สองสามวันแล้ว หลังจากที่ฉันระบายเรื่องกังวลออกไปให้ลุงโคลด์ได้ฟังเขาก็ดูจะนิ่งเฉยราวกับว่าไม่ได้ทำอะไร และไม่ใส่ใจกับเรื่องที่ฉันพูดแต่ก็ช่างเถอะมันไม่ใช่ปัญหาของเขาสักหน่อยแค่เขารับฉันมาดูแลเพียงแค่นี้มันก็มากเกินพอแล้วหากฉันเป็นเขาฉันก็คงไม่หาเหามาใส่หัวตัวเองให้เดือดเนื้อร้อนใจอย่างนี้หรอกเขาทำถูกต้องแล้วฉันไม่ควรไปน้อยใจเขาเลยสักนิด
จากนั้นมาฉันก็ยังไม่ทันได้คุยกับโฟร์แล้วก็ไม่ได้เจอกันกับพี่ฟ้าอีกเลย ฉันไม่รู้เลยว่าเกิดเหตุอะไรขึ้นหรือเปล่ากับที่บ้าน ฉันไม่กล้าโทร ฉันไม่กล้าติดต่อไปที่บ้านเลยฉันกลัวว่ามันจะทำให้น้องชายของฉันลำบากใจฉันตัดสินใจแล้วว่าวันนี้หลังจากเลิกเรียนฉันจะขอลุงโคลด์ว่าขอกลับบ้านช้าสักหน่อยฉันอยากจะลองแวะไปหาน้องชายฉันที่โรงเรียนประจำเพราะฉันอยากจะรู้ว่าน้องชายของฉันปลอดภัยดีหรือเปล่า
"เฮ้อ... ทำยังไงดี ทำยังไงถึงจะช่วยโฟร์ได้นะ หรือฉันต้องกลับไปบ้านจริง ๆ เหรอ "
