Chapter 10
1433 Words
Chapter 10
Mistaken Identity
Nakuha na nila Rovie ang pagkain na kakainin nila para sa hapunan nila ngayong gabi. Ngunir napansin niyang may kakaiba sa kapatid niya.
"Are you okay, Lorie? You seem bothered. Why?" Puna niya sa tahimik at nakatulalang kapatid.
"H-Huh?" Balisang tanong nito na nagpakunot sa noo niya.
"Is there something bothering you?" Rovie asked again with a serious tone in her voice.
Lorie sighed in defeat and looked at her sister. "You believe in me, right?" Lorie asked her sister.
"Of course, I believe in you, sis. You're really acting strange right now. What's bothering you?"
For the third time, she asked Lorie. Nag-aalala lang kasi si Rovie ay hindi niya mawari kung ano ba ang iniisip ng kambal niya at nagkakaganun ang kambal niya.
Umiling lang si Lorie at nginitian ang kambal. Pinalipas nalang din ni Rovie ang bagay na iyon at hindi na kinulit pa ang kapatid. Kanina pa kasi niya napapansin na nag-iba ang timpla ng mood ng kapatid. Nang makabalik ito mula sa pag-alis muli ay iba na nga ang mood at hindi na makausap ng maayos. Iisang sagot o tango lang ang natatanggap niya mula rito.
Kanina niya pa ito gustong tanungin ngunit hindi siya makahanap ng tiyempo. Ngayong meron nang pagkakataon ay ayaw naman itong pag-usapan ng kapatid. Hinayaan niya nalang at baka stress lang ang kapatid sa dami ng ginagawa nito at kailangan nitong magpahinga.
"Okay! Let's eat, sis!" Masayang pag-aya ni Rovie sa kambal na ikinangiti din naman nito.
Nakangiting inilatag ni Rovie ang mga pagkain sa lamesa nila at masaya nilang pinagsaluhan ang mga ito kasabay ng paunti-unting kwentohan.
Alam naman ni Lorie na naghihinala ang kapatid at marami itong gustong itanong sa kaniya, bagamat pinigilan nito ang sarili na pinagpapasalamat niya naman. Nagpapasalamat talaga siya at napakamaintindihin ng kapatid niya.
Pagkatapos nilang kumain ay hinarap ni Rovie ang laptop niya para mag-aral ng English sa isang online course na inoffer ng London. She's been studying for almost two months now. At first, she struggles because she only knew basic english, but now she's improving.
"Pureto o nagashi ni oite okimasu, sis. Jugyo ga Owattara atode araimasu." (Leave the plates in the sink, sis. I will wash them later after my class.) Rovie approached her sister when she saw her cleaning the table and holding the plates to the sink.
"Pureto no o teire o shimasu. Kurasu no shuchu shimasu. O sara o aratta nochi wa hayaku yasunde nemasu." (I will take care of the plates. Focus in your class. I will go rest and sleep early after washing the dishes.) Lorie answered in her remarks.
"Oh okay, sis." Ani Rovie at hinayaan na ang kapatid. Binalik nalang niya ang atensyon sa laptop niya at nagfocus nalang gaya ng sinabi mg kapatid niya.
Rovie was busy browsing the internet and went to the website that the school provided them. Then she saw an article about a royal family in England. Out of curiosity, she clicked the article and the headline appears and it says...
The Lord and Lady Dormer arranged a new event to commemorate the memories of their lost twins.
Rovie got interested about the article and it got her whole attention. So, she read the whole article about it.
The Lady and Lord Dormer still hopes to see their children again and be able to embrace them in their arms. The couple wished that they're safe and in good hands. They hope they haven been well taken care of. They also hope that their twins are still alive and just somewhere part of the world.
"Me and my husband still hoping to see my beautiful girls someday and hugged them tightly." Lady Audrey quoted from one of her interviews.
Biglang nalungkot si Rovie sa nabasa at para bang may humaplos sa puso niya kaya hindi na niya ito tinapos pang basahin. Hindi niya alam kung bakit siya nalulungkot pagkatapos niyang makita ang picture nung Lady Audrey sa article. Bigla nalang siyang nakaramdam ng kung ano sa dibdib niya na hindi niya maipaliwanag. Baka dahil sa namimiss niya na ang mama at papa nila. Wala na kasi siyang balita sa mga ito at kung ano na ba ang nangyari sa kanila. Hindi niya alam kung ano na ang mga kalagayan nito. Nag-aalala siya at namimis niya ang mga ito ng sobra. Dahil simula nung umalis sila sa Japan ay wala na tlaga siyang balita sa mga ito.
-----
Kinabukasan ay magkasabay na pumasok sina Rovie at Lorie sa coffee shop na pinagtatrabahuan nila. Wala pa gaanong tao sa shot at wala pa rin ang ibang kasamahan nila. Palagi naman silang nauunang dalawa kaya hindi na sila magtataka pa.
"Sino naman kaya ang ma a-assign sa cashier this week?" Biglang tanong ni Rovie sa kawalan.
"Definitely not one of us." natatawang tugin ni Lorie sa kambal dahil da kakulitan nito. Sumimangot naman si Rovie at inirapan ang kambal.
"Sana ako nakang. Mas magandang ma-assign sa cashier kasi hindi masyadong hassle at petiks lang." nakanguso ang labi na saad ni Rovie.
Natawa muli si Lorie sa kakulitan ni Rovie at nailing niya pa ang kaniyang ulo. Buti nalang kako sila pa lang ang nandoon. Wala pa gaanong tao.
"I thought you like our work? Are you complaining now huh twin?" Lorie asked while still chuckling, specially when she saw her sister's pouty lips and she also makes faces which is very cute and funny.
"You're obsessed, sis." Natatawang kumento ni Lorie at iniwan ang kapatid na nakasimangot pa rin. Nauna siyang pumasok sa loob at iwan ang kapatid.
Kalaunan ay sumunod ang kapatid na may kasamang pagdadabog at reklamo pero hindi niya nalang pinansin. Nagiging isip bata na naman kasi ito at nagpapalambing.
Dahil nga sa nauna na si Lorie ay mas nauna siyang nagbihis ng damit pantrabaho at tiningnan ang magiging assignment niya sa linggong iyon.
Napangisi si Lorie ng makita ang magiging assignment niya siyang tiga kuha lang nga mga orders ng customers. Sobrang simple lang ng trabaho niya at pinagpapasalamat niya iyon.
Nakita ni Lorie na nakabihis na si Rovie at suot na din nito ang uniform niya kung saan pansamantalang magiging waitress ito sa loob ng isang buwan. Mahinang natawa si Lorie ng makitang mas bumusangot ang mukha ng kapatid.
Hindi nagtagal ay unti-unting nagsidatingan ang mga staff at kaniya-kaniyang nagpunta sa mga assigned area nila. Maya-maya din ay may nagsidatingan na mga customers.
"Lor, table seventeen. Hindi pa nakukuha ang order ni sir." ani ng isa niyang kasamahan kaya tinanguan ito ni Lorie at hindi na nagsayang pa ng oras.
Mabilis na pinuntahan ni Lorie ang table seventeen para hingin ang order nito. Magalang at nakangiti niyang binati ang customer ngunit ng makita niya ang mukha nito ay biglang nagbago ang timpla ng mood niya.
"Ikaw na naman?" asik ni Lorie pagkakita sa mukha ng lalaki.
"So?" malamig naman na saad ng lalaki.
"Tsk!" reaksyon ni Lorie at aalis na sana ng pigilan siya ng lalaki.
"I'm here as a regular customer. Huwag kang bastos, Miss." seryoso at malamig na ani ng lalaki habang nakatingin sa menu.
Wala namang nagawa si Lorie at hintayin kung ano ang oorderin ng lalaki. Napapairap nalang siya sa klase ng ugali na meron ang lalaki.
"I know, you know me. Stop pretending like you didn't," seryoso oa ring ani ng lalaki habang nakatingin pa rin sa menu.
"Excuse me?" mataray na asik ni Lorie.
"I know your name. Huwag kana magkaila pa." Tugon ng lalaki sa kaniya.
"Oh really? Then what is name?" hamon niya sa lalaki.
Inangat ng lalaki ang ulo niya na nakatingin mula sa menu at tiningnan siya sa mga mata. "Your name is, Lorie." Confident na sagot ng lalaki na siyang nagpatahimik kay Lorie.
Bigla siyang nagkaroon ng idea kung bakit ganoon nalang ang nangyayari.
"I'm sorry, sir, but you have mistaken me for someone else. Excuse me." Paalam ni Lorie at dali-daling iniwan doon ang lalaki.
Sa mga oras na iyon ay gusto niyang kutusan at tirisin ang kapatid niya.
Habang sa kabilang banda naman ay natatawang nagtatago si Rovie sa ilalim ng counter ay palihim na tinitingnan ang kapatid at si Alexis na nag-uusap.
Hindi niya mapigilan ang matawa at makilig sa nakikita niya. Mas lalo pa siyang natawa ng makitang mukhang nag-kakasagutan at nag-aaway na naman ang dalawa dahil kita niya ang pagkunot ng noo ng kaniyang kambal.
Bigla siyang napatago muli sa counter ng makitang umalis ang kapatid at naglakad patungo sa gawi niya. Kailangan niyang umalis at magtago dahil alam niyang malalagot siya sa kapatid kapag nakita at nahuli siya nito.
- Writer
