ประกาศิตจอมเผด็จการ

Chapter 34 อีกสองวันเจอกันที่สโมสรนะสาวน้อย

กว่าที่ชายหนุ่มจะปลีกตัวออกมาจากเจนนิเฟอร์ได้ก็ปาเข้าไปเกือบวัน เพราะการที่เขาทิ้งเธอไว้เมื่อคืนทำให้เขามีความรู้สึกผิดอยู่บ้าง ถึงอย่างไรเขาก็ไม่เคยใจร้ายกับสุภาพสตรีสักคน

“ผมขอไปทำงานก่อนนะ” ชายหนุ่มบอกเจนนิเฟอร์ขณะนอนอาบแดดอยู่ด้วยกัน สิ้นสุดประโยคบอกเล่าที่หลุดออกจากปากเขาก็ดันตัวลุกขึ้นทันที ชายหนุ่มหลีกเลี่ยงที่จะเข้าไปในห้องกับเธอโดยให้เหตุผลว่าเขาต้องการมาพักผ่อนออกกำลังกาย นอนอาบแดด และเล่นกีฬากลางแจ้ง

เจนนิเฟอร์คว้าต้นแขนของชายหนุ่มเอาไว้ได้ทันก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืน ส่งแววตาออดอ้อน พร้อมกับร้องขอเสียงหวาน “ขอเจนนี่ไปกับคุณด้วยนะคะ เจนนี่เหงา”

“คุณจำได้หรือเปล่า ว่าผมบอกว่าอย่างไรบ้างตอนจะมาที่นี่” ชายหนุ่มก้มลงถามหญิงสาวเสียงหนัก

เจนนิเฟอร์เบือนหน้าหลบสายตาของชายหนุ่ม ใช้จริตมารยาทั้งหมดที่มีทอดน้ำเสียงเศร้าสร้อยตอบกลับไป และน้ำเสียงนี้เองก็เคยใช้ได้ผลในตอนที่ขอตามโดนัลด์ออกมา

‘ก็ใช่...ก่อนมาโดนัลด์บอกว่าเขาต้องการพักผ่อน ต้องการดำน้ำ ต้องการเล่นเรือใบ ต้องการทำกิจกรรมในน้ำ โดยเขายังบอกอีกว่าจะไม่มีเวลาให้เธอ และเธอคงจะไม่สนุกหากตามเขามาด้วยในทริปนี้ แต่เธอก็ยังยืนยันและรับคำเป็นมั่นเป็นเหมาะ ขอแค่ให้เธอได้ตามมาด้วย เธอจะไม่ร้องขอหรือเรียกร้องอะไรจากเขาอีก จะอยู่กับเขาด้วยความเข้าใจจนกระทั่งจบทริป’

“แต่เจนนี่ก็ไม่นึกว่าคุณจะใจร้ายกับเจนนี่ขนาดนี้ บางวันเราแทบไม่ได้เจอหน้ากันเลยนะคะ คุณทำราวกับว่าเจนนี่เป็นสิ่งของอะไรสักอย่างที่จะวางเอาไว้ตรงไหนโดยไม่ใส่ใจก็ได้”

“งั้นเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน” ชายหนุ่มบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพร้อมกับก้มหน้าลงมามองหญิงสาวที่ตอนนี้เธอมองกลับด้วยแววตาเป็นประกายอย่างมีความหวัง

“ผมจะให้คนไปส่งคุณที่ฮาวายหรือไม่ก็แคลิฟอร์เนีย เอาตามที่คุณต้องการ”

หญิงสาวส่ายหน้าทันทีพลางทำเสียงลนลาน “ไม่นะคะ”

โดนัลด์ไหวไหล่เล็กน้อย ใช้มืออีกข้างแกะมือหญิงสาวที่เกาะเขาอยู่ออก สาวเท้าถอยหลังไปอีกก้าวพร้อมกับมองหญิงสาวตรงๆ อีกครั้ง

“ผมบอกคุณแล้วว่าผมไม่ว่าง ไม่มีเวลามาดูแลคุณ และไม่อยากให้คุณติดตามมาตั้งแต่ตอนแรก แต่คุณเลือกเองนะเจนนิเฟอร์” โดนัลด์จ้องหน้าหญิงสาวนิ่ง บอกด้วยน้ำเสียงเข้มและย้ำทีละประโยคอย่างชัดเจน

