พันธะรักสีกุหลาบ

บทที่2.ภารกิจน่าเบื่อหน่ายในวันที่น่าเบื่อ..

สเตฟานนั่งหลับตาพริ้มอยู่ด้านหลังรถยนต์คันหรู รถยนต์ประจำตำแหน่ง ชายหนุ่มเหนื่อยล้าเกินกว่าจะขับรถยนต์คู่ชีพฝ่าการจราจรอันติดขัดบนถนนสายหลักกลางกรุงปารีส จึงให้รถยนต์ของสำนักงานขับพามาส่งที่ห้างสรรพสินค้าสาขาใหญ่ของ “แซงน์” เพื่อเซ็นสัญญาเปิดสาขา “ดอร์อีส” เพิ่มขึ้นในทุกๆ สาขาของแซงน์ที่มีเกลื่อนฝรั่งเศส รวมถึงหลายสาขาของ “แซงน์” ทั่วทวีปยุโรป เป็นการกระจายฐานการขายเพิ่มยอดกำไรและทำให้ “ดอร์อีส” มีชื่อเสียงเพิ่มขึ้น เมื่อดอร์อีสไม่ได้มีชื่อเสีงโด่งดังแค่ในฝรั่งเศส เครื่องสำอางชั้นดีพิถีพิถันในการผลิต ใส่ใจทุกสภาพผิวของผู้หญิงทุกคน สีสันสดสวยติดแน่นคงทนเป็นที่นิยมของผู้หญิงรักสวยรักงาม สโลแกนของ “ดอร์อีส” คือ “มีสองสิ่งทีเรียกคืนไม่ได้ คือเวลาและคำพูด เพราะฉะนั้นเริ่มใส่ใจตัวเองตั้งแต่วันนี้ให้ “ดอร์อีส” ช่วยคุณ ดีกว่ามาย้อนนึกเสียใจเมื่อเวลาเลยผ่านไปจนไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ เริ่มตอนนี้รับรองคุณจะไม่เสียใจ”

ท่ามกลางผู้คนที่เดินสวนกันไปสวนกันมา เสียงจ๊อกแจ๊กจอแจกลางห้างสรรพสินค้าแซงน์ เขาของสเตฟานดูโดดเด่นเป็นจุดสนใจ บวกกับความองอาจผึ่งผายบุคลิกเข้มแข็งชวนมอง สาวๆ สวยๆ หลายรายทิ้งสายตาชะม้อยชายตาให้ ส่งยิ้มหวานฉ่ำทอดสะพานคอนกรีตเสริมใยเหล็กให้สเตฟานเป็นทิวแถว ชายหนุ่มยิ้มรับโปรยเสน่ห์ย้อนกลับไปอย่างคึกคะนอง เมื่อความสนุกสนานกับเกมกีฬาในร่ม ที่เรียกเหงื่อได้เป็นอย่างดีและเสริมความแข็งแกร่งให้กับตัวเอง จึงไม่รีรอถ้ามีสาวคนไหนอยากเข้ามาลองเชิง

“ตามเคยนะเพื่อน! เสน่ห์ของคุณหอมลอยฟุ้งไปไกลเกือบสามกิโล ผู้หญิงทั่วปารีสแทบจะเหยียบกันตายเพื่อเข้าคิวรอให้คุณเลือก” เสียงสูงปรี๊ดของชายหนุ่มนายหนึ่ง ซึ่งยังระบุเพศชัดๆ ไม่ได้ เป็นเพราะเจ้าตัวยังปิดบังจากทุกคนเอาไว้ กีดีเย่ เดอร์ฟร็องส์เพื่อนสนิทในก๊วนเดียวกันกับสเตฟานเดินเข้ามาทักทายอย่างสนิทสนม

“กีเองเหรอ!!! นึกว่าใคร คุณนึกยังไงมาเดินห้างสรรพสินค้าโดยไม่มีคู่ควงมาด้วย”

“ผมสิต้องถามคุณสเตฟาน คุณมาคนเดียวได้ยังไงโดยไม่หนีบสาวทรงโตๆ มาด้วย ผิดวิสัยชายโฉดแบบคุณนะครับ”

“ผมมาทำงานน่ะกี ไม่ได้มาเที่ยวเล่น ผมมีนัดเซ็นสัญญากับแซงน์บ่ายโมงตรง คุณล่ะมาทำอะไรที่นี่?”

