ฉันนั่งสตั๊นอยู่สิบวินาทีได้..สิบวินาทีจริงๆ ฉันคิดสภาพตัวเองคืนนี้ไม่ออกเลย ว่าจะตายท่าไหน เฮ้อ! ตอนนี้ฉันได้แต่ก้มหน้าก้มตากินข้าวให้อิ่ม และเก็บแรงไว้ใช้ จะได้ไม่ต้องทรมานไปกว่านี้ ...อืม ฉันหมายถึงหิวกลางดึกจ้ะ
“พอแล้วค่ะ อิ่ม ลินินยัดไม่ลงแล้ว” ฉันรวบช้อน ดันจานตัวเองออก อิ่มจน..หายใจอึดอัดไปหมด หมอเท็นส่ายหน้าเบาๆ และมองฉันนิ่งๆตามเคย จะสถานะไหนก็เหมือนเดิม เขาก็คือเขา..คุณหมอน้ำแข็งแสนเย็นชา
เรากลับมาถึงร้าน แบบฉิวเฉียดมาก ช่างมาทำห้องให้ฉันพอดี เฮ้อ และตอนนี้ฉันก็กำลังจัดเสื้อผ้าอาบน้ำอาบท่าที่ห้องน้ำชั้นสองเหมือนเคยๆ แต่อยู่ๆคุณหมอน้ำแข็ง เขาก็เดินมาชิดตัวฉันสะงั้น.. โอ้ย! ฉันขออาบน้ำก่อนไม่ได้รึไง
“ไปอาบชั้นสี่..ผู้ชายเยอะ” จริงของเขา.. วันนี้ฉันอาบน้ำช้า ช่างยังต้องเดินผ่านไปมา... เอาเถอะ ปลอดภัยไว้ก่อน เชื่อแฟนค่ะ เชื่อแฟน~^^
ฉันหอบเสื้อผ้าและครีมทาผิวขึ้นมาอาบชั้นสี่ตามที่
