“เฮ้ออออ ในที่สุดมันก็หลับได้สักที แต่ไหงทีนี้มาหลับคู่ ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ลุงจำได้ว่าเจออยู่กับวินบ่อย ๆ” อัคคีถามหลานชายกับภาพตรงหน้า ที่ชายหญิงนอนคู่กันอยู่ในห้อง
“เพื่อนหน่ะ เธอเป็นคนที่ค่อนข้างจะหาได้ยาก มี 1 ในล้าน แบบพ่อของฉัน ฝากลุงดูเพื่อนฉันหน่อย ตื่นแล้วก็คงจะกลับ” ธาวินมองถิงถิง ที่กำลังหลับเป็นตาย
“ไอ้ไฟมันอาจจะปล้ำได้นะ แล้วผู้หญิงคนนี้อายุเท่าไหร่ ลูกเต้าเหล่าใคร ทำไมลุงไม่เคยรู้ประวัติ”
“อย่างไอ้ไฟ แตะต้องเธอไม่ได้หรอก ถ้าเธอไม่ยอม ถ้าถามว่ายัยนี่เป็นใคร ตอบไงดีนะ คนเป็นอาจจะไม่ค่อยรู้จัก แต่คนตาย น่าจะรู้จักยัยนี่ดีเลยล่ะ รุ่นปู่ของเธอทำงานเก็บกวาดให้ปู่มูน แล้วก็รับมารุ่นสู่รุ่นจนมาถึงรุ่นของเธอ บริษัทหวังซิน ลุงไม่ต้องห่วง ถึงยัยนี่จะเพี้ยน ๆ หน่อย แต่ไม่ใช่คนไม่ดี ที่จะทำร้ายไอ้ไฟได้หรอก ยัยนี่แอบรักไอ้ไฟมาตั้งแต่เรียนมหาลัยแล้ว” ธาวินกระซิบบอกคนเป็นลุง เพราะไม่อยากให้ป้าสะใภ้ที่หวงลูกชายนั้นได้ยิน
“เป็นแบบนั้นก็คงจะดี” อัคคีมองลูกชายที่หลับพริ้ม
‘ดีบ้าดีพออะไร ต้องพาตั่วเจ้ออกจากที่นี่นะ คุณวิน คุณวินนนนน แบบนี้ตั่วเจ้ จะแย่นะ’ เสียงเตือนภัยที่ใครหลายคนนั้นไม่ได้ยิน เสียงของเหม่นลี่ไม่อาจจะส่งไปถึงคนที่ยืนคุยกันอยู่
‘ใครก็ได้ ช่วยตั่วเจ้ก่อนสิ ทำไมถึงไม่มีใครได้ยินฉันเลยนะ’
ไฟ Say ::
“คุณไฟ เรามาสนุกกันเถอะนะคะ จูบฉันหน่อย” ร่างบางที่กำลังคืบคลานมาบนตัวผม มุดจากใต้ผ้าห่มขึ้นมาทีละน้อย มือที่กำลังสัมผัสกับเจ้าไฟน้อยอย่างรุ่นแรง มันทำให้ผมต้องลืมตาตื่น แม้จะได้นอนไปไม่เท่าไหร่
“อะไรอีกวะเนี่ย!!!” ผมเปิดผ้าออกดูก็เจอหญิงสาวที่มาช่วยผม กำลังจะกินผมซะเอง เธอกำลังจะดึงกางเกงผมลงแล้ว
“ทำให้คุณมีความสุขไง” ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอออก แล้วกำลังจะครอบเข้าที่ไฟน้อยของผมใต้ผ้าห่ม แต่จู่ ๆ ก็โดนไอ้ตัวที่ลอยได้ดึงหัวเอาไว้ ดึงเอาไว้ทำไม!!!! คนกำลังจะเสียว แต่แล้วความกระหายของหญิงสาวที่มาช่วยผมก็ชนะ เพราะเธอกลับมาครอบริมฝีปากลงบนแก่นกายของผมเรียบร้อย แล้วดูดอย่างเมามัน ดูเหมือนคนหิว ดูดเหมือนกับไม่เคยเจอจู๋