“ผมมาซื้อของน่ะสเตฟาน อย่างที่รู้ๆ ผมรับอุปการะเด็กสาวไว้หนึ่งคน เลยต้องพามาซื้อของใช้ส่วนตัวสักหน่อย ว่าแต่คุณเถอะพอมีเวลาสักห้านาทีไหม ผมอยากขอความช่วยเหลือ”

สเตฟานเหลือบมองนาฬิกาเรือนหรูบนข้อมือ นาฬิกายี่ห้อดังราคาแพงของตัวเอง ก่อนจะพยักหน้าอนุญาตให้เพื่อนรักได้บอกเรื่องที่ต้องการความช่วยเหลือด้วยความเต็มใจ

“มีเรื่องเดียว...เด็กที่ผมเพิ่งจะไปรับมานั่นล่ะ อย่างที่รู้ๆ ผมมีนัดล่องเรือสำราญในอีกสองวัน เลยไม่อยากจะทิ้งให้เธออยู่ในคอนโดคนเดียว เลยอยากจะเอาไปฝากไว้ที่บ้านคุณ ให้ปิป้าดูแลให้หน่อยเด็กยังไม่คุ้นกับภาษาฝรั่งเศสเท่าไร อยู่คอนโดผมคนเดียวคงจะอดตายเมื่อผมล่องเรือครั้งนี้เกือบครึ่งเดือน”

“ตามสบายกี! นึกว่าเรื่องอะไรใหญ่โต ผมจะโทรบอกปิป้าเอาไว้ก่อน คุณจะเข้าไปหาที่คฤหาสน์ตอนไหนก็ได้นะกี”

“Ok...ไม่รบกวนคุณแล้วตามสบายสเตฟาน ผมจะจัดการหาเสื้อผ้าให้เด็กนั่นหน่อย เขามาจากเมืองร้อนชื้น คงต้องปรับตัวอีกนานกว่าจะคุ้นเคย” กีดีเย่โบกมือลา ขอตัวจากไปเพื่อจัดการกับธุระของตัวเองและสเตฟานก็หมดความสนใจเพื่อนรัก มุ่งหน้าตรงไปยังส่วนที่นัดหมาย สลัดทุกอย่างทิ้งไปจากใจ ทำหน้าที่ตัวเองอย่างตั้งใจเพราะมันคืออนาคตภายภาคหน้าของตัวเองและ “ดอร์อีส”

วันที่น่าเบื่ออีกวันจบลงจนได้ หลังเจรจาตกลงกับผู้นำของแซงน์จนได้ข้อตกลงที่เหมาะสมกับทุกฝ่าย การเซ็นสัญญาร่วมมือกันระหว่าง “ดอร์อีส” กับ “แซงน์” ต่อจากนี้อีกไม่ถึงสัปดาห์ “ดอร์อีส” จะได้มาผงาดในห้างดังกลางกรุง กระจายฐานการค้าเพิ่มขึ้น ผลกำไรในไตรมาสถัดไปให้เพิ่มขึ้นนับทวีคูณ “ไปคลับ…” สเตฟานร้องสั่งคนขับรถประจำตัว ฝ่ามือหนาเอื้อมปลดกระดุมเสื้อสูทเอนกายพิงเบาะรถยนต์ ปิดเปลือกตาลงพักผ่อนสายตาคลายความตึงเครียด ในห้วงอารมณ์นึกถึงภาพสวยงามของเหล่าสาวๆ ยามร่างกายเปลือยเปล่าส่ายเสียดเบียดบดเข้าหากันและมีเสียงครางกระเส่าดังระงม เมื่อสถานที่ที่กำลังมุ่งหน้าตรงไปคือที่ผ่อนคลายอารมณ์ของหนุ่มเสเพล เต็มไปด้วยสุรานารีพร้อมสรรพ มุมปากหนาหยักยกยิ้มอย่างพึงพอใจเก็บเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีไประบายบนเรือนกายอวบอัดของคู่ขาตัวเอง ปลดปล่อยความตึงเครียดทั้งหมดให้หายไปกับบทพิศวาสร้อนปานเปลวไฟ แล้วจึงเก็บความกระชุ่มกระชวยกลับคืนมา เมื่อสูบความหวานละไมบนร่างกายอิ่มเอิบจนพอใจ

“ว๊าว!...ลิเลียนึกว่าจะคลาดกับคุณเสียแล้วนะคะสเตฟาน ดีนะว่าลิเลียเปลี่ยนใจเสียก่อน เลยยังไม่ได้ไปกับเพื่อนๆ ไม่อย่างนั้นลิเลียคงจะเสียใจน่าดู” สาวทรงสะคราญในชุดผ้าชีฟองโปร่งบางสีแดงสด ตัดกับสีขาวผ่องเป็นย่องใยของผิวกาย หน้าแต่งเติมเครื่องสำอางเต็มที่ ประทินโฉมด้วยกลิ่นน้ำหอมนำเข้าและส่งกลิ่นหอมรวยรินฟุ้งกระจาย

