สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง

ชู้รัก

ในยุคโบราณนี่ไม่สนใจหรอกผัวไม่อยู่ก็หาว่าคบชู้สู่ชาย เซียวจ้านเป่ยครางต่ำน้ำเสียงบ่งบอกถึงความทรมาน

" ลี่เอ๋อร์ ช่วยพี่ทีสิ คนดีนะให้พี่เถอะไม่อยากปลุกปล้ำเจ้า แยกขาให้พี่หน่อยพี่อยากรักเจ้าแล้ว"

จูเหมยลี่ถอนหายใจก่อนจะพลิกเขาลงด้านล่างจากนั้นก็ก้มลงหยอกล้อกับแก่นกายที่แข็งขึงของเขา ริมฝีปากบางครอบครองเขาจนหมด น้ำตาแทบไหลใหญ่โตอะไรขนาดนี้เนี่ย

เซียวจ้านเป่ยครางคล้ายสัตว์ร้าย เสียงคำรามทำเอาคนตัวเล็กถึงกับสยิว อ่าห์ช่างเสียวซ่านนักนางเร่าร้อนจริงๆ

"อ่าห์ เด็กดีของพี่ปากเจ้านุ่มนิ่มนัก เรียวลิ้นช่างพริ้วเหลือเกิน พี่จะถึงแล้วเร่งหน่อยเมียจ๋า อย่างนั้นแหละ อืมดีๆอ่าห์"

ไม่นานเซียวจ้านเป่ยก็ปลดปล่อยออกมา จูเหมยลี่ถึงกับสำลัก พุ่งไกลเชียวกระเด็นเปื้อนหน้าอกนางอีกด้วย เยอะขนาดนี้ดีนะที่ไม่ใจอ่อนยอมเขา สเปริมกี่แสนล้านตัวเล่านั้น อึ๊ยขนลุก

"ไปหัดมาจากไหนหึ มานี่เลยแม่ตัวดีดุสิเลอะหน้าอกหมดแล้ว พี่ช่วยทำความสะอาดให้นะ"

เซียวจ้านเป่ยก้มลงใช้เรียวลิ้นไล้เนินถันที่เปื้อนคาวรักของเขาแล้วก็ครอบครองทรวงอกของจูเหมยลี่อีกครั้ง

"พอแล้ว หากท่านคึกคักอีกข้าไม่ทำแล้วนะ เมื่อยปาก ข้าจะไปแต่งตัวแล้วผิงผิงยังรอให้ไปรับ อร๊าย ท่านพี่บอกว่าพอแล้วไง"

เซียวจ้านเป่ยไม่ได้ฟัง เข้าก้มลงต่ำไล้ลิ้นวนกลีบดอกเหมยที่อวบอิ่ม มือหนาคลึงเกสรสีชมพูสวยก่อนจะอ้าปากดูดดื่มจนสะโพกมนต้องแอ่นสวนขึ้นมา จูเหมยลี่ร้องครางเสียงหวาน

ไม่นานลิ้นร้อนชื้นก็ส่งเข้าไปทักทายกลีบดอกด้านในจนผลิตน้ำหวานชุ่มฉ่ำ จูเหมยลี่กระตุกติดๆกันถึงสามครั้ง ลิ้นเขาร้ายกาจเกินไปแล้ว นางไม่ไหวแล้วขาจะหมดแรง

"ท่านพี่เสียวเหลือเกิน พอเถอะข้าขอร้องข้าไม่อยากท้องตอนนี้ เดี๋ยวเลยเถิดนะ พี่จ้านเป่ยปล่อยเมียเถอะนะ อื้อ อร๊ายยย ไม่ไหวแล้วท่านพี่ไม่ไหวจริงๆ"

เซียวจ้านเป่ยดูดดื่มจนพอใจจึงเลื่อนขึ้นมาหากอดร่างบางที่ยังกระตุกเกร็งหน้าท้องอยู่เลย นางเสียวมากจริงๆ

เขาร้ายกาจเกินไปหากเล้าโลมอีกหน่อยนางเสร็จเขาแน่ แค่นี้ก็ไม่อยากห่างเขาแล้ว ไม่ไหวลีลาดีเกินไป ที่สำคัญเขารูปงามเกินไปอีกด้วย เซียวจ้านเป่ยพูดข้างหูจูเหมยลี่อย่างมีความสุข

