ตั้งแต่กลับมาถึงบ้านตู้เหรินหนานนั้นจมอยู่กับความคิดของตัวเอง เพียงแค่ห่างกันหนึ่งวันทำไมเขาจึงได้รู้สึกร้อนรุ่มและไม่เป็นตัวเองแบบนี้ ทั้งอยากไปหาและไม่อยากไป ‘อาหนานนายเป็นอะไรกันแน่ ทำไมต้องรู้สึกถวิลหาแบบนี้ด้วย’ ชายหนุ่มได้แต่คิดคนเดียวในใจ
“พี่ใหญ่ พี่รองเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมดูเหมือนคนใจลอยชอบกล” ตู้เซียงเหมยยืนมองพี่ชายคนรองนั่งอยู่ตรงสนามหน้าบ้านด้วยความเป็นห่วง จึงได้เอ่ยถามพี่ชายคนโต
“พี่ไม่รู้เหมือนกัน เจ้ารองไม่ได้บอกอะไรพี่เลย เมื่อวานกลับมาก็ขังตัวเองอยู่ในห้อง แต่ยังไงเจ้ารองก็โตแล้วไม่ว่าเรื่องอะไรคงตัดสินใจได้” ตู้เปียวซวนไม่ใช่ไม่ห่วงน้องชายเพราะอย่างไรก็มีกันเพียงสามคนพี่น้อง แต่จะให้เขาไปเจ้ากี้เจ้าการเรื่องของน้องชายคงไม่ดีเท่าไร เมื่อถึงเวลาอาหนานคงจะบอกเอง
“พี่รองเหมือนคนมีความรักเลยนะพี่ หรือว่าแอบรักใครแล้วไม่สมหวัง หรือว่าอกหัก” ตู้เซียงเหมยเพียงแค่คิดตามเท่า
