ลินิน | ใช้เด็กเป็นเครื่องมือ
1034 Words
เขาหันมาพูดแค่นั้น ก่อนจะหันหลังกลับ....แล้วเดินต่อ
“หมอเท็น บัตรสะสมแก้วค่ะ^^!” เขาหยุดเดินอีกครั้ง พร้อมถอนหายใจใส่ฉัน เขาถอนหายใจวันละกี่รอบเนี่ย!
“...” ไม่ตอบ
ฉันรีบเดินไปขวางเขาไว้
“หมอเท็น!” หมอสกินจ้องหน้าฉันนิ่ง.... ทำไมมันเยือกเย็นแบบนี้นะ ฉันเดาไม่ออกเลย ว่าเขาคิดอะไรอยู่ เขาจะต่อยหน้าฉันรึป่าว ฉันยังไม่รู้เลย..
“อะไร...” แล้วเขาก็ตอบเรียบๆ สายตาเย็นชาคู่นั้นไร้ความรู้สึก
“บัตรไม่เอาเหรอคะ? ถ้าคุณหมอซื้อครบสิบแก้ว ได้ฟรีหนึ่งแก้วค่ะ ปกติหมอเท็นก็กินกาแฟทุกวันอยู่แล้ว เก็บไว้ดีกว่านะคะ^^” เขาหันมองไปทางอื่น
“ทำไมเธอต้องพูดเยอะ..” ฉันทำท่านึกคิด อะไรกัน ฉันแค่บอกโปรโมชั่นเองนะ นี่ฉันพูดมากไปเหรอ
“อะไรคะ ลินินพูดปกติ เมื่อกี้คุณหมอได้ฟังไหมคะ งั้นลินินจะพูดใหม่ รวบๆ เวลาคุณหมอมาซื้อกาแฟ คุณหมอแค่พกบัตรนี้มาก็พอค่ะ!” ฉันจับมือเขาขึ้นมา ก่อนจะยัดบัตรสะสมแก้วใส่มือให้
มือนุ่มจัง สมกับเป็นหมอผิวหนังจริงๆ
เขาไม่สนใจที่ฉันพูด แถมยังถอนหายใจใส่ฉันหนึ่งที แล้วก้าวยาวๆเดินจากไป ....
ช่วยทำให้หัวใจฉันมันกระชุ่มกระชวยสักนิดก็ไม่ได้ คนอะไร นอกจากกินข้าว..เขามีปากไว้ทำอะไรบ้างเนี่ย
“เฮ้อออ” ฉันถอนหายใจตามหลังเขา ก่อนจะกลับมาทำงานปกติ
สักพัก...
กริ๊งงง~
“NwN Cafe สวัสดีค่า “ พนักงานทุกคนกล่าวทักทายเมื่อลูกค้าเปิดประตูเข้ามา ...อ้าว แต่ไม่ใช่ลูกค้า ! เจ้านาย!
“สวัสดีจ้าาา โอเคไหมวันนี้^^” น้ำหวานเจ้าของร้าน สวยมาก~ ลูกแฝดสาม เป็นแม่ลูกอ่อนที่หุ่นยังเอ็กซ์น่าเซียะอยู่เลย...
น้ำหวานเป็นเจ้าของร้านนี้ กับสามีเธอ ที่เป็นหมอ ไม่สิ ตอนนี้คงเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลนี้แล้วมั้ง..ความหล่อไม่ต้องพูดหรอกนะ โคตรหล่อ! หมอสูติหล่อ สาวๆที่ไหนก็อยากวิ่งชน แถมหมอนายยังน่ารัก อัธยาศัยดี..
ไม่เหมือนใครบางคน ใครหน่ะหรอ?! ก็หมอเท็นเมื่อกี้ไง เขาเป็นน้องชายหมอนาย ฉันสงสัยจริงๆ เขาโตมายังไงของเขา ถึงไม่ค่อยพูดค่อยจา...แตกต่างกับพี่ชายลิบลับ นิสัยอ่ะนะ แต่หน้าตาเหมือนกันเด๊ะ!
ไม่ต้องทายว่าฉันชอบอะไรในตัวหมอเท็น...หน้าตาหน่ะสิ!! ถามได้
นี่ถ้าหมอนายไม่มีลูก ไม่มีเมีย ฉันคงคลั่งหมอนายเหมือนกัน ตัดๆหมอนายไป ตอนนี้หมอนายหมดสิทธิจากฉันไปแล้ว !
เหลือแค่หมอเท็น..ทุกครั้งที่ฉันเจอนิสัยเย็นชาของชายผู้นี้ไป..ฉันก็แทบทรุด โชคดีที่ฉันยังไหว. รากฐานฉันใหญ่และมั่นคง...
