พายุ
ผมพูดขึ้นหลังเปิดประตูเข้ามาในห้องที่ผู้หญิงคนนั้นอยู่กับน้องของผมตอนนี้ ทำให้ทั้งสองคนหันมามองหน้าผมทันที โดยเฉพาะผู้หญิงคนนั้นที่ดูจะแปลกใจก่อนแปรเปลี่ยนเป็นความดีใจทันที
“นายพูดจริงหรอ” เธอถามขึ้นด้วยความตื่นเต้นทันที
“อืม” ผมตอบกลับไปตามที่พูดจริงๆ
“เฮีย” แล้ววายุก็เรียกผมขึ้นพร้อมกับขมวดคิ้วมองผมอย่างต้องการคำตอบ
“อาทิตย์หน้า ฉันจะให้เธอไปเรียน” ผมไม่ได้ตอบน้อง แต่หันไปพูดกับผู้หญิงคนนั้นแทน
“อืม ขอบใจ” แล้วเธอก็ตอบกลับด้วยรอยยิ้มบางๆ แต่ยังคงใบหน้าที่เชิดๆนั่นอีก
“ตามเฮียมา” ผมพูดขึ้นก่อนจะเดินออกจากห้องของเธอ แล้วตรงไปยังห้องทำงานโดยไม่ลืมเรียกวายุตามมา
“ผมไม่เข้าใจ ทำไมเฮียถึงได้ปล่อยให้เธอออกไปแบบนั้น” วายุถามทันทีที่เดินเข้ามา
“ล่อเหยื่อไง” ผมตอบกลับน้องออกไป
“เฮียหมายความว่า...”
“อืม ถ้าผู้หญิงคนนี้เป็นคนของมัน ยังไงพวกมันก็ต้องติดต่อหรือมาเจอเธอบ้าง” ดีกว่าเก็บเ
