Ep.10 : ไม่ปล่อย

3839 Words
นี่มันเรื่องบ้าอะไร นี่มันเรื่องอะไร นี่มันใช่สิ่งที่ผมต้องเจอวันนี้ไหม ‘ ทำไมไม่บอก ว่าไฟขา เลือกยัยโหด ‘ พลอยใสที่หายตัววิบวับไปมา ถามผมขึ้นมา จะกะพริบเหมือนไฟเสียอีกนานไหม ฉันเวียนหัวมากนะ พระจะลงโทษอย่างหนัก ผมหันไปหามายด์ที่เดินเข้ามาหาผม หน้าตารู้สึกผิดของเธอ มันทำให้ผมด่าเธอไม่ลง แต่เธอต้องการอะไรจากผม ถ้าผมไม่กำลังจะหายไป ก็คงจะไม่่กลับมาใช่ไหม ถ้าจะกลับมา!!! ก่อนหน้านี้ ไล่ให้ไปคบคนอื่นทำไม “ให้ฉันตามไปอธิบายให้แฟนเฮียไหม” “ไม่ต้อง ถิงถิง ไม่ใช่คนไม่มีเหตุผลหรอก วันนี้มายด์มาทำอะไร มาจัดกับข้าวเอาไว้ทำไม เราไม่ได้มีนัดกันนี่ แล้วมาหาเฮียถึงห้องแบบนี้ แฟนจะไม่เข้าใจผิดหรอกเหรอ” ผมกำลังหงุดหงิด ผมกำลังอารมณ์ไม่ปกติ ผมทิ้งตัวนั่งกำลโซฟาแล้วกำหมัดแน่น เพื่อพยายามสงบใจที่มันกำลังเหมือนถูกไฟเผา “ของที่เฮียชอบทั้งนั้นเลยนะ มากินก่อนสิคะ” มายด์เลือกที่จะไม่ตอบคำถาม แล้วส่งยิ้มให้ผมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอเข้ามาหาแล้วนั่งลงที่ตักของผมอย่างแผ่วเบา “มายด์…เฮียอยากเลิกทำแบบนี้แล้วอ่า” “อะไรกัน ฉันรอเฮียเปลี่ยนแปลงตัวเองตั้งนาน เฮียไม่เคยทำ ทำไมผู้หญิงคนนั้นมาไม่ได้ทำอะไรเลย เฮียกลับยอมเป็นคนดีขึ้นเพื่อผู้หญิงคนนั้น โคตรไม่ยุติธรรม ที่แท้ที่ผ่านมา ที่บอกว่าทำไม่ได้ มันก็แค่ไม่ยอมทำ ใช่ไหม เฮียแค่อยากจะมีคนใหม่ที่สดกว่า ใหม่กว่า ดีกว่า ใช่ไหม เฮียจะต้องทำให้ฉันร้องไห้อีกกี่ครั้งถึงจะพอใจ” ดวงตากลมโตค่อย ๆ เอ่อล้นไปด้วยน้ำตา นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย ผมคือคนที่ควรรู้สึกผิดไหม??? ผมนอนอยู่เธอมาปลุกผมที่เตียง ผมไม่ปล้ำเธอเหมือนที่ผ่านมา ผมให้เธอไปรอข้างนอก โดนพวกแก๊งสาว สาว สาวแกล้ง ผมไปไล่ผี ถิงถิงมาเจอ ทะเลาะกัน ตอนนี้ผมผิดเฉยเลย “เดี๋ยวมายด์ เดี๋ยว ๆ นี่เฮียผิดอยู่ใช่ไหม” ผมถามเพื่อความแน่ใจ เพราะผมไม่รู้ว่าผมผิดอะไรไง “เฮียไม่ผิด ฉันผิดเอง ที่ผ่านมาเฮียกับฉันเราไม่เคยขาดกันไปจริง ๆ ฉันยังเป็นคนเดิน คนที่เฮียเคยพอใจ แล้ววันนี้ทำไมเฮียถึงทำตัวห่างเหินล่ะ” มายด์ซบลงที่อกของผม ริมฝีปากกระจับได้รูปพยายามจะเม้มเข้าที่ลำคอของผม