ชิบหาย! ตอนนี้ผมต้านทานอารมณ์ตัวเองไม่ได้แล้ว แต่ผมจะทำอะไรเธอตอนหลับไม่ได้ ผมไม่ได้สีประสาขนาดนั้น! ถึงผมจะไม่เคย..แต่ผมก็พอรู้อยู่บ้าง
ว่ามันควรเริ่มยังไง
เชี่ย! ผมควรไปช่วยตัวเองก่อนมั้ยวะ! มันตื่นแล้ว ตื่นจนผมเริ่มทรมาน!
“ลิ...นิน” ผมกลืนน้ำลายลงคอ เรียกเธอเบาๆ เธอขยับตัวนิดหน่อย แถมเอาหน้าอกใหญ่ๆถูแขนผมอีก
“ลิ..นิน!” ผมจึงเรียกเสียงดังขึ้น แต่เธอไม่ตอบ ยกขาขึ้นพาดตัวผมแทน
“ลินิน! ตื่น..” ครั้งนี้ได้ผล! เธอลืมตาขึ้นมอง ก่อนจะกระพริบตาปริบๆ แล้วหันมองที่มือ ที่ขาตัวเอง เธอคงจะเอามันออกไปแล้วสินะ! ให้ผมได้หายใจสะดวกเถอะ
“ขอโทษค่ะคุณหมอ แต่แบบนี้สบายดีจัง นอนต่อก่อนนะคะ ฝันดีค่า”
เวร! เธอหลับตานอนอีกครั้ง ส่วนผมได้แต่ถอนหายใจรัว แม่ง ควรทำยังไงดีกับชีวิต โทรไปปรึกษาพี่ชาย มันคงจะนอนแล้ว! หรือผมควร..ลุกไปช่วยตัวเองในห้องน้ำให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยวะ!
“คุณหมอคะ ทำไมไม่นอน ถอนหายใจท
