When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“มึงเป็นผู้ชาย เอาตุ๊กตาไปหาพระแสงอะไร” ผมตรงเข้าไปซัดมันเต็มแรง แต่มันก็ไขว้มือรับหมัดของผมจนเซไปด้านหลัง หน้าตาของมันลดความมั่นใจลงไปเยอะ ร่างกายของมันก็คงจะบอบช้ำไม่น้อยหรอก วิญญาณเกาะเต็มตัวเลย ‘ ตายไปกับกู ‘ เสียงวิญญาณมากมายที่เกาะไอ้แวนอยู่คอยพร่ำบอก ด้วยความสยองผมเลยแอบชะงักเล็กน้อยที่เห็นพวกมัน เหมือนพวกมันจะหันมาสนใจผม ว่าผมเห็นพวกมันรึเปล่า แต่ผมทำเป็นไม่สนใจ แล้วตรงเข้าไปอัดไอ้แวนต่ออีกหลายตุบ จนคนที่โดนอยู่ฝ่ายเดียวทนไม่ไหว วิ่งไปหาอาวุธมากมายที่แขวนอยู่ที่ลูกกรงเหล็ก ผมเลยต้องตามไปลากมันมา ไม่ให้มันหาอาวุธได้ มันหันมาสู้ในจังหวะที่ผมกำลังจะเหวี่ยงโดยการล็อคแขนหมุนแล้วเตะเข้ากลางหลังของผม จนกระเด็นไปกลางเวที แล้วตัวมันเองก็ไปหยิบไม้เบสบอลที่ส่วนปลายเต็มไปด้วยตะปูวิ่งจะมาหวดผม แต่ดีที่ผมหลบทัน การที่มึงฆ่าคนเยอะ ๆ มันทำให้มึงต้องแบกวิญญาณไปสู้ไปแบบนี้ไง ผมถีบเข้ากลางลำตั