ผู้สูงวัยกอดตอบ ฝ่ามือบางเหี่ยวย่นตามกาลเวลาลูบและตบหลังหลานชายเบา ๆ
“เดินทางมาตั้งไกล เข้าไปนั่งพักก่อนนะลูก” คุณย่าสารภีบอกพลางยกมือขึ้นแตะใบหน้าหลานคนเดียวด้วยความรักความคิดถึงสุดหัวใจ
“คุณปู่เป็นอะไรมากไหมครับ” ศิรภพถามพลางโอบประคองคุณย่าเดินกลับเข้าไปในบ้าน
“ก็โรคคนแก่นั่นแหละ อ่อนเพลียไม่ค่อยมีแรง คุณหมอบอกให้พักผ่อนเยอะ ๆ เดี๋ยวก็หาย ว่าแต่วันนี้ภพจะนอนที่บ้านเราหรือเปล่าลูก”
“ครับ” เห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความหวังของคุณย่าแล้ว เขาก็ปฏิเสธไม่ลง
“ย่าจะสั่งให้แม่ครัวทำของโปรดให้ภพกินนะลูก”
“ขอบคุณครับ”
“ภพเข้าไปหาคุณปู่ในห้องนั่งเล่นก่อนนะ คุณปู่พักผ่อนอยู่ในนั้น เดี๋ยวย่าจะไปกำชับแม่ครัวเรื่องอาหารเย็น” นาน ๆ ทีหลานชายจะกลับมากินมานอนที่บ้าน พอเขามา คุณย่าสารภีจึงอยากทำทุกอย่างให้ดีที่สุด ท่านถึงกับต้องไปกำกับแม่ครัวเรื่องกับข้าวกับปลาที่หลานชายชอบ
ศิรภพขมวดคิ้วทันทีเมื่อเปิด