แต่ผมเอียงคอหลบ ‘ อีนี่คัน ‘ ผีสาวหน้าเหวี่ยงที่นั่งอยู่ข้างผม เอ่ยพูดขึ้นมา “โมมมมม” ผมเอ็ดผีสาวด้วยเสียงยาว ๆ แล้วเธอก็หายไปเลย เฮ้ออออ “อะไรเหรอ เฮียไฟ ผีสาว ๆ ของพี่เหรอ บอกเขาที่ได้ไหม ว่าฉันเป็นคนรัก อย่ารังแกฉันเลย” มายด์พยายามจะคร่อมที่ตักของผมแล้วขยับสะโพกช้า ๆ แน่นอนเมื่อคืนผมหื่นแล้วไม่ได้ลง ตอนเช้าโดนแบบนี้มีเหรอจะไม่แข็ง แต่ผมแค่ไม่อยากทำกับเธอแบบนี้อีกแล้ว “บางที่สงสัย ว่าที่เฮียต้องจมอยู่กับความเสียใจตลอด 5 ปี เพราะเฮียไม่ยอมลืม หรือเธอไม่ยอมให้ไป ที่เขาบอกว่า คนบางคนอยู่ในใจมากกว่าอยู่ด้วย สงสัยท่าจะจริง” คบกันไม่เท่าไหร่ แต่ต้องจำไปยาว ๆ จำความผิดพลาด ไม่ได้บอกตัวเองไม่ผิด เพราะที่ผ่านมาตลอด 5 ปี ไม่เคยไปไหน เพราะคิดว่าตัวเองผิด แค่นี้ผมยังลงโทษตัวเองไม่พอใช่ไหม “แต่ถ้าเฮียไม่นอกใจ เราก็คงไม่เลิกกัน” ใช่มายด์พูดมาตลอด ผมลูบหัวของเธอเบา ๆ อย่างเอ็นดู ผมไม่เคยมองเธอน่ารักเปลี่ยนไปเลย แต่แค่วันนี้ผมเริ่มเข้าใจ ว่าสิ่งที่เธอให้ผมไม่ใช่ความรัก แต่คือสัตว์เลี้ยง “ใช่ มันเป็นความผิดเฮียเอง ทุกอย่างมันก็เป็นความผิดของเฮีย ยอมรับผิดแล้ว ทีนี้ เธอจะปล่อยเฮียไปได้หรือยัง” คำถามของผมทำให้มายด์ตกใจเล็กน้อย ใช่ที่ผ่านมา ผมจมกับความผิด ทำงานจนไม่มีเวลาให้เธอมันคือความผิดของผม ทะเลาะวิวาทกับคนในเขตปกครองก็ความผิดของผม กินเหล้าหนักเพราะทะเลาะกันจนไม่ง้อเธอก็ความผิดของผม ที่ผ่านมา ผมเลยไม่ทำงาน เพื่อรอเธอ ผมไม่ออกไปทะเลาะใคร ก็เพราะไม่ต้องเจ็บตัว ไม่ต้องทะเลาะกัน ผมตามง้อเธอตลอด 5 ปี ไม่เคยคบใครจริงจัง เพราะรอเธอ ก็ไม่เห็นจะชอบมันเลย “ปล่อยให้เฮียไปหาคนใหม่ ทั้งที่ฉันรอเฮียมา 5 ปี เห็นแก่ตัวไปไหม” ประโยคที่ทำเอาฟางเส้นสุดท้ายของผม ขาดลง ขาดสะบั้น เห็นแก่ตัว เห็นแก่ตัว ทั้งที่คนที่เจ็บปวดคือเธอคนเดียวงั้นเหรอ ผมลุกขึ้นเทมายด์ลงจากตักเลย “ปล่อยให้เฮียไปเจอคนที่เห็นค่าต่างหาก เฮียขอให้เธอกลับมา เธอก็ไล่ มีคนอื่น ไปถึงขั้นกับจะแต่งงาน แล้ววันนี้พอจะก้าวเดินไปข้างหน้า เธอกลับมาพูดว่าให้กลับ ถ้าไม่กลับไปก็เป็นคนเห็นแก่ตัว โฮะ!!! เออ เฮียมันเห็นแก่ตัว ไอ้ชีวิตที่เฮงซวยของเธอ เฮียคืนให้ ปากก็บอกว่าเฮียผิด