“จริง?” หล่อนทวนคำสีหน้าคือไม่แน่ใจ
“จริงสิ อร่อยด้วย”
นั่นเขาหลอกหล่อนใช่ไหม ‘อร่อย’ จะรู้ได้ยังไง
“เคยกินเหรอ”
แดนดินแทบสำลักน้ำลาย นี่พิสุทธิ์นภาเมาจริงๆ ใช่ไหม ทำไมถึงได้ยอกย้อนเหมือนตอนไม่เมา เขาอยากจะบ้าตาย จะไปเคยกินของใคร แต่คิดขนบนหัวก็ลุกพึ่บ มีแต่ถูกกินสิไม่ว่า
“ไม่เคยกิน แต่คนที่ได้กินบอกอร่อยกันทุกคน”
“ให้กัดเหรอ”
“เฮ้ย! ไม่ใช่นะ ห้ามกัด!”
แดนดินคว้าไอ้ตัวดีออกจากมือพิสุทธิ์นภาโดยเร็ว ร้องห้ามดังลั่น เพราะคำถามพาซื่อกับฝ่ามือลูบคลำและสายตาที่มองสำรวจแบบอยากรู้อยากเห็น มันทำให้เขาเสียว แต่ถ้าถูกกัดขึ้นมาจริงๆ จะทำยังไง
ทว่าพิสุทธิ์นภาที่แลบลิ้นเลียปาก คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่น พร้อมส่ายหัวน้อยๆ แบบเรียกสติ ก็ทำให้เขาต้องเร่ง จะปล่อยให้หล่อนสติมาเต็ม 100% ไม่ได้เด็ดขาด
“มานี่เถอะ ช่วยถอดชุด”
“หือ... ถอดชุดเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ ใส่แบบนี้จะอาบน้ำได้ยังไง อึดอัดตาย”
เจ้าสาว
