ตอนที่3 คู่ปรับ
998 Words
ตอนที่3 คู่ปรับ
ศูนย์บัญชาการใหญ่ของแก็งค์ลูซิเฟอร์ตั้งอยู่บนคฤหาสน์หลังใหญ่ บนเนื้อที่กว่าหนึ่งร้อยเอเคอร์ ห้อมล้อมด้วยป่าไม้สนและพันธ์ไม้นานาชนิด แผนผังการจัดสร้างถูกออกแบบโดยวิศวกรที่มีประสบการณ์สูงในการออกแบบสร้างห้องนิรภัยสำหรับบุคคลสำคัญของโลก โดยสร้างให้มีสิ่งก่อสร้างอื่นๆ ปลูกเรียงรายอยู่รอบๆ คฤหาสน์หลังใหญ่คล้ายกับป้อมปราการ ยากต่อการเข้าถึงอีกทั้งมีการรักษาความปลอดภัยอย่างเข้มงวดแน่นหนา ว่ากันว่าใต้คฤหาสน์หลังใหญ่เต็มไปด้วยห้องลับใต้ดินมากมายซึ่งนิโคไล อาร์ชาวินหัวหน้าแก็งค์คนปัจจุบันใช้ในการเก็บทรัพย์สินมูลค่ามหาศาลเอาไว้
ห้องโถงใหญ่…
เพี๊ยะ!!!
“แกนี่มันไม่รู้จักโตจริงๆ วยาเชสลาฟ บัดซบเอ้ย”
มือของชายสูงวัยสั่นเทาทิ้งลงข้างลำตัว หลังจากฝาดมันไปที่ใบหน้าของบุตรชายเพียงคนเดียว ขณะที่คนโดนตบหน้ากำมือแน่นพร้อมกับกัดฟันกรอด เอี้ยวตัวไปมองฟิโอดอร์ที่ยืนอยู่ด้านหลังของเขาไม่ห่างออกไปมากนักด้วยแววตาขุนเคือง การถูกบิดาลงโทษต่อหน้าศัตรูและลูกสมุนคนอื่นภายในห้องประชุมแห่งนี้ถือเป็นความอัปยศสำหรับเขา แม้ว่ามันจะไม่ใช่เพิ่งเกิดขึ้นครั้งแรกก็ตาม ในฐานะทายาทเพียงคนเดียวของหัวหน้าแก็งค์ที่จะขึ้นดำรงตำแหน่งแทนบิดาในภายภาคหน้า
นิโคไลหัวเสียมากเมื่อรู้ว่าวยาเชสลาฟพยายามขัดขวางการส่งมอบสินค้า ที่เขาให้ฟิโอดอร์ไปจัดการ เพราะหากงานนี้ผิดพลาดนอกจากแก็งค์ลูซิเฟอร์จะเสียช่องทางค้าอาวุธกับลูกค้ารายใหม่แล้ว ยังจะต้องกลายเป็นศัตรูกับมาร์คัสเจ้าพ่อในฝั่งประเทศคาซัคสถานอีกด้วย
“ถ้าแม่แกยังมีชีวิตอยู่ หล่อนก็คงผิดหวังในตัวแกไม่ต่างกับฉัน”
คนเป็นบิดารำพึงรำพันด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย นิโคไลรู้นิสัยใจคอของวยาเชสลาฟเป็นอย่างดี ลูกชายของเขาผู้นี้ทั้งโอหังเย่อหยิ่ง วู่วามปัญญาเบา ชอบเอาชนะไม่ว่าจะต้องแลกมาด้วยวิธีสกปรกแค่ไหนก็ตาม ชายสูงวัยกล่าวโทษตัวเองมาโดยตลอดว่าเป็นเพราะเขาเลี้ยงดูเลือดเนื้อเชื้อไขคนนี้มาแบบตามใจจนเสียคน วยาเชสลาฟเป็นไม้เบื่อไม้เมากับฟิโอดอร์มาตั้งแต่เด็ก ทั้งสองมักจะแข่งขันกันเสมอในทุกเรื่อง ทว่าผลสุดท้ายลูกชายของเขาก็มักจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้มาตลอด
“ถ้าตอนนี้แม่ยังอยู่ ผมอาจจะมีตัวตนมากกว่านี้ก็ได้ ทุกวันนี้พ่อแทบจะไม่เห็นหัวผมอยู่แล้ว ทั้งที่ผมเป็นลูกของพ่อไม่ใช่มัน”
วยาเชสลาฟชี้นิ้วไปที่ฟิโอดอร์
