ตอนที่14 โรงพยาบาลบ้ากับหญิงสาวเพี้ยน
ภาพที่เห็นทุกอย่างซึ่งปรากฏในหัวล้วนมีฉากหลังเป็นสีแดง ความวุ่นวาย โกลาหล อลหม่าน กลิ่นเขม่าดินปืนผสมกับกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง เสียงกรีดร้องด้วยความตกใจ เสียงโหยหวนด้วยความเจ็บปวดดังระคนกับเสียงปืน ซึ่งคำรามราวกับปีศาจร้ายกระหายเลือด ประกายแดงวาบที่ฉายออกจากปากกระบอกอาวุธสังหารยามบรรยากาศรอบตัวมืดมิดดูสวยงามเสมือนดวงตามัจจุราช ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเกิดขึ้นรวบเร็วปานสายฟ้า ทว่าทิ้งความสูญเสียเอาไว้เบื้องหลังมากมายเกินกว่าหัวใจที่สร้างขึ้นมาจากเลือดเนื้อจะรับมันมือกับมันได้ทัน
“เอมม่า ไม่นะ ลืมตาขึ้นมามองผม ได้โปรดล่ะ”
ร่างบอบบางอ่อนระทดระทวยอยู่อ้อมกอดของเขา ในขณะที่ความอบอุ่นจากร่างกายอันประกอบไปด้วยเลือดเนื้อที่ชายหนุ่มสัมผัสได้ค่อยๆ เลือนรางไปทุกครั้งตามเข็มนาฬิกาที่เดินไปข้างหน้า
ฟิโอดอร์รับรู้ถึงความเจ็บปวดอันเกิดจากคมกระสุนของฝ่ายตรงข้ามที่หมายปล
