ผมนั่งอ่านไลน์ไอ้นายแล้วหงุดหงิด แม่ง แหวนที่ใส่ ไม่ได้ช่วยอะไรเลยเหรอวะ
Dr.Nine : Send picture
Dr.Nine : ปากแข็งเข้าไป เดี๋ยวจะเสียใจไม่รู้ตัว...ทำอะไรสักอย่าง รำคาญ
มันส่งมาเป็นรูปเลย...รูปลินินกับไอ้พวกสามคนนั้น แม่ง ทำไมเธอต้องยิ้มให้มันวะ ตอนนี้ชีวิตผมไม่ปกติแล้วจริงๆ อารมณ์ผมด้วย! ผมฟัดเธอทุกวัน..ทำไมเธอยังไปหว่านเสน่ห์ใส่คนอีกวะ
ตอนนี้ลินินโกรธผมแน่ๆ ..เวรเอ้ย ผมไม่น่าอารมณ์เสียใส่เธอขนาดนั้นเลย เจ็บไหมวะเนี่ย ผมนั่งกุมขมับถอนหายใจหลายต่อหลายรอบ เครียดว่ะ ผมควรทำไงดีวะ ไอ้สามตัวนั้น มันกวนตีนผมเกินไปแล้ว
จรรยาบรรณแพทย์มันค้ำคอผมจริง ...ใจเย็นดิวะ ผมได้แต่บอกตัวเอง ที่อารมณ์แม่งร้อนสุดๆ พอถึงเวลาปากแม่งก็พูดไม่ออกอีก ผมตรวจคนไข้แทบไม่มีสมาธิกว่าจะออกเวรก็ห้าโมงครึ่ง และตอนนี้ผมก็กำลังเดินไปร้านกาแฟกับพี่ชายผม
“แม่ง...” ผมเอามือล้วงกระเป๋าแล้วบ่นเบาๆกับตัวเองไม่หยุด
“จะบ้าแล้วส
