ควีน
ฉันนอนนิ่งด้วยความเจ็บปวดไปทั้งร่างกายและจิตใจหลังจากผู้ชายคนนั้นออกจากห้องไป เขารุนแรงกับฉันมาก เขาไม่มีความปราณีอะไรให้ฉันเลยสักนิด แล้วกว่าเขาจะปล่อยฉันได้ ก็ผ่านมาถึงครั้งที่สี่ของเขา ฉันแทบไม่มีแรงจะขยับด้วยซ้ำ แต่มันก็หลับไม่ลง ฉันไม่คิดว่าชีวิตตัวเองจะมาเจออะไรเลวระยำได้ขนาดนี้ ไหนจะคำพูดของเขาก่อนออกไปนั่นอีก
“ไม่ต้องห่วงนะ เพราะหลังจากนี้ เธอคงต้องโดนแบบนี้อีกนาน”
“สารเลว!” พวกเขามันทั้งสารเลว ทั้งโง่ ไม่แปลกเลยที่จะถูกคนลอบฆ่าแบบนี้ เพราะความเลวระยำของพวกเขาสินะ ถึงได้มีคนต้องการชีวิตพวกเขาขนาดนี้ เพราะถ้าเป็นฉัน ความรู้สึกของฉันตอนนี้ก็อยากจะฆ่าพวกเขาเหมือนกัน แต่บางที ความตายสำหรับพวกเขามันอาจจะง่ายไป
แกร็ก เสียงประตูดังขึ้น ทำให้ฉันเลื่อนสายตาขึ้นไปมองยังหน้าประตู ก่อนจะเห็นว่าเป็นผู้ชายอีกคนที่ขึ้นชื่อว่าน้องของเขานั่นเอง แล้วเขาเข้ามาทำไม สายตาแบบนี้ รอยยิ้มแบบนี้ อ
