เมื่อถึงวันหยุดที่ได้พักผ่อนชินวุธจึงขอนอนตื่นสายสบาย ๆ แบบคนขี้เกียจจนถึงสิบโมงจึงลุกจากที่นอน พอตื่นแล้วก็หิวเลย เขาอาบน้ำแต่งตัวแล้วออกจากห้องเดินลงไปชั้นล่าง แล้วเขาก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์กับอินทรา เขาจะไม่สนใจเลยถ้าผู้หญิงคนนั้นจะไม่ร้องไห้และสะอื้นเบา ๆ เหมือนมีเรื่องเสียใจ
แต่คิดอีกทีครั้งก่อนก็มีวิญญาณชายหนุ่มที่จำเรื่องของตัวเองได้และเข้ามาอยู่ที่อพาร์ตเมนต์นี้ วิญญาณหญิงสาวรายนี้ก็คงจะเหมือนกัน
"มองผู้หญิงแบบนี้เสียมารยาทนะ" อินทราจิกตาใส่
"อะไรเล่า ก็แค่มองไม่ได้หรือไง"
"ไม่ได้ ผู้ชายไม่ควรมองผู้หญิงแบบนี้"
"โวะ! หัวโบราณจัง สมกับเป็นตาแก่อายุพันปีจริง ๆ" ชินวุธเบ้ปากทำหน้าเอือม
"ผมยังไม่แก่ถึงพันปีนะ!"
"พอละอินทรา จะหาเรื่องชินวุธทุกครั้งที่เจอหน้าเลยหรือไง พาเธอไปพักที่ห้อง 308 นะ" ไตรภพรีบห้ามแล้วยัดตะเกียงนำทางใส่มือยมทูต
"ได้ครับ" อินทรารับคำแล้วหั
