Chapter 18
ค่ายอาสา (2)
หมับ!
“อื้อ!!!”
“หุบปาก อย่าส่งเสียง!”
ฉันกรีดร้องออกมาทันทีเมื่อถูกคว้าหมับก่อนที่มือใหญ่จะตรงเข้าปิดปาก เสียงของฉันอู้อี้ในลำคอ ฉันจึงเลือกที่จะดีดดิ้นและต่อต้านสุดแรงหากแต่ว่างยิ่งผลักไสมากเท่าไหร่ เขาคนนั้นก็ยิ่งออกแรงบีบฉันมากเท่านั้น
“อุ๊บอื้อ อ่อยอ๊ะ(ปล่อยนะ)” ฉันไม่ยอมแพ้ เมื่อตอนนี้รู้สึกว่างร่างกายถูกลากมายังพื้นที่รกทึบซึ่งห่างไกลจากกลุ่มเพื่อนตรงหน้าจนแทบมองไม่เห็นแล้ว
“เงียบดิวะ!” เขาผละตัวออกจากฉันก่อนจะดันร่างให้ฉันล้มลงกับพื้น ซึ่งจังหวะนั้นฉันก็เห็นใบหน้าของเขาซึ่งพอคาดเดาอายุได้ว่าน่าจะอยู่ช่วงสิบสิบปลาย
“ช่วยด้วยค่ะ ช่วย...อื้อ!!!” ฉันอาศัยจังหวะที่เป็นอิสระรีบวิ่งหนี ระหว่างนั้นก็ร้องขอความช่วยเหลือไปด้วย
แต่ทว่า...
หมับ!
ร่างกายของฉันถูกคว้าไว้ได้อีกครั้ง หนำซ้ำมือหยาบกร้านยังตรงเข้าปิดปาก จนฉันตัดสินใจที่จะใช้ฟันคมกัดเข้าที่มือของเขา