สเตฟานยิ้มรับ เดินเข้าไปภายในอย่างเชื่องช้า กวาดสายตามองทั่วสถานที่ สายตาคมดุปานพญานกอินทรีกวาดมองเนื้อสมันอย่างกระหายหิว สาวน้อยสาวใหญ่มากหน้าหลายตา รวมทั้งคนเด่นคนดังในสังคมมีให้เห็นเกลื่อนกราด สาวๆ พากันโฉบไปกรายมาแวะเวียนมาทักทายสเตฟานอยู่ตลอด โดยไม่เกรงกลัวสายตาจิกกัดของ ลิเลีย ดีกาแมร์ นางแบบชื่อดังคู่ควงคนล่าสุดของสเตฟานสักนิดเดียว เมื่อหนุ่มหล่อไม่เคยประกาศความสัมพันธ์ชัดๆ กับใครมาก่อน สิ่งที่ยอมตอบสื่อต่างๆ คือรอยยิ้มทรงเสน่ห์หามีคำพูดใดใด ที่ย้ำถึงสถานะชัดๆหลุดออกมาจากปากหนาหยักได้รูปของสเตฟาน นางแบบดังจึงได้แต่ค้อนประหลำประเหลือกให้กับสาวๆ สวยๆ หลากหลายอาชีพที่แวะเวียนมาทักทายสเตฟานอย่างไม่ขาดสาย เรียวแขนกลมกลึงงามเสลาโอบลำตัวตัวหนาหนักของสเตฟานแน่นซบหน้าหวานหยดพิงหัวไหล่แข็งแรงแสดงความเป็นเจ้าของ พูดคำพูดฉอเลาะออดอ้อน เยาะเย้ยกลุ่มสาวๆ ที่เฝ้ามองด้วยความอิจฉาอย่างเย้ยหยัน สเตฟานเหลือบมองนางแบบสาวชื่อดังในอ้อมแขน สายตาโลมเลียมองน่าอกอวบอัดที่เห็นวับๆ แวมๆ ผ่านผ้าโปร่งบาง แต่!ที่น่าแปลกคือ...ร่างกายเขายังเป็นปกติดีไร้การตื่นตัว แต่ชายหนุ่มไม่หวั่นเมื่อพร้อมจะสนองตอบถ้าสาวคนไหนก็ตามที่กระโจนเข้าใส่สเตฟานพร้อมโรมรันโดยไม่รังรอ

กีดีเย่ เดอร์ฟร็องส์พาสาวน้อยใส่แว่นตาหนาเตอะเดินทางไปคฤหาสน์ดียองตูว์ในเช้าวันใหม่ ด้วยรถยนต์ส่วนตัวโดยที่ปิป้าแม่บ้านสาวใหญ่ยินดีต้อนรับอย่างเต็มใจเมื่อเจ้าของคฤหาสน์เอ่ยปากบอกไว้ล่วงหน้า และที่สำคัญเธอรู้สึกถูกชะตากับเด็กสาวอ่อนเยาว์ แต่กริยางดงามมีสัมมาคารวะคนนี้ ปิป้ามองสาววัยรุ่นที่เพื่อนรักเจ้าของคฤหาสน์นำมาฝากเอาไว้ ก่อนที่เจ้าตัวจะเริงร่าออกไปเที่ยวสำเริงสำราญบนนาวาลำใหญ่กลางทะเลกว้าง ตามประสาหนุ่มโสดร่ำรวยเงินทองที่รักสนุกทั่วไป

“คุณชื่ออะไรคะ? ปิป้าจะได้เรียกถูก”

“กุมาริกาค่ะ เรียกริกาก็ได้ค่ะปิป้า” สาวน้อยตอบเสียงหวานสบสายตากับสาวใหญ่อย่างอ่อนโยน

“ชื่อเรียกยากนะคะ มาจากที่ไหนกันล่ะริกา...ไม่น่าจะใช่คนโซนนี้ ผิวสวยละเอียดแบบนี้น่าจะมาจากโซนเอเซีย”

“ริกามาจากประเทศไทยค่ะ คนละฝากกับฝรั่งเศสเลย” สาวน้อยตอบคำถามเสียงสดใสร่าเริง หน้าหวานใสกระจ่างตายิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดี

“แหม...ยิ้มสวยเสียด้วย แต่น่าเสียดายนะคะ ใส่แว่นหนาไปนิด ปิดความสวยงามบนหน้าเสียมิดเลย สายตาสั้นหรือไงคะ” ปิป้าพูดยิ้มๆ เมื่อหน้าหวานใสสดสวย แต่ติดที่แว่นหนาเตอะปิดบังจนมองไม่เห็น ถ้าไม่พิจารณาอย่างจริงๆ จังๆ

“กี...คุณกีดีเย่ให้ริกาใส่ไว้ตลอดค่ะ ถ้าอยู่ในคฤหาสน์ดียองตูว์ห้ามถอดเด็ดขาดนะคะ ริกาสายตาปกติดี ไม่ได้สั้นจนต้องใช้แว่นเลยค่ะ”