พจน์มาถึงเขาก็ยิ้มกว้างให้เธอ ในมือหอบหิ้วอาหารมามากมาย พจน์เป็นคนใจดีไม่ขี้เหนียวและให้เงินเธอกินขนมบ่อยๆ
ดรุณีพยายามเอาใจเขา ตักอาหารให้เขา ในขณะที่จินตนาชวนคุยและบังคับให้ดรุณีรินเหล้าให้พจน์
“จัดการสิ” จินตนาบุ้ยใบ้ไปทางลูกเลี้ยงที่นั่งเก้ๆ กังๆ อยู่ใกล้ๆ พจน์
“จัดการยังไงคะน้าจิน”
“นังโง่เอ๊ย! แกก็จัดการพาเขาเข้าไปในห้องนอนของแกยังไงล่ะ แล้วก็ถอดเสื้อผ้าของเขาด้วย”
“น้าจินคะ จะดีเหรอคะ”
“ถ้าแกยังถามคำถามนี้อยู่อีก ฉันจะโทร. หาเสี่ยไกรให้มารับตัวแกไปเดี๋ยวนี้แหละ”
“ค่ะๆ” ดรุณีรีบประคองร่างของพจน์เข้าไปในห้องพร้อมกับมารดาเลี้ยง
“ว้าย! น้าจิน” ดรุณีตกใจเมื่อโดนฉีกทิ้งเสื้อผ้าจนขาดวิ่น
“ชักช้าเสียเวลา ฉันถอดให้แกเอง แกขึ้นไปนอนแก้ผ้ากับเขาเลย ช่วยฉันถอดเสื้อผ้าเขาด้วย” จินตนายังขู่สำทับ ดรุณีอายจนหน้าแดงก่ำลามไปถึงใบหู หลับหูหลับตาถอดเสื้อผ้าของพจน์ก่อนจะสอดกายขึ้นไปนอนเคียงคู่
