ตกดึก.. เมธัสก็ส่งข้อความไลน์มาหาณัชชา...
"ผมไม่สบาย คุณมียามั้ย.."
"ฉันไม่มี..นายไปหยิบเอาเองในตู้ยาน่ะ"
"ผมปวดหัว มึนๆ ลุกเดินไปไม่ไหว"
"เอ่อ..เดี๋ยวฉันจะเอายาไปให้ที่หน้าห้องละกัน" ณัชชชาเดินไปหยิบยาในตู้ก่อนจะรินน้ำใส่แก้ว และถือไปยังห้องเมธัส
"ก๊อก ก๊อก ก๊อก"
"เชิญครับ.."
"ฉันไม่อยากเข้าไป นายออกมาเอาเองละกัน" ณัชชาจะวางยาและน้ำไว้ที่หน้าห้อง เมธัสก็รีบเปิดประตูและรวบตัวเธอเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว
"นี่นายจะทำอะไร ปล่อยฉันเลยนะ"
"คุยกันก่อนสิ"
"นี่นายไม่ได้ป่วยใช่มั้ย? นายหลอกฉัน!"
"ผมปวดหัวจริงๆ ผมคิดถึงคุณ อยาก.." เมธัสดันร่างณัชชาไปยังเตียงนอน กำลังก้มลงจะจูบริมฝีปากหวาน
"อานัชขาาา..หนูหิวน้ำ" เสียงของหนูน้อยที่ดังขึ้น ทำให้ทั้งคู่รีบผละออกจากกันโดยอัตโนมัติ
"เอ่อ..ค่ะๆ ไปค่ะ เดี๋ยวอาไปเอาน้ำมาให้นะคะ" ณัชชาถือโอกาสรีบจูงมือน้องมิวออกจากห้องเมธัสไป
"ยัยมิวตัวแสบ!