“โอ้ยยยย ซี้ดดดดด ถิงถิง เฮียเสียว เธอหิวมาจากไหน อ่าาาา ซี้ดดดดด” ผมลูบหัวหญิงสาวที่เคยได้ยินชื่อมาบ้าง เจอมาบ้าง แต่ไม่เคยสนิทกันขนาด เอ่อออ ทักทายน้องชายขนาดนี้ ไม่อาบน้ำ ก็กล้าดูดเหรอวะ เก่งเกินไปละ
‘ไม่ใช่นะ ไม่ใช่ตั่วเจ้!!! ทำไมถึงไม่มีใครได้ยินฉันเลย ตั่วเจ้ ตื่นสักที’ แล้วไอ้ที่บิน ๆ นี่คือ อะไร ผมมองเด็กที่ลอยไปลอยมา แล้วเอามือปิดตา ดูคนดูดจู๋ไม่ได้
“อ๊าาาาา ถิงถิง ซี้ดดดดด เสียวว่ะ เธอน่ารักดีเหมือนกันนะ แถมเป็นงานด้วย อาาาาห์” ผมต้องละสายตาจากตัวประหลาด แล้วมาสนใจคนที่ดูดอย่างเอาเป็นเอาตาย สายตาที่ช้อนมองผมอย่างยั่วยวนทำให้ผมต้องเด้งเอวเข้ากับปากอวบอิ่ม
“อ๊อกกก จ๊วบบบบ อ่ะ แตกในปาก” ความรุ่นแรงของการสั่นสะเทือนนี้ ทำให้แววตายั่วยวนหายไป แล้วกลายเป็นใบหน้าเหยเกด้วยความทรมานแทน เธอพยายามจะเอาปากออก แต่อารมณ์แบบนี้ผมหยุดให้ไม่ได้แล้ว ผมกดหัวของเธอเอาไว้
“ซี้ดดดดด โอ้ยยยย ถิงถิงจ๋า เฮีย เฮียเสร็จแล้ว!!! อาาาห์” ผมปล่อยน้ำเข้าปากอวบอิ่มจนหยดสุดท้าย คนที่โดนกดหัวจำใจต้องกลืนน้ำของผมเข้าไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ เมื่อหัวของเธอเป็นอิสระ ดวงตาที่เหมือนคนกำลังจะร้องไห้ก็เผยขึ้นบนใบหน้าทันที มีดพกถูกดึงออกมาจากชุดชั้นใน แล้วจ่อเข้าที่คอของผม เหมือนกะจะฆ่ากันให้ตาย
“ปาดคอซะดีไหม!!! อย่าริอาจมาขืนใจฉันอีก” ยัยนี่อารมณ์ไหน ก็ตัวเองบอกเองว่าให้เสร็จในปาก
“ขืนอะไร เธอขอเองทั้งนั้น เฮียแค่แค่ตอบแทนที่ช่วย ก็ให้ตามคำขอทุกอย่าง จะฆ่ากันมันเกินไปนะ” ผมบอกคนที่จู่ ๆ น้ำตาก็ไหล อะไรเนี่ยผมงงไปหมดแล้ว แล้วจู่ ๆ เธอก็ทิ้งตัวลงบนตัวของผมแล้วเก็บมีด ดีมาก ๆ เราควรจะคุยกันด้วยเหตุผล
“เมื่อกี้ไม่ใช่ฉัน น่าจะเป็นหนึ่งในบรรดาเมียผีของคุณ” ถิงถิงนั่งอยู่บนหน้าท้องของผมแล้วมองไปรอบ ๆ ห้อง แต่จะนั่งให้ถูก เธอจะต้องขยับลงไปอีก แต่เมื่อกี้เธอบอกว่าเมียผีเหรอ เรียกน่าเกลียดจัง
