ผมขึ้นลิฟต์มานอนห้องพี่ชาย.. ในหัวแม่งมีแต่เรื่องวันนี้ วนเวียนอยู่ไม่หยุด ผมเป็นอะไรไปวะ ทำไมมีเรื่องแบบนี้อยู่ในหัวผมได้
ทั้งที่มันเป็นเรื่องของคนอื่น เรื่องที่ผมไม่เคยจะเก็บมันมาคิด....แต่วันนี้ผมเห็นแล้วหงุดหงิดชิบ เกลียดแม่งทุกคน พ่อเธอ น้องเธอ และผู้ชายพวกนั้น
กล้าดียังไง มาจับปากที่ผมจูบ และคางที่ผมจับวะ เฮ้ย! ผมคิดอะไร?! ปากเธอ ผมไม่มีสิทธิไปยุ่ง ทำไมผมต้องคิดอะไรแบบนี้ด้วย ใครจะจับจะทำอะไรก็ช่างสิวะ! ผมอาบน้ำไปคิดไป หัวถึงหมอนผมยังคิดเรื่องเธอไม่หยุด ผู้หญิงคนนี้เป็นคนยังไงวะ เจอเรื่องเลวร้ายขนาดนี้ ทำไมยังยิ้มให้ผม ยังป่วนผมได้.
ผมนอนไม่หลับ นอนยังไงก็ไม่หลับ จึงตัดสินใจ เดินลงบันได ไปเช็คดูความเรียบร้อย ทั้งร้าน และ ลินิน ไฟหนึ่งดวงยังคงเปิดอยู่..ร่างเล็กใต้ผ้าห่มผืนบาง นอนตะแคงอยู่ข้างโต๊ะ...
ทำไมตัวเธอสั่นแบบนั้นล่ะ ?
ไม่สบายงั้นเหรอ?
“ฮึกๆ ฮือๆ ฮือๆ” ลินินร้องไห้เหรอวะเ
