ณัชชาสอนเมธัสทำขนมไปก็แกล้งเขาไปด้วย ทั้งคู่เอาแป้งป้ายหน้ากันไปกันมาจนเลอะไปทั้งหน้าทั้งครัว
"นี่นายหยุดเล่นได้แล้ว! ครัวเลอะหมดแล้วเห็นมั้ย" เมื่อแกล้งกันจนรู้สึกว่าเธอกำลังจะแพ้ ณัชชาก็ทำเสียงเอ็ดเขาขึ้นมาดื้อๆ
"หน้าคุณก็เลอะ มา..ผมช่วยเช็ดให้" เมธัสเอื้อมมือไปเช็ดคราบแป้งออกจากแก้มนุ่มอย่างแผ่วเบาแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าเธอและเป่าแป้งออกเบาๆ
"เอ่อ..ไม่ต้อง! มือนายก็เปื้อน เดี๋ยวฉันเช็ดเอง" ณัชชาผละหน้าถอยออกห่างเพราะรู้สึกว่ายิ่งเขาเข้ามาใกล้ หัวใจเธอก็เริ่มจะเต้นถี่ขึ้นเรื่อยๆ เธอจึงรีบหันไปจัดการทำขนมต่อจนเสร็จ เมื่ออบคุกกี้เสร็จแล้วณัชชาก็ยื่นถาดขนมไปให้เมธัส
"นายลองชิมดูสิว่ารสชาติเป็นยังไงบ้าง"
"มือผมเลอะ คุณป้อนให้ผมหน่อยสิ"
ณัชชาหยิบคุกกี้ป้อนให้เขาตามคำขอโดยไม่ทันคิดอะไร เมธัสจ้องหน้าใสอมชมพูของคนป้อนนิ่ง..
"เป็นไงบ้าง.." ณัชชารอฟัง
"ฮืมม์..สวย.." เมธัสพึมพำออก
