เดินมาได้สักพักก็เริ่มรู้สึกดีขึ้น เกือบจะถึงถนนใหญ่อยู่แล้วเชียวแต่ทว่าผมกลับสะดุดข้อเท้าตัวเองจนล้ม แต่โชคดีมีใครบางคนมารับตัวไว้ได้ทันเวลา
“คุณบิว!”
“คุณอั๋น!”
“เป็นอะไรไหมครับ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมแค่สะดุดขาตัวเองล้ม ขอบคุณอีกครั้งนะครับ วันนี้ต้องรบกวนคุณตลอดเลย”
“ผมยินดีครับ”
เขายังคงโอบกอดผมไว้อย่างลืมตัว กำลังจะเอ่ยกับคุณอั๋นทว่าสายตาของผมกลับมองเห็นคุณนาธานกำลังเดินมาหา ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมอยากประชดเขาด้วยการจูบคุณอั๋น เขาจะผละใบหน้าออกมาแต่ผมรั้งต้นคอไว้ไม่ยอมปล่อย แต่หารู้ไม่ว่าผมคิดผิดที่หางานให้คุณอั๋นจนได้
ผั๊วะ!
คุณนาธานวิ่งเข้ามากระชากตัวคุณอั๋นแล้วซักหมัดเข้าไปที่ใบหน้าสุดแรง แน่นอนว่าคุณอั๋นก็ไม่ยอมส่งหมัดกลับคืนไปเช่นกัน เขาสองคนกำลังจะวิ่งเข้ามาหากันอีกครั้งแต่ผมรีบเข้าไปขวางเอาไว้
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”
“เธอมันร่าน! จูบกับผู้ชายคนอื่นในที่สาธารณะไม่ละอายใจบ้างเหรอ!”
