Chapter 15
เขิน?
“ก็เธอไม่รับ ถ้าไม่รับก็จะปล้ำ” ผมตอบเสียงพร่าเลือนเพราะหัวสมองในตอนนี้เบลอไปหมด
เพียงได้ใกล้ชิด เพียงได้สัมผัส ทุกสิ่งทุกอ่างก็มึนตึงจนไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไป
“นาย...อ๊ะ ไม่นะ!” เอลิซร้องขึ้นเมื่อมือของผมสอดแทรกเข้าไปใต้กระโปรงนักศึกษา เธอจับมือของผมออกห่าง ส่วนมืออีกข้างก็ดันตัวออกจากห่าง
“ฉันยอมแล้ว ของพวกนี้ฉันจะรับไว้ทั้งหมดเลย!”
คำตอบที่ได้รับทำให้ผมยกยิ้มขึ้นมาทันที ผมยอมหยุดการกระทำแม้ว่าจะเสียดายมากแค่ไหนก็ตาม ผลคลายอ้อมแขนออกห่าง แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยให้เอลิซเป็นอิสระเพราะต้องการอยู่ใกล้ชิดกับเธอแบบนี้จนกว่าจะพอใจ
“ฮึ นึกว่าอยากโดนปล้ำซะอีก”
“แต่ขอรับแต่อย่างเดียวได้ไหม...”
“ทำไม”
“มันมากเกินไป ฉัน...”
“ไม่ได้” ผมตอบทั้งที่ยังไม่ฟังเหตุผลของเธอ
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลไหน ๆ ผมก็ไม่มีทางตอบรับ ผมตั้งใจซื้อของพวกนี้ให้เอลิซ และแน่นอนว่าเธอจะต้องรับมันไปทั้ง