ผิด ผิด ผิดมันตั้งแต่หายใจนั่นแหละ!!! แต่ไรวะ เสือกอยากได้เราคืน แล้วที่ผ่านมา ที่บอกว่าเฮียแม่งห่วยคืออะไร คือแม่งอยากจะมีผัวสองคน แล้วคุมเฮียให้อยู่ในคอนโทรลใช่ปะ เออถ้ามันชอบผัว 2 อะ!!! บอกแฟนเธอมาพร้อมกันเลย!!! แม่ง ให้มันรู้บ้าง ว่าคนที่รู้ทุกอย่าง แม่งโคตรเจ็บ เธอมะ…เพี๊ยะ!!!” แรงตบที่ตบผมจนหน้าสั่น ตบทำไม!!!! แทงใจดำเหรอ!!! คนที่ตบแล้วจะเดินหนี โดนผมจับแขนเอาไว้ไม่ให้หนี “ปล่อยฉัน!!! ฉันจะกลับ ไว้เฮียหายบ้า ค่อยมาคุยกันใหม่” “จะไปไหน จะฟัง ก็ต้องฟังให้จบดิ!!!! จะหนีทำไม รับความจริงไม่ได้เหรอ” “ความจริง…คือเพราะผู้หญิงคนนั้นบอกให้มาจบกับฉันใช่ปะ เฮียเชื่อคนที่เพิ่งเจอ แต่ฉันสิมาก่อน ฉันค่อคนที่อยู่ข้างเฮีย” มายด์ขึ้นเสียงใส่ผม “ไม่เว้ย เธอไม่ใช่อยู่ข้างเฮีย!!! เธออยู่ข้างแฟนเธอ ในตอนที่เฮียเจ็บ เธอก็อยู่กับมัน พอแล้ว เหนื่อยคุยว่ะ เธอแม่งจะโทษอะไรเฮียอีก โทษมาเลย เบื่อจะคุยแลัวผิดทุกอย่าง เธอแม่งไม่ยอมรับอะไรเลย ไม่อยากยอมรับเหี้ยอะไรก็โยนความผิดมันมาที่เฮีย เอาดิมา อยากได้นัก ก็มาเอากันให้มันจบ ๆ มาเดะ” ผมกระชากแขนของมายด์ แต่เธอกลับร้องไห้ออกมาอีก ร้องไห้ทำไม!!! จะร้องอะไรนักหนา อ่อ ต้องร้องไห้ก่อน คนที่ร้องที่หลังจะได้ไม่น่าสงสารสินะ เพราะคนที่ร้องไห้ คนก็เห็นใจไง!!! ผมลากแขนของมายด์พร้อมกับเอาของทั้งหมดของเธอไปโยนหน้าเพ้นท์เฮาส์ ทันทีที่ประตูปิด ผมก็ทรุดตัวลงกับประตูทันที ความเจ็บปวดมันไม่เคยน้อยลง เพราะผมยังคงโทษตัวเอง แต่แค่วันนี้ผมไม่เหลือความสุขจากผู้หญิงอีกคนอีกแล้ว ‘ พลอย ไปโอ๋สิ ไม่รู้จะโอ๋ยังไงเลย ‘ เปียที่แอบอยู่หลังพลอยใส มองไฟด้วยความสงสาร ‘ โอ๋อะไร โอ๋ไปตอนนี้ ก็โดนไล่ตะเพิด ‘ พลอยใสหายวับไป เรื่องความรักสำหรับเธอ ก็ไม่ได้ง่ายเลยเช่นเดียวกัน เธอคงทำได้แค่ไปหาคนที่จะช่วยได้มาช่วย ‘ น่าสงสารแฮะ จะเดินไปต่อเขาก็ไม่ให้ไป จะอยู่ที่เดิมก็ทำไม่ได้ ผู้หญิงคนนั้นใจร้ายมาก ‘ โมเดินไปหาเปียแล้วมองไฟ อย่างเวทนาใจ เพราะเขาช่างโดดเดี่ยว และไม่เหลือใครในเวลานี้ ความรู้สึกผิดเฮงซวย ผมผิดที่ทำให้เธอเสียใจอีกแล้วสินะ แต่ผมไม่เสียใจหรือไง ทำไมผมถึงหลุดจากความรู้สึกนี้ไม่ได้สักที