พอถึงวันพระชินวุธก็ตื่นแต่เช้าแล้วเตรียมตัวในการไปทำบุญและเที่ยวน้ำตก เมื่อแต่งตัวเรียบร้อยก็คว้ากุญแจรถเดินออกจากห้อง เขามองห้องหมายเลข 203 ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับห้องเขาอยู่ครู่หนึ่งก็เดินลงบันไดไป
ตั้งแต่ที่ไตรภพให้ปภากรพักที่ห้อง 203 ชินวุธก็ไม่เคยเจอหน้าปภากรอีกเลย เวลาเขากลับจากทำงานตอนเย็นเขาจะพบผู้อาศัยที่นี่นั่งดูทีวี นั่งคุยกัน หรือนั่งเล่นตรงล็อบบี้ชั้นล่างครบทุกคนและทุกห้องไม่ว่าจะหน้าเก่าหรือมาใหม่ ยกเว้นปภากรคนเดียวที่เขาไม่เคยเห็นเลยสักครั้ง
ชินวุธขับรถออกจากอพาร์ตเมนต์ไปที่โรงงาน เมื่อไปถึงโรงงานโยธินกับปภากรก็มารออยู่แล้ว
"มากันเช้าจังนะ" ชินวุธทักด้วยรอยยิ้ม
"ผมก็ตื่นเช้าทุกวันอยู่แล้ว" โยธินยักคิ้วให้ด้วยท่าทียียวน
"แต่งตัวหล่อเชียวนะเปา" ชินวุธหันไปทักอีกคน
"ผมก็หล่อแบบนี้อยู่แล้วนี่ครับ" ปภากรตอบด้วยรอยยิ้ม
"เออไอ้คนหล่อ หล่อตายละมึง" โยธินเบ้ปากใส่
"อย่างน้อยกูก