"อืมเจ้าหวานนัก พี่ไม่รังแกเจ้าหรอกสัญญา พี่แค่อยากให้รางวัลที่เจ้าทำให้พี่มีความสุข เมียจ๋าชอบหรือไม่"

คนตัวเล็กพยักหน้าไม่ปฏิเสธ คนตัวโตได้ใจก่อนจะขอนางอีกครั้ง เฮ้อเล่นตัวไปไยถึงจะไม่ถึงขั้นเป็นผัวเมียสมบูรณ์แต่ที่เขากำลังทำกับนางก็ไม่ต่างกันหรอก

แต่งตัวเสร็จแล้วเซียวจ้านเป่ยก็ไปรับบุตรสาว เฉิงอี้ที่เห็นบุรุษรูปงามหล่อเหลาเดินออกมาจากบ้านของเซียวจ้ายเป่ยก็ยิ้มชั่วร้าย หึแบบนี้ก็ง่ายหน่อย ดูท่าคงเพิ่งอิ่มเอมมาแน่ ๆหน้าตาดูมีความสุขเหลือเกิน

"หึจูเหมยลี่ ที้แท้เจ้าก็ร้อนร่านไม่น้อย สามีนายพรานอัปลักษณ์ไม่อยู่ก็พาบุรุษรูปงามมาเสพสมถึงในบ้าน ดีๆข้าล่ะอยากขึ้นขี่เจ้าไวๆนัก"

ข้าอาจไม่หล่อเหลาเท่าไอ้หนุ่มคนเมื่อกี้ที่เพิ่งออกมา แต่รับรองจะทำให้เจ้าติดใจจนร้องขอให้ข้ามาหาทุกคืนเชียว"

เป็นเพราะเซียวจ้านเป่ยโกนหนวดโกนเคราออกเรียบร้อย หน้าตาจึงหล่อเหลาคมคาย ทำให้เฉิงอี้จำไม่ได้และคิดว่าจูเหมยลี่คบชู้ จากนั้นก็เดินไปยังภูเขาอีกด้านของหมู่บ้าน มีคนรอเขาอยู่

เฉิงอี้มาถึงก็เห็นสตรีงดงามรออยู่แล้ว แม้งามไม่เท่าจูเหมยลี่แต่นางก็งามไม่น้อย

"ท่านมาช้า ข้ารอนานแล้วนะ" หงซิ่วที่แอบเหลียงเถี่ยต้านมาหาชู้รัก พอเห็นเฉิงอี้ทำเสียงกระเง้าระงอด ก่อนจะเปลื้งอาภรณ์ตนเองออก เฉิงอี้หัวเราะหึๆ ก่อนจะเปลื้องผ้าตนเองเช่นกัน

"ไหนดูสิ หืมนั่นเจ้าทำอะไรหรือแม่นางหงซิ่วคนงาม"

หงซิ่วเอนตัวไปข้าหลังเล็กน้อย ชันเข่าขึ้นมา แยกเรียวขาออกก่อนจะใช้สองมือแหวกกลับดอกไม้ด้านล่างเรียกร้องให้เฉิงอี้เข้ามาหา

"ข้าร้อนข้างในนี้ มาเถอะเฉิงอี้ ช่วยรดน้ำของเจ้าคลายร้อนให้ข้าที มาไวๆเดี๋ยวข้าต้องรีบกลับ อ่าห์ อย่างนั้นแหละเด็กดีของข้า เจ้าก็รู้ว่าข้าชอบแรงๆ เฉิงอี้เอาให้ถึงใจข้า อ่าห์ขย่มแรงกว่านี้ เดือนนี้ข้าให้เจ้าเพิ่มอีกหนึ่งร้อยตำลึง ข้าจะอยู่ในเมืองสิบวัน ขย่มแรงอีก อร๊ายยยเสียว ของเจ้าใหญ่ดีข้าชอบ ไม่เหมือนตาแก่พวกนั้น ข้าต้องขึ้นขย่มเองเหนื่อยนัก มีแต่เจ้าที่ทำข้าถึงใจ "