“พวกนั้นอยู่ที่นี่เหรอ ยังไม่ไปเหรอ โอ้ยยยย แบบนี้เมื่อไหร่พวกนั้นจะไปสักที แล้วจะบอกให้แค่ได้กันไม่เรียกว่าเมียหรอกนะ มันจะต้องเป็นอะไรที่เฮียเองต้องยอมรับด้วยดิ ว่าแต่ไอ้ที่ลอยไปลอยมารอบตัวเธอนี่คืออะไรอ่า เมียผีของเฮียด้วยเหรอ กูเอาเด็ก 15-16 เลยเหรอวะ” ถ้าใช่ ผมเนี่ยเริ่มชักจะตัณหากลับเกินไปละ
“ไม่ใช่ นั่นเหม่ยลี่ เธอเป็นเลขาของฉัน ขอบใจนะเหม่ยลี่ที่เฝ้าร่างให้ แรงกระแทกที่ปากเมื่อกี้มันทำให้ฉันตื่น พวกนั้นก็เลยหนีไปแล้ว”
“แล้วอร่อยไหม เธอกินของเฮียจนหยดสุดท้ายเลย” ผมถามพร้อมกับชันตัวขึ้นมาคุยกับเธอ จะได้คุยกันใกล้ ๆ แต่มีดพกเงาวาววับ ก็ถูกจ่อที่คอของผมทันที ยัยนี่กะจะฆ่าผมเลยเหรอ
“กลิ่นแปลก ๆ แต่ก็ไม่ได้แย่ขนาดกลืนไม่ได้ แต่ว่า ถ้าจะขืนใจฉันอีก ครั้งนี้ฉันเอาตายนะ จะทำ…ก็ต้องสมยอมทั้งสองฝ่าย ถ้าคุณยังมีผู้หญิงคนนั้นในใจ ฉันจะไม่ยุ่งกับคุณ แม้ตอนนี้ยังเสียใจที่ได้ดูดแหนมแล้วจำอะไรไม่ได้เลยก็ตาม ฉันต้องไปแล้ว ลาก่อน” ร่างบางที่กำลังจะลุกขึ้นจากตัวผม ทำให้ผมต้องรวบร่างของเธอเอาไว้
“อย่าเพิ่งไปดิ อุตส่าห์มาช่วย เฮียขอไปส่ง” ผมรู้ว่าเธอเป็นนักฆ่า ไม่กล้าเจ๊าะแจ๊ะหรอก กลัวตายไม่รู้ตัว แต่ว่านี้เธอมาช่วย ให้ผมได้นอน แถมยังดูดแหนมให้โคตรมันอีก จะให้เธอกลับเองผมก็โคตรจะเลวเลย ผมเอานิ้วเกาแก้มน้อย ๆ รอคำตอบจากเธอ
“นอนที่บ้านฉันไหม” คำตอบที่เป็นคำถามทำให้ผมหันควับ อะไร ใจเธอมันตาย เจอผู้ชายวันเดียวชวนนอนบ้าน หรือจะสมยอม แสดงว่าแหนมผมอร่อยอ่าดิ
‘ตั่วเจ้ สายตาหมอนี่ มองตั่วเจ้หื่นมักเลย’ เหม่ยลี่ทักสายตาที่แสนจะอ่อนโยนของผม
“ไม่ได้หื่น แค่กำลังสงสัย”
“ไม่ต้องสงสัย แค่อยากจะให้คุณนอนเต็มอิ่มสักคืน แล้วค่อยกลับมาเป็นผัวยัยพวกนี้ใหม่ ถ้าไม่แก้ปัญหายัยพวกนี้ก็จะวนเวียนมาทำตามสิ่งที่คุณเอ่ยว่าจาเอาไว้ ว่าจะจับทำเมียให้หมด ปากดีเอง อันนี้ฉันช่วยไม่ได้ การที่คุณผ่านความเป็นความตายมา มันทำให้คุณเห็นพวกวิญญาณ ตอนนี้คุณเห็นเหม่ยลี่ คุณก็จะเห็นยัยพวกนั้นเอง ไปเจรจาผลัดวันกันเอา ฉันช่วยได้แค่นี้” คนที่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา แต่เขินอายจนไม่กล้ามองหน้าผม แบบนี้ย้อนแย้งเกินไปไหม แล้วนี่จะหลบตาผมเป็นวงกลมทำไม จะคุยรู้เรื่องไหมเนี่ย ผมทนไม่ไหว เลยใช้สองมือใหญ่ล็อคหน้าของเธอให้มองมาที่ผมสักที
