ตอนที่ 9 เขามาช่วยข้า

1085 Words
ในป่าที่มืดมิดมีถ้ำแห่งหนึ่งซ่อนตัวอยู่ ร่างของหญิงสาวถูกพาตัวมาซ่อนเอาไว้ในที่แห่งนี้ บุรุษชุดดำยืนจ้องมองนางอยู่ด้านข้าง เขาบังคับกรอกยาในกระบอกไม้ไผ่ ให้กับหญิงสาวที่กำลังนอนหมดสติ บุรุษในชุดดำคือชิงเฟิง หลังจากวันนั้นเขาหนีออกจากจวนอย่างทุลักทุเล ชายหนุ่มเอาตัวรอดจากบรรดาองครักษ์เงาคนอื่นได้ด้วยการใช้พิษ วันนี้เขามาเพื่อที่จะแก้แค้น เขาวางยาพิษรัญจวนกับนาง เขาต้องการให้นางคลั่งไคล้ในตัวของเขาบุรุษผู้ที่ได้ร่วมรักกับนางเป็นคนแรกหลังจากโดนพิษนี้ เขาอยากจะเห็นนักเวลาคุณหนูที่สูงศักดิ์เช่นนางเมื่อมาอยู่ใต้ร่างของเขานางจะเป็นเช่นไร จะยังคงเย่อหยิ่งจองหองตัวได้อยู่หรือไม่ ชิงเฟิงอดทนรอคอยอย่างใจเย็นเพื่อให้ร่างกายของนางดูดซึมพิษรัญจวนได้อย่างเต็มที่... ความร้อนที่พุ่งพล่านอยู่ในร่างกาย ทำให้เจียชี ฟื้นขึ้นมาด้วยความมึนงง นางมองไปรอบ ๆ ดูเหมือนว่าตอนนี้นางจะอยู่ในถ้ำ หญิงสาวคอแห้งผาก แลบลิ้นเลียริมฝีปากของตนเองด้วยความกระหายน้ำ นางต้องการจะลุกขึ้นไปหาน้ำดื่ม แต่พบว่าร่างกายของนางอ่อนปวกเปียกไปหมด หญิงสาวต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการลุกขึ้น ในตอนนี้นางเวียนหัวมากความคิดสับสนวุ่นวายไปหมด เมื่อเจียชีเห็นสระน้ำในถ้ำ นางรีบวิ่งตรงไปด้วยความยินดี หญิงสาววักน้ำในสระขึ้นดื่มแต่ยิ่งดื่มมากเท่าไหร่นางก็ยังคงกระหาย...ร่างกายรุ่มร้อนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ร้อนมาก... ทำทำไมมันถึงได้ร้อนเช่นนี้… ความร้อนดูเหมือนจะไปรวมกันที่จุดกึ่งกลางร่างกาย ผิวของนางเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงสติสัมปชัญญะของนางเริ่มเลือนลาง นางร้อนไปทั้งตัว เริ่มฉีกเสื้อผ้าของตัวเอง นางคิดว่าเป็นเช่นนี้ต่อไปคงไม่ดีแน่ หญิงสาวจึงลงไปในสระน้ำ ระดับความลึกของสระอยู่บริเวณเอวของนาง ความเย็นจากน้ำทำให้นางรู้สึกดีขึ้นมาก แต่มันก็เป็นเช่นนี้ได้ไม่นาน ความเย็นของน้ำในสระไม่สามารถต้านทานความร้อนที่แผดเผาร่างกายของนางได้ นางตะเกียกตะกายขึ้นจากน้ำปืนไปยังหินก้อนใหญ่ นางปีนขึ้นไปด้วยแรงทั้งหมดที่มี และนอนหอบเหนื่อยร่างกายเปียกโชกอยู่ตรงนั้น เจียชีวิตกกังวลมาก นางรู้สึกว่าสถานการณ์ ในตอนนี้ตนเองคล้ายจะมีอารมณ์ความปรารถนา ทางเพศอย่างรุนแรง ความรู้สึกมันรุนแรงมากกว่าตอนที่นางอยากจะมีความสัมพันธ์กับเฉิงคุนเสียอีก! "คุณหนูหมดแรงแล้วหรือ" นางผงกศีรษะขึ้นไปมองตามเสียงด้วยความตกใจ เมื่อบุรุษผู้นั้นถอดหน้ากากออก เจียชีก็จำเขาได้ในทันที "เจ้าช่างบังอาจนักถึงกับลักพาตัวข้ามา!" นางเค้นเสียงพูดออกมาอย่างแค้นใจ... ชิงเฟิงเดินเข้ามาใกล้ เขาจับแขนของนางเอาไว้ โน้มใบหน้าลงมา...