"อยู่สิบวันหรือดีข้าจะควบขี่เจ้าทุกวันเชียว หงซิ่วจ๋าจูเหมยลี่เด็กคนนั้นจำได้ไหม อดีตคู่หมั้นข้า ตอนนี้เป็นเมียใหม่เซียวจ้านเป่ยสามีเก่าเจ้านะ อ่าห์ตอดดีจัง เจ้าอยากมากหรือเยิ้มแฉะนักเชียว"

ใครจะคิดว่าบัณฑิตซิ่วไฉที่วางคัวสูงส่งต่อนหน้าคนอื่น เวลาร่วมรักกับสตรีจะเอ่ยถ้อยคำหยาบโลนออกมา

"อืมข้าอยากได้ของเจ้า คนอื่นไม่ถึงใจข้า เฉิงอี้เจ้าหมายถึงใครกัน อ้อนังเด็กที่วันๆอยู่แต่ในนานะหรือ เร่งอีกแรงๆกระแทกเข้ามา อ่าห์ เสร็จแล้วข้าเสร็จแล้ว อร๊าย เอาอีกเฉิงอี้ข้าอยากได้อีก พรุ่งนี้ข้าจะมาดูหน้าเซียวจ้านเป่ย วันนี้เจอเขาที่ตลาด คุยว่าเมียสวยนักหนาที่แท้ก็ชาวนาขาเปื้อนโคลน แรงกว่านี้เฉิงอี้นั่นแหละ อูยเสียวเหลือเกิน พรุ่งนี้เหลียงเถี่ยต้านไม่อยู่ ข้ามีเวลาทั้งวัน เจ้าไปหาข้าที่เรือนเล็กท้ายเมืองข้าเช่าเอาไว้เพื่อเราสองคน อื้อ ข้าเสร็จอีกแล้ว เจ้าเก่งนักทนเหลือเกิน ข้าไม่อยากกลับเลย ขออีกเอาข้าอีกอืม ถ้าเงินไม่พอใช้ก็ไปหาข้าได้ แรงๆกระแทกมา"

ทั้งสองคนเสพสมกันจนหมดแรงทั้งคู่ องครักษ์ของคังหยุนแทบจะอาเจียน ไม่เข้าใจนายน้อยให้มาตามดูนางกับนายพรานคนนั้นทำไม เฮ้อบัณฑิตหนุ่มเป็นชู้กับอนุขุนนางเรื่องนี้น่าสะอิดสะเอียนนัก

แต่นายพรานคนนั้นโกนหนวดแล้วหล่อเหลาจริงๆ อีกทั้งภรรยาของเขาก็สวยมากด้วย

ควรรายงานเรื่องไหนดีเรื่องนายพรานมีเมียสวย หรือเรื่องสตรีร่านราคะคนนี้ดี เฮ้อน่าขยะแขยง

หงซิ่วหมายมาดว่าพรุ่งนี้นางจะมาเยาะเย้ยเซียวจ้านเป้ยที่โอ้อวดว่าเมียข้างามนัก ถุ้ย อีนังเด็กบ้านจูนั่นสกปรกมอมแมมทั้งวันเอาตรงไหนมางาม เซียวจ้านเป่ยเจ้าตาต่ำยิ่งนัก

ส่วนเฉิงอี้ที่ได้เงินแล้วก็จากไป เขายอมรับหงซิ่วก็งดงามอยู่หรอกแต่นางร่วมรักกับบุรุษมากหน้าเขาไม่อยากเสพสมกับนางเท่าไหร่นัก ปกตินางจ่ายเขาห้าสิบตำลึงต่อครั้ง

แต่ว่าทุกครั้งที่เขากระแทกกระทั้นใส่นางแรงๆนางยิ่งจ่ายแพงขึ้น หากทำให้นางสุขสมได้สองร้อยตำลึงนางก็จ่ายมาแล้ว

เงินเหล่านั้นเที่ยวหอนางโลมเรียกหาสตรีงดงามได้หลายคนนัก เหลือบมองสตรีที่มักมากในกามนอนตาเยิ้มที่เพิ่งสุขสม

เฉิงอี้ก็รังเกียจคว้าถุงเงินเดินออกไปทันที ในหัวมีเพียงจูเหมยลี่เมื่อกี้ตอนที่เขากระแทกกระทั้นขย่มรุนแรงบนตัวหงซิ่วเขาก็คิดว่านางเป็นจูเหมยลี่