“ตกลงกับผีเนี่ยนะ ไม่เอาหรอก เธอก็ตกลงให้เฮียสิ”
“ไม่ได้”
“ทำไมถึงทำไม่ได้ ไล่ไปยังทำได้ ทำไมแค่คุยถึงทำไม่ได้” ผมแค่ให้เธอมาคุยแทนผม ทำไมจะไม่ได้
‘ ฮ่ะ ๆ เพราะตั่วเจ้ ก็อยากเป็นเมียคุณเหมือนกัน ฮ่ะ ๆ ยอมช่วยไม่คิดถึงชีวิตที่มีค่า ยอมแบ่งลมหายใจให้ตั้งครึ่งนึง ถ้าคุณไม่ได้ตั่วเจ้ คุณไปเฝ้าท่านยมแล้ว ‘ เสียงหัวเราะคิกคักของเหม่ยลี่ ทำให้คนที่นั่งอยู่บนตักผมสั่นไปทั้งตัว เลือดสูบฉีดขึ้นบนใบหน้าที่ขาวซีดจนแดงลามไปถึงหู ผมเลยต้องรีบปล่อยเธอเลย ผมไม่อยากผูกมัดกับใครอ่า
ถ้าเอาเล่น ๆ ก็ได้อยู่ แต่ถ้าเอาเป็นเมีย ไม่เอาอ่า ใคร ๆ ก็อยากเป็นผู้หญิงของผม เดี๋ยวสาว ๆ ของผมเสียใจแย่เลย
“เฮียไปอาบน้ำแล้วส่งเธอดีกว่า รอนี่นะ” ผมปล่อยเธอลงจากตัก ไม่เอาละ เลิกล้มความคิดจะฟันเธอดีกว่า อาจจะโดนเธอฟันจู๋ขาดได้ง่าย ๆ แล้วอีกอย่างในสายตาผม เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ผมจะซื้อความพอใจของเธอได้ด้วยเงิน แต่ถ้าเธอจะซื้อผมนั่นก็อีกเรื่อง
ผมเข้ามาอาบน้ำ ก็สัมผัสได้ถึงสายตาที่มองผมอยู่ตลอดเวลา แต่ไม่มีอะไรออกมาให้เห็น ทำไมไม่เก่งกับผมแล้วเหรอ หรือว่าพวกผี 3 คนนั้นจะกลัวถิงถิง เธออยู่ที่นี่ก็เลยไม่กล้าออกมา ยัยนั่นไม่ใช่แค่คนที่กลัวแฮะ ผีก็ยังกลัว เป็นวีรสตรีที่ไม่ควรเอามาทำเมียอย่างยิ่ง น่ากลัวเกินไป แต่เมื่อกี้ภาพที่เธออมจู๋โคตรเซ็กซี่เลย แค่คิดจู๋ก็แข็งแล้ว ซี้ดดดดด โอ้ยยย
‘ ผู้ชายสารเลว ไม่รู้จักพอ ใครที่อยู่ใกล้ผัวกู มันต้องตาย ไฟ ไปอยู่ด้วยกันเถอะ‘ เสียงกระซิบแหบแห้งและอาการขนลุกที่ต้นคอ ทำให้ผมหันควับไปมองต้นเสียง แต่มันก็ไม่มีใคร มีเพียงแค่ความว่างเปล่าเท่านั้น
“หลอน กูหลอน กูหลอนไปแล้วแน่ ๆ” ผมขยี้หัวสระผม เพื่อล้างความอ่อนล้าออกจากร่างกาย ผมกำลังรู้สึกว่าเวลาขยับหัวเร็ว ๆ บ้านมันหมุนได้หรือเปล่านะ เฮ้ออออ สงสัย นอนหลับให้เต็มอิ่มอีกสักคืน ก็คงจะดีเหมือนกัน อยู่ที่บ้านตัวเอง มันหลอนซะไม่มี
