ๆ หัวหน้าเขาพูดถูก ห้าวกับคนรวย มีแต่เสียกับเสีย! โดยเฉพาะที่กูเป็นฝ่ายวิ่งเข้าใส่ตีนเขาคากล้องวงจรปิด... ตกงาน ดีกว่านอนคุกแหละวะ แม่ง! คิดได้ดังนั้นจึงยกมือไหว้ท่วมหัว “ขอโทษครับ จะไม่ทำอีกแล้วครับ อย่าส่งผมเข้าคุกเลยนะครับท่านประธาน” เวฆามองด้วยสายตาสมเพช ก่อนจะออกคำสั่ง “เรียกตำรวจมาเอาตัวมันไป ส่วนเรื่องจะยอมความมั้ย ขอผมคิดดูก่อนแล้วกัน” พูดจบก็คว้าข้อมือน้องนางให้เดินตามด้วยอารมณ์ขุ่นมัว รู้ตัวอีกทีก็มาถึงห้องเก็บสัมภาระแม่บ้านแล้ว “เอ้า ไขกุญแจสิ” น้องนางมองเขาด้วยใบหน้าแดง ๆ เพราะอากาศร้อนด้วยหนึ่ง และเพราะแค่เขาแตะเนื้อต้องตัว กลางกายเธอก็ร้อนวูบวาบด้วยอีกส่วนหนึ่ง... มือน้อยถือพวงกุญแจทรงกลมขนาดใหญ่ที่ร้อยกุญแจเหล็กสีเงินไว้หลายสิบดอก ค่อย ๆ ไขลูกบิดประตูห้องเก็บสัมภาระแม่บ้านด้วยมือไม้สั่น ดอกหนึ่งก็แล้ว... ดอกสิบสองก็แล้ว... โธ่! มันดอกไหนล่ะเนี่ย “ไหน เดี๋ยวฉันช่วยหา” ดูเหมือนท่านประธานจะมีเมตตาต่อพนักงานตัวเล็ก ๆ แบบเธอมากเลยทีเดียว เพราะเขาเข้ามาแนบกายแกร่งทางด้านหลัง จนหญิงสาวได้รับรู้ถึงความใหญ่โตโอฬารที่แข็งขึงอยู่ในกางเกงของเขา แนบชิดเสียดสีแผ่นหลังของเธอจากด้านนอกเสื้อผ้า โอ... พ่อเจ้าประคุณ ภาพแท่งทองคำเลือนรางฉายวาบในห้วงความคิด โอย... น้องนางคิดว่าจำรูปลักษณ์ของมันได้ขึ้นใจ ความใหญ่นั่น ปลายหัวเห็ดนั่น เส้นเลือดปูดโปนขรุขระที่ระลิ้นชุ่มฉ่ำ แต่พอมันมาแนบกับกายสาวจากทางด้านหลัง ความทรงจำของเธอก็ตะกุกตะกักไปหมดเลย เหมือนมีหมอกคุณธรรมมาบดบังแท่งทองในความทรงจำของเธอไปเสียเฉย ๆ แต่ไอ้เรื่องขนาดใหญ่มากจนคับปากของมัน เธอยังจำไม่ลืม! เขาโอบสองมือผ่านตัวเธอมาฉวยเอาพวงกุญแจไปถือไว้แล้วหยิบกุญแจดอกใหม่พยายามไขลูกบิด เส้นเลือดเรียงสวยบนหลังมือเขา ทำให้เธอยิ่งคิดถึงเส้นเลือดรอบแท่งแสนกระเส่านั่น แกร๊ก ๆ แกร๊ก ๆ “ไม่ใช่อันนี้แฮะ” เสียงของเขาดังชิดใกล้เพราะเขาก้มลงมา ลมอุ่น ๆ จากริมฝีปากเขาเป่ารดใบหูจนน้องนางหรี่ตาด้วยความรู้สึกเสียวอย่างประหลาด... ดวงตาคู่หวานจับจ้องลูกกุญแจในมือเขา เสียบเข้ารูลูกบิด ดึงออก เสียบเข้า ดึงออก... เสียบเข้า... มือบางกำแน่น แอบเลื่อนลงแตะกลางกายด้วยความโหยปรารถนา นี่เขาจะตามเธอมาเพื่อเสียบลูกกุญแจเข้ารูลูกบิดอย่างเดียวจริงดิ? ถึงขั้นนี้แล้ว ทำไมเขาไม่ถอดกางเกงเธอ แล้วเสียบกุญแจยักษ์ของเขาเข้ามาทำลายรูพรหมจรรย์ของเธอให้ขาดวิ่นไปเสียตอนนี้เลยเล่า ปัดโธ่!!!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more