บทที่5.ความสัมพันธ์ลึกซึ้งกลางแสงจันทร์สีนวล
“เอี๊ยด…” เสียงล้อรถบดครูดกับพื้นถนนคอนกรีตจนเกิดเสียงดังสนั่น กุมาริกาพับหนังสืออ่านเล่นวางไว้หัวเตียง ก่อนจะขยับตัวใช้ปลายนิ้วแหวกชายผ้าม่าน มองดูถนนด้านหน้าคฤหาสน์ด้วยความแปลกใจ เวลาดึกสงัดกลางแสงจันทร์ส่องสว่าง ยังจะมีใครหน้าไหนลุกขึ้นจากที่นอนมาขับรถเล่นกลางดึกกลางดื่น เธอถอนลมหายใจเฮือกๆ เมื่อมองเห็นรถยนต์สปอร์ตสีแดงจัดจ้าของสเตฟานจอดเกยบันไดหน้าประตูคฤหาสน์แบบผิดปกติ เรียวคิ้วโก่งดังคันศรขมวดแน่น หน้ายับย่นมองหาตัวช่วยอย่างตรึกตรอง ก่อนจะตัดสินใจฉับพลัน พาตัวเองลงไปชั้นล่างเมื่อทุกอย่างเงียบสงบเพราะคงพากันหลับไม่รู้เรื่องเมื่ออากาศเย็นสบายน่านอน
“เห้อ!…ปิป้าก็ไม่สบายเสียด้วย มาวันไหนก็ไม่มานะคุณสเตฟานนี่” กุมาริกาบ่นเบาๆ เธอวิ่งตัวปลิวลงมาด้านล่าง โดยลืมแว่นตาหนาเตอะไว้ข้างหัวเตียง เปิดหน้าหวานใสดวงตากลมโต ริมฝีปากอิ่มตึงชวนมอง
“คราย…ค
