“แค่ชอบยังยากเลย พี่พรตอย่านึกไปถึงความรักเลยค่ะ หวันขอตัว” หล่อนสะบัดหน้าหันหนีพร้อมกับก้าวเดินยาว ๆ กลับเข้าไปในบ้าน ตอนนี้หล่อนเจ็บ ไม่รู้ทำไมต้องเจ็บและเสียใจกับคำพูดของชายหนุ่ม
นักพรตมองตามแผ่นหลังเล็กเดินเร็ว ๆ จากไป โดยไม่คิดจะเดินตามไป เพราะเขาเองก็ไม่รู้จะตามไปพูดอะไรอีก หัวใจหนุ่มเต้นระรัวเมื่อสาวเจ้านั้นเดินจากไป มือใหญ่ยกขึ้นลูบปากหนาที่บดขยี้ปากน้อยก่อนหน้านี้ ก่อนจะยิ้มทรงเสน่ห์ออกมาด้วยความภูมิใจ
เช้าวันนี้กล้วยมาช่วยงานป้ายิ้มแต่เช้า ก่อนจะออกไปทำงานในไร่เหมือนทุกวัน
นี่ก็สามเดือนกว่าแล้วที่มาอยู่ไร่พาสวรรค์ หล่อนยังไม่เคยออกไปไหนไกลจากไร่ สาวเจ้าช่วยป้ายิ้มเตรียมอาหารเช้า วันนี้เหมือนทุกวันที่ไร้เพ้อภพ เธอคิดถึงเขา อยากเจอหน้าเขา นานหลายวันแล้วไม่ได้เห็นใบหน้าเรียบตึงเคร่งขรึมของชายหนุ่ม ไม่รู้หลายวันนี้เขาเงียบหายไปไหนโดยไม่บอกกล่าวหล่อนสักคำทั้ง ๆ ก่อนจะหายไปเงียบ ๆ น