ทำไมเธอถึงไม่ยอมปล่อยผมไปสักที ผมไม่มีสิทธิ์จะเดินไปข้างหน้า ผมไม่มีสิทธิ์จะเปลี่ยนตัวเอง มายด์ เธอไม่ได้อยากให้ฉันดีขึ้น ที่เธอต้องการ คือเธอไม่อยากให้ฉันเปลี่ยนแปลงมากกว่า ‘ นี่ แล้วไม่ต้องไปง้อยัยโหดแล้วหรือไง มานั่งเซ็งแบบนี้ มันจะแย่นะไฟขา ‘ โมโผล่มานั่งข้างผม “ยังไม่มีอารมณ์อะ พวกเธอช่วยอยู่กับเงียบ ๆ ก่อนได้มะ ฉันอยากอยู่เงียบ ๆ” ผมปล่อยให้ตัวเอง ได้ซึมซาบความเจ็บปวดนี้สักหน่อย ผมเลุกขึ้นเดินไปนั่งที่โซฟา มองโทรศัพท์ของตัวเอง ถึงเบอร์หญิงสาวที่เมื่อคืนผมเพิ่งจะคุยกับเธอ วันนี้กลับโทรไปหาเธอไม่ได้แล้ว ยอมรับเลยผมไม่ดีจริง ๆ นั่นแหละ เพราะผมโคตรรู้สึกดีเลย ที่มีคนเห็นค่าในสิ่งที่ผมทำ เพียงแค่คำชม ก็ดีใจจนตาเป็นประกายวิบวับ แต่ตอนนี้เธอคงไม่อยากคุยกับผมแล้ว อีกด้าน เพล๊งงงง~* แก้วที่แตกทำให้เม่นที่เพิ่งจะกินข้าวเสร็จถึงกับหน้าถอดสี แล้วมองไปรอบตัว อาการขนพองสยองเกล้าเริ่มคืบคลานกินตั้งแต่ท้ายทอยไปถึงหัว “พลอยใสจ๋า อย่ามาหลอกเม่นเลย เม่นไม่ได้ทำอะไรไม่ดีเลยนะ” เม่นพูดกับแก๊งผีสาวที่เจ้านายของตัวเองเชิญมาอยู่ที่ไนต์คลับดเวย ‘ งี่เง่ากว่าเจ้านาย ก็แกเนี่ย ฉันจะสื่อสารกับแกยังไง ‘ พลอยพยายามจะพูดกับเม่น แต่ทำยังไงเม่นก็ไม่เห็นหรือไม่ได้ยิน พลอยใสพยายามจะคว้าหัวของเม่น แต่ทำยังไงก็ทะลุผ่านหัวของเม่นไป ทิ้งแต่ความเย็นยะเยือกไว้ให้เม่นที่ตอนนี้พยายามจะหนี “พลอยจ๋า อย่ามายุ่งกับเม่น เม่นกลัวจนขี้จะแตกแล้ว” ‘ งี่เง่า ‘ “เฮียจะตื่นหรือยังนะ นี่มันเพิ่งจะเที่ยงเองนะ ยังไม่ตื่นหรอกมั้ง ไว้บ่าย ๆ ค่อยไปหาอะไรให้กินละกัน” เม่นที่กำลังจะไปทำอย่างอื่น แต่แก้วเหล้าก็ถูกปาใส่จนเฉียดหัวเขาไปเพียงแค่นิดเดียว “อะไร!!! จะให้ไปหาเฮียใช่ไหม บอกกันดี ๆ ก็ได้ แบบนี้มันอันตรายนะพลอยยยย” เม่นที่พูดคนเดียว ทำให้พนักงานทั้งไนต์คลับต่างมาหยุดมอง เม่นที่ชี้ลมชี้อากาศด่าอะไรก็ไม่รู้ หลายวันต่อมา “จะเอาแต่มองเขาผ่านหมี ไม่กินข้าว ก็ไม่มีประโยชน์อะไรนะครับตั่วเจ้” คิลบอกคนเป็นเจ้านายที่มองชายหนุ่มอีกคนผ่านหน้าจอ Ipad “เขาหมกตัวอยู่ในห้องแบบนี้ มา 3 วันแล้ว ไม่ไหนเลย” “ใช้ความคิดหรือเปล่าอาจจะกำลังคิดว่าจะเอายังไงกับชีวิตต่อ” ‘ ควรคิดว่าจะง้อตั่วเจ้ยังไงต่างหาก ‘ เหม่ยลี่พูดขึ้นมาอย่างหงุดหงิดกับเรื่องที่เกิดขึ้น แล้วตั้งแต่วันนั้นเฮียไฟก็ไม่เคยโทรมาแม้แต่สายเดียว ไม่มีแม้แต่ข้อความ ตอนนี้ฉันไม่ห่วงเรื่องง้อฉันหรอก ฉันสัมผัสได้ว่าตัวฉันคือความสบายใจ เขาแค่ลืมไม่ได้แต่ไม่บอกว่าจะกลับไป แต่ฉันกลับทิ้งเขามาเพื่อเอาตัวรอด แล้วทิ้งให้เขาต้องเจอความรู้สึกนี้เพียงแค่คนเดียว เพียงเพราะฉันกลัวจะต้องผิดคำสาบาน “อย่าทำหน้าเกมือนคิดอะไรแปลก ๆ นะครับ กระผมไม่ยอมให้ทำแน่ ทางนั้นเองก็คงจะเข้าใจ เพราะมองโทรศัพท์แบบนี้มา 3 วัน แต่ไม่โทร แสดงว่าเชื่อว่าที่ตั่วเจ้ต้องออกมา เพราะมีเหตุผลจำเป็นจริง ๆ อย่าทำให้ความพยายามของเขาไร้ค่านะครับ” ใช่คิลพูดถูก เขาพยายามที่จะไม่ติดต่อเรามา เราจะให้ความพยายามของเขาเสียเปล่าไม่ได้ [ เฮียครับ แย่แล้วครับ พวก ******อม มันกำลังพาคนมาหาเรื่องเรา เพราะเฮียไปดึงไอ้พวกเด็กกุ๊ยของมันมาทำงาน ] เสียงของเม่นที่ดังขึ้นมา ทำให้ฉันต้องหันไปมอง [ เฮียครับ จะนั่งแบบนี้อีกนานแค่ไหน ] [ เฮียครับ จะให้เราตอบโต้ไหมครับ หรือจะเอายังไง พวกนั้นมาหาเรื่องเราถึงที่แบบนี้ หรือจะให้เราคืนเด็ก ๆ ให้พวกมันดีครับ ยังพวกเด็กนั่นก็ไม่ใช่คนของเรามาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ] “ฉันจะไปเคลียร์ให้เอง!!! หนอย คนเศร้าจะตายยังเสือกมาหาเรื่องอีก” ฉันกำหมัดแน่นใส่พวกที่มาหาเรื่อง โอ้ยยยย แบบนี้มันจะต้องอัดให้ตายไปข้าง คนยิ่งหงุดหงิดจะบ้าตายอยู่แล้ว หาที่ระบายอยู่พอดีเลย “หาเรื่องไปเจอเขาใช่ไหมครับ จะไปช่วยมันไม่มีปัญหา แต่ไปในฐานะอะไรครับ” คิลถามฉัน ทำไมแค่อยากจะไปอัดคนมั่ว ๆ ยังต้องมีฐานะด้วยเหรอ “ฐานะคนขี้เผือกไม่ได้เหรอ” “กระผมว่ามันไม่น่าจะได้ แต่ถ้าจะออกไปแอบดูอยู่ห่าง ๆ ห่างงงงงงง ห่างงงงงงงงง มันก็น่าจะได้อยู่นะครับ” คิลเน้นย้ำว่า ห่างงงงง ห่างงงงงง อย่างชัดเจน “งั้นปะ!!!” “มั่นใจนะครับว่าเข้าใจ เฮ้อออออ ตั่วเจ้อย่าทำให้ผมเหนื่อยมากเลยนะ กระผมขอหล่ะ” บ่นเยอะจังเลย บ่นเหมือนคนแก่ บ่นเก่งจนอยากเอาเข็มเย็บปากคิลจัง ฉันมาถึงไนต์คลับ The Mute ที่ชื่อบอกว่าเงียบ แต่ไม่เคยเงียบ พอมาถึงก็เจอพวกการ์ดโดนอัดกันจนนอนเกลื่อน โดยไม่รู้เลย