I sighed again and again and I waited for Shane to open the door. Baka sakaling naalala niya na nasarhan niya ang pinto at nandito pa ako sa labas. But I waited outside the main door for thirty minutes until one hour but no one opened it for me.
Dahan-dahan akong tumayo saka saka muling sinubukan na buksan ang pinto pero kahit anong pihit ko sa door knob ay hindi ito bumubukas.
"Carl," I murmured and a second after that I finally lost my hope that this door would open.
Ayaw ko nang isipin ang posibleng nangyayari sa loob. Particularly in Carl's room.
I sighed before walking towards the garden. May maliit na duyan doon kaya kahit malamig ay pinili kong doon maupo. Kaunting ilaw na lang ang bukas pero tama lang iyon para maging maliwanag sa pwesto ko ngayon. Dahan-dahan akong umupo sa d