หลังจากอาบน้ำชำระร่างกายเสร็จ ก็คว้าผ้าขนหนูเดินออกมาจากห้องน้ำ เช็ดผมออกมาอย่างหล่อเท่ แต่จู่ ๆ ผมก็รู้สึกเหมือนกับสะดุดอะไร จนหน้าทิ่มจับกบกับพื้นต่อหน้าหญิงเลย อับอายขายขี้หน้าสุด ๆ ล้มกับพื้นหน้าทิ่ม เสียฟอร์มเลย!!! แถมยังเสร่อสุด ๆ!!! ผมมองหญิงสาวที่ส่งซิกให้ผมหันไปมองข้างหลัง ก็เจอเงามืด ที่ยืนแอบอยู่ตรงประตูห้องน้ำ
“พวกนั้นยังตามมาเหรอ” ผมหันไปถามเธอ เธอก็พยักหน้าให้เป็นคำตอบ ทำไมถึงยังตามกันไม่เลิก พวกนั้นควรจะพอใจได้แล้ว ที่ทำผมถึงกับแทบจะทรุดแบบนี้
“พวกนั้นกะเอาตายหน่ะ เขาจะเอาคุณไปเป็นผัวผี รีบแต่งตัวเถอะ หัวของฉันมันกำลังจะระเบิด” คนที่พูดมองผมตาค้าง ผมเลยยืนโชว์ตัวให้เธอเห็นซะเลย หุ่นแบบผมนี่ทอมครูชยังอาย คนที่มองตาผมไม่กะพริบเริ่มมีน้ำสีแดงไหลออกจากจมูก
“ถิงถิงเธอเลือดไหลอะ เธอยังพักไม่มากพอรึเปล่า” คำถามของผมไร้การตอบกลับ ผมเลยต้องเดินเอาทิชชูไปซับกำเดาให้เธอ แต่เธอกลับช็อคแข็งตาค้างไปแล้ว ยัยนี่พิลึกคน ไม่สบายก็ควรจะนอนพัก ทำไมต้องฝืนทำเป็นเก่งด้วยนะ รู้แล้วว่าเป็นนักฆ่าที่อัจฉริยะ แต่ไม่ต้องเก่งหรือวางท่าทุกสถานการณ์ก็ได้
“ฉันคิดว่า ฉันควรจะได้รับการพักผ่อน คุณ…ไม่ต้องใจดีขนาดนี้ก็ได้” เธอดึงกระดาษทิชชูจากมือของผมไปเช็ดตัวเอง
“ฉันคิดว่า ฉันก็ควรจะได้รับการพักผ่อนเหมือนกัน แต่ขยับหัวไว ๆ บ้านก็หมุนแล้ว อยู่ที่นี่ก็ไม่รู้จะได้นอนไหม ถ้าเธอไป ถ้ายังไงก็รบกวน…” ผมยังพูดไม่ทันจบ เธอก็สวนขึ้นมาทันที
“ยินดีค่ะ”
ถิงถิง Say ::
ในระหว่างที่รู้สึกว่าความรักในใจมันได้ก่อตัวกับซิกแพ็คขาว ๆ ขาวจริงๆ แล้วตัวจริงก็มาหาเขาเหมือนกัน หญิงสาวผมยาวหน้าตาน่ารัก วิ่งเข้ามากอดคุณไฟ ในขณะที่เรากำลังจะไปขึ้นรถ แล้วฉันก็ถูกลืม ฉันเข้าใจ ฉันเข้าใจมานานแล้ว ผู้หญิงคนนั้นคือคนสำคัญ
“เฮียยย แม่เฮียเรียกให้ฉันมา บอกว่าเฮียไม่กินไม่นอนเลย ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง”
“ได้ถิงถิงช่วยเอาไว้ ก็มีอ่อนล้าอยู่ ได้นอนสักหน่อยก็คงจะหาย แล้วนี่รีบมาหาเฮียเลยเหรอ ห่วงเขาอะดี๊ ห่วงแล้วต้องรักด้วยนะ” คุณไฟแตะไปที่เอวของหญิงสาวอย่างทะนุถนอม ฆ่าทิ้งมันเลยดีไหมนะ ไม่ได้สิ ถ้าฆ่าทิ้งเท่ากับแย่งเขามา ฉันถือศีล 4 จะผิดคำสาบานไม่ได้
“ตลก!!!”