ชายหนุ่มนึกย้อนไปถึงวันที่เธอมาหาเขาถึงคฤหาสน์ที่ฮาวาย เขาไม่เคยอนุญาตให้ใครย่างกรายเข้ามาในคฤหาสน์ของแม่ แม้กระทั่งเจนนิเฟอร์ลูกสาวคู่ค้าคนสนิทดั้งเดิมของบิดา ถึงแม้ว่าบิดามารดาของเธอจะเคยมาบ้าง แต่หลังจากที่บิดาของเขาเสียไป คฤหาสน์ที่ฮาวายก็ไม่ต้อนรับแขกอีกเลย

เพราะนางมาเรียมมารดาของเขาเป็นคนโลกส่วนตัวค่อนข้างสูง นางไม่ชอบสุงสิงกับบุคคลภายนอก นางชอบทำอาหาร นางชอบทำกิจกรรมที่อยู่ในบ้าน แม้กระทั่งเล่นกีฬาและอ่านหนังสือ

เมื่อก่อนตอนที่บิดาของโดนัลด์ยังอยู่ เป็นความจำเป็นที่นางจะต้องรับแขกในฐานะมาดามของตระกูลใหญ่โตที่มีธุรกิจหลากหลายในความดูแล แต่หลังจากที่สามีของนางเสีย ลูกชายคนเดียวอย่างโดนัลด์ก็หันไปจับธุรกิจด้านกีฬาที่เขาชื่นชอบ ปล่อยวางธุรกิจบางส่วนของบิดาให้ญาติพี่น้องเป็นคนดูแล จะมีบ้างเพียงบางส่วนที่โดนัลด์เข้าไปดูแลบริหารจัดการเอง

โดนัลด์ตั้งใจจะบินไปสมทบกับอีธานตามกำหนดการเดิม โดยปล่อยปาจรีย์ไว้ที่บ้านกับมารดาและจะกลับไปรับอีกครั้งหลังจากที่เขาจบทริป เพราะเขาเห็นว่าเธอเข้ากับมารดาของเขาได้ดี และที่สำคัญเขาอยากให้นางมีเพื่อนคุย เนื่องจากไม่บ่อยนักที่จะเห็นมารดายิ้มร่าเริงได้มากขนาดนี้ หลังจากที่บิดาเสีย

แต่แล้วก็เกิดความผิดพลาดบางประการ เจนนิเฟอร์ตามเขามาที่คฤหาสน์ในวันถัดมา เธอพยายามอ้อนวอนและทำทุกวิถีทางเพื่อจะตามเขามาให้ได้ เพราะความจำยอมแท้ๆ จึงทำให้ชายหนุ่มยอมปล่อยให้เธอตามมาด้วย แต่เขาก็ให้เหตุผลของการที่ไม่อยากให้เธอติดตามมาอย่างชัดเจน เพราะเชื่อว่าเจนนิเฟอร์คงวิ่งแจ้นหนีกลับตั้งแต่สองวันแรก จะมีหรือที่ชีวิตสาวสวยอย่างเจนนิเฟอร์ซึ่งรายล้อมไปด้วยบริวารและความสนุกสนานจะทนอยู่ได้โดยปราศจากแสงสีและความสนุก

แต่เขาก็คาดผิดถนัด เจนนิเฟอร์ทนอยู่ในสภาพเงียบเหงาได้นานเกือบสองสัปดาห์ ทั้งที่เขาปล่อยให้เธออยู่เพียงลำพังกับความหรูหราภายในเรือยอชต์ที่มีทุกอย่างพร้อมสรรพ และก็มีการจัดปาร์ตี้บ้างเหมือนคืนก่อน

เมื่อเห็นสายตาจริงจังของชายหนุ่ม เธอก็ไม่กล้าเงยหน้าสบตากับเขา แต่ลูกคุณหนูที่เคยได้ทุกอย่างก็ไม่คิดจะยอมแพ้ง่ายๆ

