ตอนที่ 6
1075 Words
“กลัวอะไรพี่ซัน กลัวทำไม พี่ยังไม่กลัวเลย ก็แค่สั่งเก่ง ดุเก่ง ก็แค่นั้นแหละ เอาเข้าจริงจะทำอะไรได้ เป็นผู้หญิงอะจันทร์ ไม่ต้องกลัวผู้ชาย เข้าใจไหม เรามี 2 มือ 2 ตีนเท่ากันกับเขา กลัวเขาทำไม ถ้าจันทร์กลัวผู้ชายมากขนาดนี้ เวลาแต่งงานไปอะ ผู้ชายก็จะเอาเปรียบได้นะ จำคำพี่ไว้เลย ห้ามกลัวผู้ชายเด็ดขาด”
นิ้วชี้จิ้มหน้าผากของศศินาแบบสั่งสอนเต็มที่ เพราะเห็นแล้วอดไม่ได้กับหน้าเหวอๆ หงอๆ นั้น ผู้หญิงไม่ควรจะยอมให้ผู้ชายเอาเปรียบ แต่หล่อนล่ะ กำลังจะถูกกระทำแบบนั้น คิดแล้วก็สาดเหล้าย้อมใจไปอีกแก้ว
“ไม่ใช่ค่ะพี่อากาศ จันทร์ไม่ได้กลัวพี่ซันค่ะ แต่พี่ซันสั่งไว้ให้จันทร์คอยดูแลพี่อากาศให้ดี จนกว่าจะส่งตัวเข้าหอ”
“งั้นก็แค่ดูไป อย่ามาห้ามพี่ พี่อยากทำอะไร พี่ก็จะทำ จันทร์ก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าพี่ไม่ได้เต็มใจแต่งงาน ดังนั้นอย่ามาห้ามพี่”
“แต่พี่อากาศจะเมาแบบนี้เข้าหอไม่ได้นะคะ”
“ใครเป็นคนตัดสินใจว่าได้หรือไม่ได้ พี่! ไม่ใช่คนอื่น! แล้วพี่ก็ยอมแต่งงานแล้วด้วย มันก็ควรจะจบไม่ใช่เหรอ ตอนนี้พี่ก็อยากเมา พี่ก็จะเมา”
พูดจบก็คว้าแก้วเครื่องดื่มสาดใส่ลำคออีกครั้ง
“พี่อากาศ พอเถอะนะคะ เดี๋ยวพี่ซันกับคุณป้าจะดุจันทร์ที่ไม่ดูแลพี่อากาศให้ดี”
คำพูดของศศินาทำให้หล่อนหลุดขำ ที่แม่กับพี่ชายยังมากำกับการดูแลหล่อนจนกว่าจะถึงเวลาเข้าหอ แต่หล่อนจำเป็นต้องเมาจริงๆ เพราะถ้าไม่เมา หล่อนอาจจะต้องเผชิญกับความอัปยศ เหมือนดั่งที่เจ้าบ่าวของหล่อนพูดเอาไว้
‘ผู้ชายน่ะ เอาได้แม้จะไม่ได้รัก’
“จันทร์ฟังพี่นะ ตอนนี้พี่กำลังทำอีกขั้นตอนให้สำเร็จ”
“คือการเมาเหรอคะ”
“ก็ใช่น่ะสิ พี่ต้องเมา เพราะเวลาเสียตัวจะได้มันแบบสุดๆ ไปเลยไง”
“พี่อากาศ! ทำไม่พูดแบบนี้ล่ะคะ”
“พี่พูดเรื่องจริงนะจันทร์ เพราะว่าเวลาเมาอะ จะได้เอากับใครก็ได้ไง”
“จันทร์ไม่เข้าใจค่ะ พี่อากาศไม่เห็นต้องทำอะไรแบบนี้เลย ถ้าพี่อากาศไม่พร้อม เอ่อ... ก็น่าจะบอกเขาได้นี่คะ จันทร์ว่าคุณแดนเขาก็ดูเป็นสุภาพบุรุษอยู่นะคะ แค่แต่งงานคืนแรกเอง เขา… เอ่อ… เขาก็น่าจะรอได้”
“น้อยไปสิจันทร์! ผู้ชายที่ไหนเขาจะรอได้ จันทร์ดูพี่สิ!”
พิสุทธิ์นภาวาดปลายนิ้วชี้ไปตามเรือนร่างตัวเอง แอ่นอกอวบใหญ่ที่เกาะอกดันจนชิดให้ยิ่งชิดมากขึ้น
“สวยหยาดฟ้ามาดินซะขนาดเนี้ย ผู้ชายคนไหนจะไม่เอาบ้างพี่ ไม่เชื่อหรอก ชุดก็เปิดหน้าเว้าหลังดันนมซะขนาดนี้ ไม่รู้ป่านนี้นายนั่นจินตนาการไปถึงไหนแล้ว เพราะอย่างนี้ไง พี่ก็เลยต้องเมา เมาไปเลยดีกว่า เวลาเอากันจะได้ไม่ตะขิดตะขวงใจ ทำให้จบๆ กันไป”
“พี่อากาศมองเขาในแง่ร้ายไปหรือเปล่าคะ ถ้าพี่อากาศไม่พร้อม จันทร์ว่าเขาก็ไม่น่าจะ... จะรังแกนะคะ”
“จันทร์ไม่รู้ซะแล้ว ว่าผู้ชายน่ะ หื่นขนาดไหน”
พิสุทธิ์นภาที่ลิ้นพันกันพยายามจะพูดให้ศศินาเข้าใจมากที่สุด ทั้งที่หล่อนเริ่มรู้ตัวว่าประสาทสัมผัสสั่งงาน ความคิด กับคำพูดเริ่มจะสวนทางกันทุกอย่าง
ความคิดของหล่อนไปไกลกว่าปากที่ขยับ นี่แหละอาการเมา แต่หล่อนต้องเมาให้มากกว่านี้อีก เมาให้หลับไปเลยก็ดี จะได้ไม่ต้องรับรู้เรื่องที่จะเกิดขึ้น
ก็ในเมื่อหล่อนเลี่ยงไม่ได้ และนายนั่นก็บอกเองว่าจะทำกิจกรรมปั๊มลูกกับหล่อน เลี่ยงไม่ได้ หนีไม่พ้น งั้นหลับไปเลยดีกว่า จะได้ไม่รู้สึกว่าเสียศักดิ์ศรีด้วย
“ผู้ชายดีๆ มีแค่ในนิยายเท่านั้นแหละจันทร์ จำคำพี่ไว้ ผู้ชายเอากับผู้หญิงได้ทุกคน แม้จะไม่ได้รัก เพราะไม่อย่างนั้นน่ะ ผู้ชายก็ต้องรักผู้หญิงอาบอบนวดทุกคนสิ”
หล่อนไม่ได้บลูลี่ผู้หญิงทำงานกลางคืน แต่คำพูดของเจ้าบ่าวที่ผุดขึ้นในความคิด หล่อนรู้ว่ามันจริงไง ก็เลยต้องเมาให้สุดเหวี่ยง เพราะหลังจากเข้าหอ สิ่งที่เกิดขึ้นมันจะมาจากความเมาเท่านั้น ไม่ใช่ว่าหล่อนเต็มใจ
บทสนทนาที่ 2 สาวพูดคุยกันทำให้คนที่ยืนอยู่หลังพุ่มไม้แทบจะหลุดขำ พิสุทธิ์นภาไม่กลัวที่จะเสียตัวให้กับเขา แต่หล่อนกลัวว่าจะเสียตัวตอนสติสัมปชัญญะอยู่ครบมากกว่า
“คอยดูเถอะอากาศ จะปล่อยให้เมาเก้อ”
แดนดินพึมพำกับตัวเอง จริงอยู่ที่ว่าผู้ชายสามารถมีอะไรกับผู้หญิงโดยที่ไม่ได้รัก แต่เขาแค่ตั้งใจพูดให้พิสุทธิ์นภาปั่นป่วนหัวใจเล่น ไม่ได้คิดจะหักหาญเอาแต่ได้กับหล่อนหรอก
เพราะสำหรับเขาการจะมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงสักคน มันก็ต้องมีอารมณ์และองค์ประกอบหลายๆ อย่าง อย่างน้อยสุดก็คือผู้หญิงต้องเต็มใจ
แล้วเขาก็ไม่ชอบมีอะไรกับคนเมาด้วย เพราะเขาไม่รู้ว่าหล่อนเต็มใจ หรือว่าฤทธิ์แอลกอฮอล์พาไป ดังนั้นควรหลีกเลี่ยง
แต่หล่อนสิ เตรียมพร้อมเสียสาวซะเหลือเกิน
“ยายบ้า เดี๋ยวก็ได้ล่อคนเมาครั้งแรกซะเลย”
บรรยากาศในห้องฮันนีมูนสวีทของโรงแรมแดนสนธยาซึ่งใช้เป็นห้องหอส่งตัวบ่าวสาวในค่ำคืนนี้เป็นไปอย่างทุลักทุเล เพราะเจ้าสาวเมาปลิ้น ต้องเรียกว่าเมาปลิ้น เพราะพี่ชายเจ้าสาวถึงกับต้องอุ้มกันมาส่งถึงเตียง
“จะไหวไหมเนี่ย”
‘พ่อเลี้ยงสุริยการ’ ส่ายหน้าให้กับลูกชาย พลางมองภรรยาคู่ทุกข์คู่ยาก ซึ่ง ‘พิรดา’ ทำได้แค่ยิ้มแหย ก่อนจะยิ้มกว้างมากขึ้นเมื่อแพรนภาเข้ามาจับมือกระชับให้กำลังใจ
“ไม่เป็นนะคุณดา นายแดนรับมือได้แน่”
แพรนภาบอกแบบนั้นก่อนจะยิ้มให้กับเดชาชัยที่เดินเข้ามาพร้อมกับลูกชายเพียงคนเดียวของหล่อน
- Writer