หมายจูบที่ริมฝีปากบางของสตรีตรงหน้า โดยไม่สนใจว่ามือของนางจะเหวี่ยงออกมาฟาดหน้าของเขาหรือไม่ก็ตาม ทันใดนั้น ชิงเฟิงสัมผัสได้ถึงลมที่เย็นยะเยือกพัดเข้ามาในถ้ำ นี่คือสัญญาณเตือนของอันตราย! ชิงเฟิงลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว รีบวิ่งไปหาที่ซ่อนตัว เขาปกปิดลมหายใจของตนเอง อาศัยความมืดของถ้ำในการซ่อนตัว เพียงไม่นานเขาก็เห็นชายในชุดดำเดินอย่างช้า ๆ เข้ามาในถ้ำ แม้ว่าตอนนี้ชิงเฟิงพร้อมที่จะต่อสู้กับเขา แต่เมื่อเขาเห็นว่าอีกฝ่ายสามารถสะกดรอยและผ่านกลไกหน้าถ้ำเข้ามาได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้ ในใจของเขาก็รู้สึกไม่มั่นใจเอาเสียเลยว่าตัวเขานั้นจะเอาชนะชายหนุ่มด้านล่างได้! เจียชีเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายถอยไป นางก็กระโดดลงไปในสระอีกครั้ง พยายามที่จะดับความร้อนในร่างกายของตนเอง... ทันทีที่เฉิงคุนเข้าไปในถ้ำ เขาก็ได้ยินเสียงใครบางคนอยู่ในน้ำ ชายหนุ่มรีบเดินเข้าไปดูและเห็นว่าคนตรงหน้าคือสตรีที่เขาตามหา เขาถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจ แต่ท่าทางของนางในตอนนี้ดูแปลกประหลาด หญิงสาวใบหน้าแดงก่ำบิดตัวไปมาอยู่ในน้ำราวกับงูน้อยตัวหนึ่ง เฉิงคุนกระโดดลงบนหินก้อนใหญ่ แล้วอุ้มนางขึ้นมาจากน้ำ เจียชีที่ยังไม่ยอมลืมตานางคิดว่าชิงเฟิงเข้ามาใกล้นางอีกครั้ง ดังนั้นหญิงสาวจึงตบหน้าฝ่ายตรงข้ามด้วยความโกรธ แต่เมื่อนางลืมตาขึ้นก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยของเฉิงคุน หญิงสาวขยี้ตาตนเองด้วยท่าทางไม่อยากจะเชื่อ เมื่อมองดูชายหนุ่มตรงหน้าอีกชัดๆ ดวงตาของนางก็เปล่งประกายด้วยความปีติยินดีราวกับหนูที่กำลังหิวโหยตกลงไปในถังข้าวสาร นางโผไปกอดเขาอย่างแรง "เฉิงคุน" ชายหนุ่มลูบผมที่เปียกน้ำของเจียชี มืออีกข้างก็ลูบแผ่นหลังของเพื่อปลอบโยน ยิ่งเขาทำเช่นนี้ร่างกายท่อนล่างของนางก็ยิ่งร้อนรุ่มมากยิ่งขึ้น เจียชีจับมือของเขาไปไว้ตรงจุดนั้น นิ้วของนางก็สอดเข้าไปในปากของชายหนุ่ม เมื่อเห็นนางใกล้ชิดกับเฉิงคุน บุรุษอีกคนที่แอบซ่อนตัวอยู่อีกด้านของถ้ำก็หายใจติดขัด เสียงเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยนี้ทำให้เฉิงคุนจับตำแหน่งเขาได้อย่างรวดเร็ว ดูเหมือนวันนี้เขาจะไม่ใช่คนเดียวที่ได้เห็นท่าทางยั่วยวนของนางเสียแล้ว เฉิงคุนดูดดึงนิ้วของหญิงสาวในปากเขาอย่างช้าๆ จากนั้นชายหนุ่มก็ยืนขึ้น จ้องมองไปที่มุมมืดของถ้ำที่อยู่ไม่ไกล ชายหนุ่มใช้เสื้อของตัวเองห่อหุ้มตัวนางเอาไว้อย่างแน่นหนา แล้วพูดกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ "รอข้าน้อยอยู่ที่นี้...แล้วข้าน้อยจะกลับมาปรนนิบัติคุณหนูเอง” เมื่อเขาหันหลังกลับดวงตาของเขาก็เปลี่ยนไปมันเต็มไปด้วยความเย็นชาและปรารถนาที่จะฆ่าฟัน!
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD