The Trouble with the Twins

Chapter 8

Chapter 8

Twins

“We are twins,” she told him and gave him a smile.

The guy was shocked about what he learned and laughed later on after the realization.

“So that explains why your twin didn’t recognize my friend! She mistook her as you! Damn! This is so epic and very hilarious!”

The guy was really amused and still can’t get over it. He was laughing his heart out and thinking that his friend was really annoyed about what happened.

“Is your friend named, Alexis?” she asked him and he nodded. “Thought so,” she added.

“Oh yea, before I forget. My name is Chris Samuel, but you can call me Chris or Sam, whatever you like.” He flirtatiously said. Natawa nalang si Rovie sa kadaldalan at kakulitan ni Sam.

She would rather call him, Sam than Chris because she thinks it is much manly than Chris. She admits, Samuel is a very good name and hot in her own perspectives.

“Nice to meet you, Samuel.” Nakangiting saad ni Rovie at inilahad ang kaniyang kamay.

“Likewise, Rovie. It’s nice to meet you too,” he said and shake her hand.

“It’s nice talking to you, Sam, but I need to go now.” Paalam ni Rovie kay Chris na pinahintulutan naman ng lalaki.

“Oh! And by the way, don’t tell your friend about me and my twin. Let him be crazy about it and so is my twin sister.” Rovie was chuckling when she said that.

“Yea, sure thing.” Chris agreed and they both bid their goodbyes to each other.

Nakatitig lang si Chris sa papalayong si Rovie hanggang sa nakaalis na nga ito at hindi na niya tanaw. Isang ngiti ang lumitaw sa labi ni Chris. He couldn’t deny, may itsura ang babae at cute ito kesa doon sa astigin naa kakambal nito. Mas bubbly at friendly din ito kesa dun. Magkaswak ang ugali nilang dalawa kung sakali. Ngunitt kalaunan ay naapaailing nalang si Chris at iwinaksi sa isipan niya ang tungkol sa bagay na iyon.

“Why did I even think about it?” asik niya sa kaniyang sarili.

Lumalabas kasi na pinagpapantasyahan niya ang babae. Which is weird because he just met her. Natampal nalang niya ang sarili sa mga naiisip at nagpasya ng umalis at bumalik sa trabaho.

-----

Panay sa pagpindot si Lorie sa keyboard ng computer dahil nag e-encode siya. Hindi isang normal na encoding ang ginagawa niya kundi mahirap at hindi simple coding ang mga ito. May kina-crack kasi siyang system na puwede niyang gamitin at pagkunan ng mga impormasyon tungkol sa magulang nila at kung sakali ay mahanap niya ang mga ito. Palihim din siyang naghahanap ng hakbang at paraan para masakatuparan lahat ng plano niya. Ayaw niyang ipaalam sa kambal ang mga plano niya at mga ginagawa niya, dahil ayaw niyang bigyan ng dahilan ang kapatid na umasang buhay pa ang mga magulang nila, kung gayon mang patay na nga ang mga ito. Ayaw niyang nasasaktan ang kapatid dahil mahina ang loob nito.

Nagulat si Lorie ng biglang mag-ping ang laptop na ginagamit niya. Kasunod noon ang pagbukas at pagkakaroon niya ng access sa system. Natutuwa na natataranta si Lorie dahil doon. Hindi siya makapaniwala at hindi niya aakalain na magagawa niyang i-crack ang system. Kung hindi dahil sa mgaa itinnuro ng papa nila noon tiyak niyang hindi niya magagawa ang isang bagay, lalo na ang pag coding at ang paghack sa isang system. Mabuti nalang kako ay nakikinig siya sa tuwing tinuturuaan sila ng papa niya. Bukod tanging siya lang ang palaging nakikinig sa papa nila dahil interesado siyang malaman lahat ng bagay hindi katulad ng kambal niya.