ว่าคนของฝ่ายไหน มีเพียงเม่นที่โดนอันจนน่วม แต่ก็ยังยืนหยัดอยู่ อยู่เพื่ออะไร ตอบโต้ไปสิโว้ยยยย เป็นฉัน 15 นาที ขอแค่ 15 นาที ฉันจัดการพวกมันหมดนั่นแน่ ๆ “โหยยย เกาะกระจกเป็นตุ๊กแกเลย” “สู้มันสิวะไอ้เม่นนนนนนน อาวุธไม่มีหรือไง!!!!” ฉันทุบกระจกเชียร์เม่นเหมือนเชียร์มวย แม่งเอ้ยยย จ่ายเท่าไหร่วะ ถึงจะโยนอาวุธเข้าไปสนามมวยนี้ได้ แม่งเอ้ย ทางหนึ่งอาวุธครบมือ อีกทางมือเปล่า แถมยังต้องปกป้องไอ้พวกที่นอนอยู่ที่พื้นอีก เสียเปรียบสุด ๆ ยอมจ่ายทองมา 1 กิโล เอาแค่นี้พอ แม่จะเก็บให้เรียบเลย “ให้ผมไปช่วยไหม” คิลเสนอตัว เออ ฉันเองก็อยากจะออกไปช่วย “เดี๋ยวก่อน พวกนั้นกำลังคุยอะไรกัน เหม่ยลี่ ไปฟังมาที พวกนั้นคุยอะไรกัน” ฉันสั่งเหม่ยลี่ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ กอดอก งอนที่ฉันมาช่วยเฮียไฟ ฉันควรจะโกรธเขาให้มากกว่านี้ ‘ เหม่ยลี่ไม่ไป ทำไมต้องไปช่วยด้วย เฮียไฟใจร้าย ‘ เหม่ยลี่ทำท่าอิดออด ไม่ยอมไปท่าเดียว ฉันเลยต้องสั่งซ้ำ “นี่เป็นคำสั่ง” ฉันถลึงตาใส่เหม่ยลี่ เธอถึงกับหน้ามุ่ย แต่ก็ไปทำตามคำอยู่ดี ฉันนั่งไขว่ห้างมองดูสถานการณ์ มองดูแล้ว เม่นกำลังปกป้องเด็กพวกนั้น ทำไมต้องปกป้องด้วยชีวิตขนาดนั้น เจ้านายก็ไม่ใช่ ฉันมองเม่นที่วิ่งเข้าใส่พวกนั้นจนตัวเองแทบหมดแรง แม้ว่าจะโดนเท้าถีบจนกระเด็น ก็ยังลุกขึ้นยืน ่ ตั่วเจ้คะ พวกนั้นบอกว่า ถ้าไม่เรียกเฮียไฟมาคุย จะถล่ม The Mute ให้เละ พวกคนที่เม่นกับลังปกป้องอยู่ เป็นเด็กเดินยาของผู้ชายอ้วน ๆ เม่นกำลังจพไม่ไหวแล้วค่ะ ‘ เหม่ยลี่มองฉันด้วยหน้ากังวลใจ “กระผมไปเอง” คิลที่ไม่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน ยังเสนอตัว แสดงว่าเห็นอะไรบางอย่างสินะ ใช่แล้ว…ไอ้พวกนี้เป็นข้ออ้าง ถ้าวันนี้พวกนี้เอาเม่นล้ม เฮียไฟจะดูเป็นคนที่ไม่มีอะไรเลยทันที คราวนี้หลาย ๆ คนที่อยู่ใต้อำนาจเขามานาน ลุกฮือแน่ ๆ “ฉันเอง ฉันจะลงไปเอง ในฐานะตั่วเจ้แห่งหวังซิน ประกาศศักดามันก็ไม่แย่” ฉันเปิดประตูลงจากรถด้วยชุดออกรบเต็มยศ แล้วก้าวเดินไปจุดที่คนพวกนั้นกำลังกระทืบเม่นอยู่ ก่อนจะดึงมีดจากเอว แล้วปามีดใส่ไอ้เสี่ยอ้วน ๆ โดยเฉียดหน้ามันแค่นิดเดียว “คนมากรังแกคนน้อย