ตอนที่3 พายุ

727 Words

พายุ “เป็นยังไงบ้าง” ผมถามน้องชายคนเดียวของผมออกไปหลังจากมันเดินเข้าห้องทำงานผมมา “ไม่เป็นไร ทุกคนปลอดภัย” น้องผมตอบกลับมาด้วยท่าทีสบายๆก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟา “ก็ดี” ไม่มีใครเป็นอะไรก็ดี “แล้วเฮียสงสัยใคร” วายุถามผมขึ้น “ยังไม่รู้ แต่เหมือนกับมันไม่ได้พุ่งไปที่ธุรกิจ” เพราะจากการกระทำผมคิดว่าไม่น่าจะเกี่ยวกับธุรกิจเท่าไหร่ มันเหมือนกับความแค้นส่วนตัวมากกว่า “ทำไมเฮียคิดแบบนั้น” วายุขมวดคิ้วถามขึ้น “ถ้าเกี่ยวกับธุรกิจ มันจะไม่พุ่งเป้าหาแกโจ่งแจ้งแบบนี้” ส่วนใหญ่ มันจะลอบกัด มันจะไม่ทำอะไรที่ดูโง่เง่าและพลาดง่ายขนาดนี้ วายุชอบความเร็ว ชอบความแรงมาตั้งแต่เด็ก การที่จะมาไล่ฆ่ามันด้วยรถ แล้วมาคันเดียวแบบนี้ มันดูโง่เกินไปสำหรับพวกหัวนักธุรกิจ น่าจะเป็นพวกศัตรูเก่าของน้องผมมากกว่า “ก็มีเหตุผล แต่ใครกันวะ ศัตรูเก่าผมก็เยอะด้วยสิ” วายุพูดขึ้นอย่างเป็นเรื่องตลก แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเวลามันเอาจริงขึ้นมา มันก็ไม่ต่างจากผมหรอก ก๊อก ก๊อก ก๊อก “เข้ามา” ผมบอกคนข้างนอกที่เคาะประตู แล้วมันก็ไม่ใช่ใคร แต่เป็นลูกน้องมือขวาของผมนั่นเอง “ข้อมูลที่หามาได้ตอนนี้ครับ” มันพูดพร้อมกับยื่นซองน้ำตาลให้ผม ก่อนวายุจะลุกขึ้นมานั่งตรงข้ามกับผม ผมจัดการเปิดดูด้านใน ว่ามีข้อมูลอะไรบ้างจะสาวไปถึงตัวคนทำ “คนขับตอนนี้อาการสาหัส และยังไม่พบส่วนเกี่ยวข้องกับใครที่พอจะเป็นศัตรูของเราครับ” ซันต์อธิบายให้ผมฟัง “แล้วผู้หญิงคนนี้?” ผมถามพร้อมกับชี้ไปยังรูปของผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ในรูป “นี่มันรุ่นน้องมหาลัยผมนี่!” แล้ววายุก็ดึงรูปในมือผมไปพร้อมกับพูดขึ้น “นายรู้จัก?” ผมเลิกคิ้วถามวายุออกไป ถ้ารู้จักแบบนี้ก็อาจจะเกี่ยวกับเธอ “แค่เคยเจอผ่านๆตอนไปมหาลัย” วายุตอบกลับอย่างใช้ความคิด “ผู้หญิงคนนี้คือคนสุดท้ายที่อยู่กับคนขับรถชนคุณวาครับ” ซันต์ตอบกลับ “ว่าไงนะ!” วายุอุทานขึ้นเสียงดัง “เมื่อวานบ่าย ผู้หญิงคนนี้อยู่กับผู้ชายคนนี้ แล้วพูดกันคุยกันนานสองนาน แต่ไม่รู้พูดคุยอะไรกัน ที่สำคัญ คนใกล้ชิดของเธอ บอกมาอีกว่า เธอกับผู้ชายคนนี้สนิทกัน และมักจะนัดเจอกันบ่อยๆ” ซันต์พูดต่อ “ไม่อยากเชื่อ” วายุพูดขึ้น “ทำไม” ผมถามออกไปอย่างไม่เข้าใจ “ก็ผู้หญิงคนนี้เรียกได้ว่าหยิ่งมาก แล้วกับผมก็เรียกได้ว่าเจอกันแค่ไม่กี่ครั้ง ผมไม่อยากเชื่อว่าเธอจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้” วายุพูดขึ้นอย่างไม่ค่อยเชื่อ “อย่าตัดสินอะไรแค่ภายนอก เพราะนั่นอาจจะแค่การแสดงก็ได้...” ผมเตือนน้องออกไป ศัตรูของพวกเรามันก็มีหลากหลายรูปแบบ จะเข้ามาแบบไหนเราไม่มีทางรู้ได้เลย ไม่ว่าจะยังไง ก็ต้องระวังทุกทาง ระวังไว้ก่อนดีที่สุด “ไปจับตัวผู้หญิงคนนี้มา ส่วนลูกน้องมัน อย่าพึ่งปล่อยไป เผื่อจะสาวถึงตัวนายมันได้” ผมหันไปสั่งซันต์ทันที ได้ตัวมาเดี๋ยวก็รู้เอง ว่าเกี่ยวหรือไม่เกี่ยว “ครับ” แล้วซันต์ก็เดินออกไปทำตามคำสั่งทันที พายุ อายุ 28 ปี หนุ่มหล่อที่มีนิสัย นิ่งขรึม พูดน้อย ไม่ค่อยแสดงออกทางสีหน้า เขาทั้งดุดันและขึ้นชื่อเรื่องความโหดเหี้ยม และโหดร้าย และไร้ความปราณีที่สุด เขาอยู่กับน้องสองคน รักน้องมาก ด้วยความที่เขาต้องแบกรับทุกอย่างของพ่อแม่มาตั้งแต่อายุ 20 ปี ทั้งเรื่องใสสะอาดและเรื่องแปดเปื้อน ทำให้เขานั้นกลายเป็นคนไร้ความรู้สึกไปทีละนิดอย่างไม่รู้ตัว แต่เขาก็ยังมีหัวใจไว้ให้กับน้องชายคนเดียวของเขาคนที่เขารัก และเขาพร้อมจะทุ่มเทเสียสละทุกอย่าง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more