Ang kambal niya kasing si Rorie ay matigas ang ulo at ayaw nitong tinuturuan siya. Palibhasa kasi matalino ito. Pinanganak itong matalino. Oo, aaminin niya na mas matalino sa kesa sa kaniya ang kambal pero ni kahit kalian hindi niya ito kinainggitan. Hindi sila nagkakairingan at nagkaka-inggitan patungkol sa pagkakaiba nilang dalawa. Sa katunayan nga niyan, mas malapit pa silang dalawa at hindi sila napaghihiwalay. Pinalaki sila ng maayos ng kanilang magulang at ang pag-aaway o pagka-inggit sa isa’t-isa ay hindi nila kinukunsinte baagkus ay pinagsasabihan pa silaang dalawa mg maigi.

They are so lucky and fortunate to have them as their parents and was raised by them. They did pretty well in guiding them, feeding them good values, morale, attitudes and manners. They always talk everything out and they taught them to be honest.

Tiningnan ni Lorie and timer sa gilid ng screen at nakita niyang two minutes na lang ang natitira sa oras niya para maaccess niya ang system. Pinagpapawisan at nagmamadaling hinanap niya ang file ng magulang nila ngunit wala siyang nakita na impormasyon patungkol sa kanila. Sinubukan niya pang maghanap ngunit wala talaga siyang Makita. Not even the records of their death if they are already dead. Biglang nabuhayan ng pag-asa si Lorie at hinihiling n asana ngaa ay buhay pa ang mga ito. Tiyak na ikakasaya niya at ng kambal ang magandang balita na iyon.

Ilang segundo nalang ang natitira sa oraas naa nakalaan kay lorie ngunit hindi na niya hinintay na matapos pa ito. Bago pa man maubos ang oras ay nag out na siya sa system, dinisconnect lahat at pinatay ang laptop. Inayos ni Lorie ang sarili bago umalis sa pwesto niya at binalik ang mga dapat na ibalik sa mga orihinal at dati nitong mga pwesto lalo na ang mga wires. Binitnit ni Lorie ang laptop at inayos ang suot na damit at salamin. Naglakad siya patungo sa isang basurahan at doon itinapon ang laptop na ginamit niya. Inayos niya din ang uniporme ng kompanya kung saan siyang ginamit as disguise. Nagdisguise kasi siya bilang isang empleyado para hindi siya mapaghinalaan at mabilis na makapasok sa loob at maka-access sa maraming bagay.

Nang malayo-layo na siya sa building ay pumasok siya sa isang eskinita at doon nagpalit ng damit. Hinubad niya lang ang suot niyang uniform at inayos ang buhok tyaka siya nagsuot ng sombrero. Pagkatapos ay normal lang siyang naglakad at lumitaw mula sa eskinita na para bang wala siyang ginawa kanina lang.

Pumara si Lorie ng taxi at nagpahatid sa coffee shop na pinagtatrabahuan nila ng kambal. Kahit na nag-absent siya ay pupunta pa rin siya para sunduin an gang kapatid niya. Ayaw niya kasing maulit iyong nagyari sa kapatid noong isang araw. Kaya magmula ngayon ay susunduin o isasama na niya ang kapatid kung saan man maliban sa mga personal niyang lakad.

Sumandal si Rovie sa bintana ng taxi at nakatanaw lang sa labas habang iniisip ang mga susunod na hakbang na gagawin niya.

-----

Sa kabilang dapit, kakababa pa lang ng isang babae sa isang van ng mahagilap niya ang isang pamilyar na mukha. Lulan ito sa isang taxi na dumaan sa gawi nila.

“What are you looking at, daughter?” tanong ng papa ng babae na nakatitig lang sa taxi na papalayo na.

“Umm, nothing dad. I just thought I’ve seen a familiar face,” sagot niya sa ama at kumapit sa braso ng ama. “But it’s nothing important, dad. Let’s head on?” dagdag niya at pumasok sila sa loob ng building kung saan nanggaling kanina si Lorie.