หลังจากที่เซ็นสัญญาว่าจ้างและจ่ายเงินมัดจำแล้วทั้งสี่คนจึงขึ้นรถ เหวินหยวนต้าตั้งใจจะพาภรรยาและลูกรวมทั้งพี่ชายของภรรยาทั้ง สองคนไปเที่ยวที่ห้างสรรพสินค้าในตัวเมือง จึงลองเอ่ยถามว่าภรรยาจะไปหรือเปล่า
“อาเหมยไปห้างสรรพสินค้ากันไหม”
“ใช้เวลานานหรือเปล่าในการเดินทาง ฉันกลัวลี่ลี่จะหิว” ใจจริงก็อยากจะไป อยากจะไปเห็นห้างสรรพสินค้าของยุคนี้เป็นอย่างไรบ้างแต่ใจนั้นห่วงลูก
“อาเหมยพี่ว่าถ้าจะไปห้างสรรพสินค้าน้องค่อยไปกับอาต้าสองคนเถอะ ลี่ลี่พอหิวขึ้นมาใครก็เอาไม่อยู่ หากมีเวลาเหลือเราดูบ้านกันก่อนไหมหรือว่าจะรอเปิดร้านก่อนแล้วค่อยเก็บเงินซื้อ” ตู้เหรินหนานนั้นห่วงหลาน และรู้ฤทธิ์แม่หนูน้อยดีว่าถ้าหิวขึ้นมาใครก็เอาไม่อยู่ ดูอย่างวันก่อนป้อน ไม่ทันใจยังโวยวายเลย นี่ขนาดยังพูดไม่ได้นะ ถ้าพูดได้จะขนาดไหน
“เอาอย่างที่อาซวนบอกดีกว่า ถ้าอย่างนั้นเราไปที่สำนักงานขายกันก่อนเถอะ คิดว่าใช้เวลาไม
