“ผมว่าวันนี้เย็นแล้วพี่เฟยหยวนนอนห้องผมก่อนดีกว่า ผมเองก็ยังไม่ค่อยชินเพราะต้องแยกกันนอนกับพี่ใหญ่ พี่เฟยหยวนนอนกับผมนี่แหละดี” ตู้เหรินหนานเอ่ยชวนอย่างไม่คิดอะไร อีกทั้งเกรงใจแม่บ้านด้วยควรจะได้พักผ่อนค่อยทำความสะอาดเตรียมไว้วันหลังก็ได้ และที่สำคัญเขาอยากหาเพื่อนนอนด้วยเพราะยังไม่ชินเสียทีกับการนอนคนเดียว แต่ถ้ามีใครสังเกตสักนิดจะรู้ได้เลยว่าอาการตกตะลึงจะอยู่บนใบหน้าของเฟยหยวน แต่เพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้นก็กลับมาเป็นปกติ
“ฮ่า ๆ ๆ เฟยหยวนระวังนะนอนกับเจ้ารอง เจ้านี่นอนก่ายยันคอ บางคืนก็นอนคู้เหมือนแมว บางครั้งนะปีนขึ้นมานอนบนตัวด้วยไม่รู้เลยว่าตัวเองตัวหนักและใหญ่ขนาดไหน” ตู้เหรินหนานหัวเราะในชะตากรรมของเฟยหยวนหากต้องนอนกับเจ้ารองน้องชายของเขา เพราะตู้เหรินหนานนั้นเป็นคนที่นอนร้ายมาก
“พี่ใหญ่ผมไม่ได้นอนร้ายขนาดนั้นเสียหน่อย อย่ามาใส่ร้ายผมสิพี่เฟยหยวนกลัวแล้ววิ่งกลับบ้านทำยังไง ไปเถอะไ