วันนี้น้ำหวานมาพร้อมกับลูกหนึ่งในแฝดสามของเธอ..น้องน้ำปั่น อายุคงใกล้จะขวบหนึ่งแล้วล่ะ โตมาคงสวยน่าดู เหมือนทั้งพ่อ เหมือนทั้งแม่...ลงตัว~ แอบ อิจฉาเด็กนะเนี่ย
“อ้าวน้ำหวาน นาวา นาวินล่ะ” ฉันรีบถามหาสองแฝดชายที่เหลือทันที.. ปกติจะมาด้วยบ่อย
“อยู่กับปู่ย่า ตายยาย แบ่งไปบ้านล่ะคน เห้อออ ฉันเลี้ยงลูกจนผอมหมดแล้ว เอ้อ ลินินเธอเห็นหมอเท็นไหม พยาบาลบอกว่าเขามาซื้อกาแฟ ฉันว่าจะเอาของไปให้สะหน่อย..” ฉันเดินไปนั่งข้างๆน้ำหวานทันที เมื่อเธอพูดชื่อหมอเท็น
“เห็นสิ เมื่อกี้ มาซื้อกาแฟ แถมจ่ายตังค์ด้วย นี่น้ำหวานทำไมน้องชายสามีเธอไม่ค่อยพูดเลย ฉันอ่อยหลายครั้งแล้วนะ”
“ฮ่าๆ นี่เธออ่อยหมอเท็นหรอ เธอเอาอะไรคิด..” น้ำหวานขำฉันทันที
“ตาตุ่มมั้ง นี่! ถ้าหมอนายโสดฉันคงอ่อยหมอนายแล้วล่ะ แต่ฉันชอบหมอเท็นจริงๆนะ น่าค้นหา ฉันชอบกินอะไรเย็นๆพอดี คงเหมาะกับฉัน ติดต่อให้บ้าง สัญญาว่าจะตั้งใจดูร้านให้เธอดีๆ เธอจะได้มีเวลาดูแลสามี ดูแลลูกทั้งสาม^[]^”
น้ำหวานเอามือปิดปากหัวเราะ มันตลกตรงไหน ..บอกฉันที
“นี่ลินิน คนนะย๊ะ ไม่ใช่ของกิน ที่เธอจะเอามาเปรียบเทียบกับอะไรเย็นๆของเธอ..เรื่องติดต่อเนี่ยฉันขอบาย อยู่บ้านฉันแทบไม่ได้คุยกับหมอเท็นเลย อย่าว่าแต่ฉันเลย บอกตรงๆ คุณพ่อคุณแม่ หมอเท็นยังไม่ค่อยจะคุยด้วย เธอเปลี่ยนคนอ่อยก็ดีนะ หมอเท็นคงอยากเก็บซิงไว้ชิงโชค....ฮ่าๆ”
บ้า! เก็บซิงไว้ชิงโชค หมอเท็นไม่เคยมีแฟนเลยงั้นเหรอ ... ก็นะ ใครจะไปคุยกับเขาได้
“แอะ มามะ มามะ” น้ำปั่นเริ่มงอแง จนน้ำหวานต้องอุ้ม เดินรอบๆโต๊ะ
“ลินินเดี๋ยวฉันมา ฉันเอาทาร์ตไข่ไปให้หมอเท็นก่อน น่าจะสวนกับฉันเมื่อกี้ ตอนนี้คงถึงห้องแล้ว ...” น้ำหวานหันมาคว้าถุงทาร์ตไข่ แล้วกำลังจะอุ้มน้ำปั่นเดินออกไป
เอ๊ะ!~
“น้ำหวานๆ ฉันเอาไปให้เอง.. เธอตรวจบัญชีก่อนเลย เดี๋ยวฉันพาน้ำปั่นไปด้วย” น้ำหวานพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะส่งลูกให้ฉันอุ้ม และถุงทาร์ตไข่ของหมอเท็น
“ขอบใจมาก ถ้าน้ำปั่นร้อง เธอพาไปส่งไว้กับหมอนายที่แผนกสูตินรีเวช เลยนะ...ฉันรู้นะว่ามีแผน ฮ่าๆ”
รู้ทันตลอด... ฉันยิ้มกริ่มทันที ตอนนี้หน้าแดงด้วยแล้วมั้ง
“ แผนอะไรไม่มี๊ๆ ไปละ >.<“
มีเด็กไปด้วยมันอาจจะซอฟลงก็ได้นะแกร โดยเฉพาะกับหลานสาวเขา ..ซึ่งตอนนี้น้ำปั่นเหมือนจะง่วงเต็มที่ เพราะเธอกำลังซบลงที่ไหล่ฉัน...
นี่!! ฉันไม่ได้ใช้เด็กเป็นเครื่องมือนะ...แต่น้ำปั่น เอ่อ ..อย่าร้องนะลู๊กกก จะได้พาไปหาคุณอาหนูก่อน นะจ๊ะคนสวย~
- Writer
