พายุ
“เป็นไงบ้างเฮีย” เสียงวายุดังขึ้นจากด้านหลัง ก่อนมันจะเดินมาหยุดอยู่ข้างผม
“ยังไม่ได้อะไร” เธอปากแข็งมาก และดูจะเล่นละครเก่งด้วยสิ
“เท่าที่เคยได้ยินมานะ เธอเป็นคนหยิ่งมาก พูดน้อย เก็บอาการเก่ง แต่บางเวลาก็ขี้วีนมาก คงไม่แปลก ถ้าเราจะไม่ได้อะไรจากเธอ” วายุพูดอย่างวิเคราะห์ในตัวผู้หญิงคนนั้น
“ต่อให้เก็บอาการเก่งยังไง ก็ไม่มีวันรอดไปได้ง่ายๆ” ไม่ว่าเธอจะเล่นละคร หรือเสแสร้งเก่งยังไง ผมก็ไม่มีทางหลงมารยาของเธอแน่
“แล้วเฮียจะเอายังไงต่อ” วายุถามต่อ
“ในเมื่อถามดีๆตอบไม่ได้ ก็ต้องมีตัวกระตุ้น” บางคนใจดีด้วยก็ได้ใจและไม่กลัว มันก็ต้องหาอะไรมาช่วยง้างปากให้พูดง่ายขึ้น
“ผมแล้วแต่เฮียเลย แต่เดี๋ยวผมจะเข้าไปคุยกับเธอดูอีกทีแล้วกัน” วายุพูดขึ้น ผมเลยพยักหน้าออกไป ก่อนวายุจะเดินตรงไปยังห้องที่ขังผู้หญิงคนนั้นไว้
วายุ
ผมเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องของผู้หญิงคนนั้นก่อนจะเข้าไป พอเธอเงยหน้าขึ้นมาเ