ให้ฉันรอแล้วได้อะไร ต่อจากนี้ไป ก็ช่วยตัวเองก็แล้วกัน ที่จริงฉันเองก็ไม่ควรจะมายุ่งอยู่แล้ว ฉันจะไม่ยอมโดนวินหลอกใช้อีก ใช่ ฉันชอบเขา ชอบมาก ชอบมานานแล้ว แต่…ฉันจะจำกัดเขาเอาไว้ในจุดที่ฉันจะรู้สึกดี แล้วนี่มันก็รู้สึกไม่ดีแล้ว ถ้าอย่างงั้น ก็ควรจะถอย
“ขอตัวนะคะ ฉันจะต้องไปแล้ว พวกโจเซฟินรออยู่ ลาก่อน” ฉันเดินไปบอกลา เพราะขี้เกียจจะรอแล้ว
“เม่น ส่งถิงถิงให้ที ส่งให้ถึงบ้านนะ”
“ไม่จำเป็น ฉันสามารถหายตัวกลับบ้านได้” แต่ไม่ทันที่ฉันจะก้าวเดินพ้นประตูของบ้าน หญิงสาวหน้าหวานก็ถูกกระชากผมจนหงายเงิบไปกับพื้น เสียงเรียกให้ฉันกลับไปช่วยมันช่างเบาบาง เพราะฉันไม่ฟังอะไรอีกแล้ว
ฉันหยิบหูฟังขึ้นมาเสียบเอาไว้ที่หู เหม่ยลี่เองพูดอะไรก็ไม่รู้ ฉันไม่ได้ยิน และไม่อยากได้ยินด้วย อยากกลับบ้านเต็มทน แล้ว
ฉันโบกแท็กซี่กลับมาที่บ้าน แล้วตรงดิ่งไปที่ห้องนอนทันที แต่ยังไม่ได้ทันที่จะได้ถึงห้อง เลขาของบริษัทก็วิ่งมาดักฉันที่หน้าห้องนอน เชือดยัยนี่ แล้วหาเลขาใหม่ซะดีไหม หน้าฉันอยู่ในอารมณ์จะทำงานรึไง
“ตั่วเจ้คะ งานมาแล้วค่ะ ทองคำ 5 กิโล เป๊ะ!!! ถ้าทำสำเร็จจะได้ทริปทองเพิ่มอีกด้วยนะคะ”
“ปฏิเสธไป บอกฉันรวย”
“ตั่วเจ้คะ ไม่เสียดายเหรอคะ ฉันเสียดายแทนอ่า” เสียงงุ้งงิ้งที่เรียกให้ฉันไปทำงาน ทำให้ฉันโยนมีดให้เลขาผู้น่ารำคาญ
“เสียดายก็ไปฆ่าเองสิ แล้วฉันอยากจะนอน ได้ยินไหม ฉันไม่อยากทำงาน”
ใช่ ฉันรับเพิ่มประชากรศพ โดยรับค่าจ้างเป็นทอง 99.99% เท่านั้น ซึ่งต่างประเทศจะซื้อขายเป็นกิโล ฉันไม่รับเป็นเงินสด ไม่ว่าใครจะเป็นคนจ้าง มีทองมา ฉันก็ทำให้ทั้งนั้น ไม่ว่าจะนักการเมือง ดารา ทหาร ตำรวจ พ่อค้า มาเฟีย ฉันก็พร้อมจะปาดคอให้ไม่เหลือซาก แต่ถ้างานยาก จำนวนกิโลกรัมก็ต้องสูงตามด้วยนะ
ฉันเปิดประตูเข้ามาในห้อง ก็เจอโจเซฟินนั่งมองฉันด้วยหน้าตาเหงา ๆ ฉันเลยอุ้มมันขึ้นมา พี่ผิดเองที่ใจอ่อน ผิดเองที่เจอเขาทีไรแล้วหัวใจเต้น ผิดเองที่เห็นผิวขาว ๆ ซิกแพ็คแน่น ๆ หน้าหล่อ ๆ นั่น!!!! แล้วกำเดาไหล ทำไมถึงไม่เก็บค่าจ้าง เป็นรูปถ่ายกระบองเฮ่งเจียมานะ
‘ตั่วเจ้ โจจังหน่ะ ไปเกิดนานแล้วนะ’ เหม่ยลี่บอกฉัน ถึงวิญญาณที่สิงอยู่ในตุ๊กตาที่ตอนนี้ ไม่อยู่แล้ว แต่ฉันก็ยังเก็บตุ๊กตาตัวนี้เอาไว้ เพื่อหวนคิดถึง
“เสียใจจัง”
‘ที่ผู้ชายคนนั้นมีคนรักหรือเจ้าคะ’
“ที่ตัวเองไม่ได้ขอถ่ายภาพวาบหวิวมาเป็นค่าตอบแทน เพราะมัวแต่ช็อคกับผ้าขนหนูที่เปิดจนเห็นปลายกระบองนะสิ ทำไมโง่แบบนี้นะ บั้นท้ายงามก็มีแล้ว จะขาดก็แต่ข้างหน้า เสียดายจังเลยนะ”