นี่เหรอวิธีมาเฟีย” ฉันพูดกับชายร่างท้วมตรงหน้าพร้อมกับเอามือไขว้หลังเอาไว้ในมือจับมีดรออยู่แล้ว แม้มันจะตัวใหญ่กว่าฉันมาก แต่ฉันก็ยืนหยัดไม่ได้ได้กลัวเกรงมันเลย ขอแค่เสี้ยววินาที ฉันสามารถเสียบมีดทะลุคอหอยมันได้แน่ “มาเที่ยวก็ไปเที่ยว อย่าเสือกเรื่องชาวบ้าน อายุมันจะสั้น หน้าตาก็สวยดีอยู่ มานอนกับพี่ไหมล่ะ หนูเป็นใครล่ะจ๊ะ” ไอ้อ้วนพยายามจะเข้ามาใกล้ฉัน แต่เม่นกลับเอาตัวมาขวางเอาไว้ จนโดนลูกน้องของพวกมันถีบจนล้ม ฉันที่จะรับร่างของเม่นอย่างเท่ ๆ ยกแขนมารอเรียบร้อยแล้ว แต่!!! กลับมีแขนใหญ่ของผู้ชายที่ฉันไม่ควรเจอ มารอรับร่างของเม่นเอาไว้ สภาพสะบักสะบอมของลูกน้อง ทำเอาคนเป็นเจ้านายถึงกลับเส้นเลือดปูดโปนที่ขมับ “บังเอิญมาแถวนี้เหรอ แต่หลบไปก่อนได้ไหม ตรงนี้มันเป็นหน้าที่ของเฮีย ฝากเม่นหน่อย” ร่างของเม่นถูกส่งมาที่ฉัน คนที่เพิ่งจะมาถึงไม่ถามอะไรสักคำ ตรงเข้าไปตีกับเขาเฉยเลย ขายาวถีบเข้ากลางลำตัวของเสี่ยอ้วน ก่อนจะตามไปกระชากคอเสื้อของเสี่ยอ้วนเอาไว้ “เด็กพวกนี้ไม่อยากจะส่งยาอีกแล้ว ฉันจะไม่คืนให้ เพราะเด็กพวกนี้ตัดสินใจแล้ว ว่าจะออกจากเส้นทางชีวิตที่เฮงซวยที่เสี่ยมอบให้ แล้วตอนนี้พวกนี้อยู่ในการดูแลของฉัน ข้องใจไหม” เฮียไฟถามเสี่ยอ้วน แต่พวกลูกน้องที่ดูจากกล้ามเนื้อ น่าจะไม่ใช่พวกจิ๊กโก๋ธรรมดา อาจจะเป็นพวกทหารรับจ้าง ที่แขนของมันมีรอยสัก 2 บั้ง แค่นี้ก็รู้แล้ว ว่าน่าจะเป็นพวกทหารรับจ้างของไวเปอร์ องค์กรเก่าแก่ที่จะรวบรวมทหารเก่าเอาไว้มากมาย เพื่อทำงานตามที่จ้าง “ถ้าเรายื่นมือเข้าไปช่วย เราอาจจะมีปัญหากากับพวกงู” คิลสะกิดให้ฉันถอย แต่ฉันไม่ได้อยากถอย ฉันจะยืนอยู่ตรงนี้ อยู่ข้างผู้แบบนี้ ตัวฉันเองก็ไม่ใช่ขรี้ ๆ หรอกนะ ฉันดันเม่นให้คิล ก่อนที่ตัวเองจะดึงมีดจากเข็มขัดด้านหลัง แล้วโยนให้เฮียไฟ เพื่อทุ่นแรง ตัวคนเดียวกับพวกทหารรับจ้าง แม้จะปลายแถว แต่หลายคนมันก็ยากอยู่ดี เวลาแบบนี้จะให้ฉันเข้าไปช่วย มันก็ยังไม่ใช่เวลาสมควร “พวกมึงรออะไร จะรอให้มันฆ่ากูรึไง!!!! เก็บมันให้หมดอย่าให้เหลือ!!! อ๊ากกก ไอ้ไฟ!!! กูนี่รุ่นพ่อ!!! โอ้ยยยย” คนที่โดนเฮียไฟเอาด้ามมีดกระแทกปาก จนเลือดกลบปาก ให้เอามาแทงคนอื่น ทำไมดันมาใช้ด้ามมีดล่ะ โอ้ยยย เมื่อกี้แทงไปมันตายไปแล้วนะ “อย่าเสือกมาเหยียบที่นี่อีก ไม่ว่าใครที่อยู่ที่นี่ กูก็ไม่ให้ใครมาเอาตัวไปทั้งนั้น” เฮียไฟ ปล่อยคอเสื้อของเสี่ยร่างท้วม ก่อนจะตามไปคว้าอีกที แล้วรัวหมัดใส่ไม่ยั้ง จนหน้าเก่าเละจนแทบไม่มีที่ว่างของผิวหนัง เพราะตอนนี้หน้าของไอ้เสี่ยเต็มไปด้วยเลือด “จะ..จัด…มัน” เสียงแหบพร่าของเสี่ยอ้วนพยายามสั่งทหารรับจ้าง แต่ไม่มีใครกล้าขยับ “บอกคนของมึงกลับไปด้วย กูไม่อยู่ในอารมณ์รับแขก ไม่งั้นต่อไปจะไม่ใช่แค่ด้ามมีดแล้ว กลับไปที่ของมึงได้แล้ว!!!“ เสียงคำรามลั่นทำให้ไอ้เสี่ยอ้วนพยายามหนีอย่างทุลักทุเล เพราะร่างที่เทอะทะ ตอนนี้คงไม่มีอะไรน่าห่วงแล้ว ฉันพยักหน้าให้คิลเพื่อที่ตัวเองจะได้ไปจากตรงนี้ เพราะตอนนี้เฮียมาแล้ว คงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้ว คิลวางเม่นไว้กับพื้น แล้วพาฉันกลับมาที่รถ แต่พอมาถึงรถกลับเจอผู้ชายใส่สูทคนหนึ่งยืนพิงรถอยู่ “ถิงถิงที่รัก ไม่น่ารักเลยนะ ที่เข้ามาแทรกแซงเราแบบนี้ หวังซินไม่พอใจแน่ ๆ” ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้นมา ผู้ชายที่มีรอยสัก 3 บั้ง นี่สิพวกน่ากลัว ฉันไม่อยากจะเป็นศัตรูกับผู้ชายคนนี้ เพราะมันเป็นพวกเล่นสกปรก “ถ้าไม่พอใจ จะจ้างฉันไปฆ่าพ่อแกก็ได้นะ ทองขาดคลังอยู่พอดี” ฉันพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มยะเยือก “ต่างคนต่างทำงานดีกว่ามั้ง ผมเองก็ต้องทำงาน ถ้ายังเข้ามาขวาง ครั้งหน้าผมจะไม่ให้ลูกน้องยืนนิ่งแบบนี้แล้วแน่ ๆ พวกที่มีแค่หยิบมือ อย่าคิดจะมาสู้เราดีกว่า” ผู้ชายคนนั้นชกกระจกรถจนแตกกระจาย ด้วยหมัดเปล่า แล้วส่งยิ้มหวานให้ฉัน ฉันเลยเดินหลบผู้ชายคนนั้น ไปด้านหลังของรถที่มันต่อยกระจกจนแตก แล้วมองรถผู้โชคร้ายกับไอ้เวรนั่น ด้วยสีหน้าเป็นห่วง คิลกดรีโมทปลดล็อคประตูรถ ที่ดังจากรถอีกที่จอดอยู่ทางด้านหลัง “แวน รถฉันคันนี้ แกไปต่อยรถใครอะ เก็บกวาดให้เขาด้วยนะ” ไอ้บ้า ไปต่อยรถคนอื่นมั่วซั่ว บ้าไปแล้ว สงสารเจ้าของรถแย่เลย อยู่ดี ๆ ก็ต้องซ่อมรถ น่าฉงฉาน ฉันที่เดินไปขึ้นรถคันที่อยู่ด้านหลัง ที่รูปลักษณ์ภายนอกนั้นเหมือนกันเป๊ะ
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD