เมธัสอุ้มณัชชาเข้ามาในห้อง เขานั่งลงบนโซฟาที่ปลายเตียงพร้อมกับร่างบางที่อยู่ในอ้อมแขนให้นั่งซ้อนลงบนตักของเขา
"อุ๊ย! นี่นาย ปล่อยฉันลงนะ"
"นั่งแบบนี้แหละดีแล้ว อุ่นดี"
"แต่ฉันอึดอัด"
"คุณก็นั่งนิ่งๆสิ" เมธัสบอกพร้อมกับโอบกอดรั้งเธอไว้
"ผมดีใจมากนะที่เป็นคนที่คุณเปิดใจอีกครั้ง.."
"ฉัน.." ณัชชายังคงสับสนงุนงงว่านี่เป็นเรื่องจริงหรือว่าเธอฝันไป
"เมื่อคืน..คุณร้องห่มร้องไห้ซะจนไม่ได้ยินที่ผมพูดใช่มั้ย?"
"นายพูดอะไร?"
"จุ๊บแก้มผมก่อนเดี๋ยวผมจะบอกอีกครั้ง" เมธัสเอียงแก้มให้ณัชชา
"ไม่! ฉันไม่อยากรู้" เธอเชิดหน้าไปอีกทาง
"โอเค! ไม่อยากรู้ก็ไม่เป็นไร..พรุ่งนี้เราไปจดทะเบียนสมรสกันนะ"
"อะไรนะ! นี่นายจะไม่ถามไม่ให้เวลาฉันตัดสินใจบ้างหรือไง"
"ตอนนี้คุณไม่มีสิทธิ์จะปฏิเสธอะไรผมทั้งนั้นแล้วนะ"
"ฮึ! คนเผด็จการ!" ณัชชาย่นจมูกใส่เมธัส เขาจึงบีบปลายจมูกรั้นของเธอ
"ผมไม่อยากให้คุณเสียหายหรื
