When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
‘ เฮียฉันไปรายงานตั่วเจ้ก่อนนะคะ เฮียช่วยเหลือตัวเองไปก่อนนะ ‘ เหม่ยลี่หายไป เพื่อไปส่งข่าวให้คนที่กำลังรอผมไปช่วย เฮ้ออออ ใครมันกล้าจะมาวุ่นวายกับคนหน้าโบกปูนของฉันได้ ไม่อยู่วันเดียว ริอาจจะมาขโมยของราชสีห์ มันจะต้องเห็นดีกัน ผมลงจากรถซุปเปอร์คาร์สีแดงคันหรู โดยที่ผมให้ไอ้เม่นเอาคนมาปิดทางเข้าออกของบริษัทหวังซินเอาไว้แล้ว ผมเดินเข้าไปหาประชาสัมพันธ์ ก็เจอผู้ชายคนหนึ่งในชุดผ้าแพรสีดำปักลายมังกรหน้าตาถมึงทึง แล้วมีไอ้เม่นนอนกองอยู่ที่พื้น “อ่าวให้มาเฝ้าไว้ ทำไมแอบมานอนตรงนี้ได้นะ” ผมเดินเข้าไปประคองไอ้เม่น แต่มันกลับผลักผมออก “เฮีย…อะ..ออกไป ฮะ…เฮียยยย” จะพูดยังพูดไม่ไหวเลยมึงอ่า ที่ไอ้เม่นแบบนี้เพราะผู้ชายคนนี้เหรอ เม่นมันไม่ใช่กาก ๆ หรอกนะเผลอ ๆ มันอึดกว่าผมเยอะ แต่ผู้ชายคนนี้ทำให้มันนอนเป็นผักแบบนี้ไม่ใช่เล่น ๆ แน่ ๆ “พวกลูกสิงห์ ไม่มีค่าพอสำหรับถิงถิงของฉันหรอก” ไอนี่มึงโมเมเคลมเ