ชายหนุ่มผู้ถูกพาดพิงถึงยืนฟังด้วยใบหน้าสงบนิ่ง ภาพเบื้องหน้าเป็นความเคยชินสำหรับฟิโอดอร์ พ่อลูกที่มักจะขัดแข้งกันต่อหน้าสมาชิกในแก็งค์คนอื่น การลงโทษซึ่งเสมือนการเล่นปาหี่เพื่อแสดงให้เห็นว่าผลประโยชน์ของแก็งค์ต้องมาเป็นอันดับหนึ่งเสมอ
ชายหนุ่มรู้ดีว่านิโคไลฉลาดในการสร้างภาพพจน์ความเป็นผู้นำที่เถรตรง เขาเด็ดขาดและเหี้ยมโหดในการลงทัณฑ์สมาชิกในแก็งค์คนอื่นที่ฝ่าฝืนคำสั่ง อีกทั้งกระทำการอันอาจก่ออันเกิดภัยอันตรายต่อแก็งค์ แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่วยาเชสลาฟจะได้รับการลงโทษชนิดที่สาสมกับสิ่งที่เขาได้กระทำ
“วยาเชสลาฟ ถ้าแกมีความสุขุมและฉลาดเฉลียวได้เพียงครึ่งของฟิโอดอร์ ฉันคงมอบหมายให้แกขึ้นมาทำหน้าที่ตรงนี้แทนฉันไปตั้งนานแล้วไอ้ลูกชาย”
ชายสูงวัยหรี่ตามองลูกชายไม่เอาถ่านของเขาสลับกับชายหนุ่มอีกคนที่เขาเก็บมาเลี้ยงดูและฝึกฝนตั้งแต่เด็ก เพียงเพื่อต้องการให้ฟิโอดอร์เติบโตขึ้นมาและอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา ชายหนุ่มผู้นี้กลายเป็นอาวุธที่อันตรายทั้งต่อฝ่ายศัตรูและตัวของเขาเอง ทั้งสองเติบโตมาในช่วงเวลาเดียวกันเรียนรู้ในสิ่งเดียวกัน หากแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว ถ้าเปรียบฟิโอดอร์เป็นพยัคฆ์เจ้าป่า วยาเชสลาฟคงเป็นได้แค่สุนัขจิ้งจอกที่น่ารังเกียจ
“พ่อก็ให้ผมแสดงฝีมือสิ ผมทำได้ อะไรที่ฟิโอดอร์ทำได้วยาเชสลาฟคนนี้ก็ทำได้เหมือนกัน” ทายาทของหัวหน้าแก็งค์ยกมือทุบอกของตัวเอง
“ยัง ยังไม่ใช่ตอนนี้ ฉันหมดธุระจะคุยกับแกแล้วออกไปซะ”
นิโคไลโบกมือเป็นเชิงไล่
“โอเค ได้ ผมไปก็ได้”
วยาเชสลาฟพยักหน้าและหมุนตัวกลับ ระหว่างเดินผ่านหน้าของฟิโอดอร์เขาหยุดหันมองหน้าของอีกฝ่าย
“ครั้งนี้แกเก่ง แต่ก็เก่งให้ตลอดนะโว้ยเรายังต้องเจอกันอีก คราวหน้าแกอาจจะไม่โชคดีแบบนี้อีกก็ได้โว้ย”
ฟิโอดอร์หันไปเผชิญหน้ากับวยาเชสลาฟ ชายหนุ่มกระตุกยิ้มเล็กๆ
“ไม่ได้ยินที่พ่อแกบอกเหรอ ว่าแกควรจะรีบหย่านมได้แล้ว… วยาเชสลาฟ เป็นผู้ใหญ่สักที”
อีวานและแอมเบอร์ที่ยืนอยู่ข้างๆ ฟิโอดอร์ยกมือขึ้นป้องปากกลั้นยิ้มสุดชีวิต
“ปากดีนักใช่มั้ย ไอ้ลูกไม่มีพ่อ”
ชายหนุ่มผู้ถูกหยามต่อหน้าธารกำนัลกำหมัดขึ้นหวังชกไปที่ใบหน้าของฟิโอดอร์ แต่ไม่ทันที่เขาจะได้ทำในสิ่งที่คิดเอาไว้เสียงของบิดาก็ดังขึ้นปานเสียงฟ้าฝ่า
“วยาเชสลาฟ! ออกไปเดี๋ยวนี้!”
“ฝากไว้ก่อนโว้ย”
วยาเชสลาฟเดินออกจากห้องประชุมไปอย่างหัวเสีย
“ฟิโอดอร์ ฉันมีงานใหม่ให้แกไปจัดการ งานสำคัญ”
“ที่ไหนครับ”
“อเมริกา…”
- Writer