“แต่...” หญิงสาวพยายามจะหาข้ออ้าง

กลับหรืออยู่...เลือกเอา” ชายหนุ่มตัดบทก่อนที่หญิงสาวจะได้พูด

เจนนิเฟอร์มีสีหน้างอง้ำ แต่ผู้ชายตรงหน้าเกลียดผู้หญิงเซ้าซี้ เขาเกลียดทุกอย่างที่ไม่สามารถควบคุมได้ แม้จะมีบิดามารดาที่เป็นแบ็กหลังชั้นเยี่ยม แต่เธอก็ไม่ควรทำในสิ่งที่เขาเกลียด

หาก โดนัลด์ เลิฟ จะแต่งงานกับใครสักคน อีกด่านที่ต้องผ่านก็คือมารดาของเขา ซึ่งแน่นอนว่ามาดามมาเรียมจะไม่เลือกผู้หญิงไก่กาฐานะไม่ทัดเทียมและมีคุณสมบัติไม่เพียบพร้อมมาเป็นสะใภ้เด็ดขาด

ลูกสาวของคู่ค้าคนสำคัญอย่างเธอจะต้องมีภาษีดีกว่าใครๆ วันนี้เธอจะยอมกลับเพราะอดทนกับความเบื่อหน่ายต่อไปไม่ไหว แล้วเธอจะกลับไปตั้งต้นใหม่ และกลับมาอย่างหยิ่งผยองอีกครั้ง

หญิงสาวคิดอย่างมาดมั่นก่อนจะเดินเข้าไปหาชายหนุ่มและพยักหน้าเบาๆ บอกกับเขาเสียงอ่อน “วันนี้เจนนี่กลับก่อนก็ได้ค่ะ คิดว่าถ้ายังอยู่คงเป็นการรบกวนคุณมากเกินไป”

ชายหนุ่มไหวไหล่เล็กๆ พยักหน้าให้เธอเบาๆ พร้อมกับส่งยิ้มที่มุมปาก

“ก็ดีแล้วที่คุณคิดได้อย่างนั้น ผมไม่อยากรู้สึกผิดมากไปกว่านี้ที่ทิ้งให้แขกอย่างคุณอยู่เพียงลำพังบนเรือลำนี้ ผมจะให้คนไปส่งตามสถานที่ที่คุณต้องการ แล้วเจอกัน” ชายหนุ่มบอกพร้อมกับก้มหน้าลงประทับจูบบนริมฝีปากอิ่มเย้ายวนของเธอ

มันเป็นจูบลาที่เขาไม่ได้คิดเกินเลยไปมากกว่านั้น ก่อนที่จะหันกลับไปสั่งเจ้าหน้าที่ที่ยืนอยู่ไม่ไกล

“จัดการตามความต้องการของคุณผู้หญิงคนนี้ทุกประการ”

ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงนั้นโค้งรับพร้อมกับรีบดำเนินการอย่างรวดเร็ว มือหนาของโดนัลด์แตะแผ่นหลังของหญิงสาวให้เดินออกไป โดยมีเขาตามไปส่งเธอจนถึงห้องพักตามมารยาท

ทันทีที่ปลีกตัวออกมาได้เขาก็ถามหาแขกสามคนกับลูกน้อง

“เจฟ นายเห็นเจ้าของปาร์ตี้เมื่อคืนหรือเปล่า ฉันหมายถึงคู่แต่งงานคู่นั้นน่ะ”

คนที่เป็นลูกน้องมองหน้าเจ้านายอย่างไม่ค่อยเชื่อหู เขาถามถึงแขกทั้งที่ไม่เคยใส่ใจตั้งแต่ต้นเลยด้วยซ้ำ ความสนใจของเจ้านายหนุ่มไปอยู่ที่การออกทะเลทุกวัน และปล่อยให้คุณหนูสุดไฮโซเดินเฉิดฉายเป็นคุณนายอยู่บนเรือคนเดียวตลอดเวลาเกือบสองสัปดาห์

“ผมให้เรือออกไปส่งที่ฝั่งตั้งแต่จบมื้ออาหารเช้าแล้วครับ” กัปตันรายงานเจ้านายหนุ่มอย่างสุภาพ

“แล้วทำไมไม่แจ้งฉันก่อน” ชายหนุ่มถามอย่างหงุดหงิด

“ผมเห็นว่าบอสไม่เคยสนใจที่จะถามถึง และเห็นบอสอยู่กับคุณเจนนิเฟอร์ก็เลยไม่อยากรบกวน อีกอย่างแขกก็บอกว่าพวกเขาแจ้งให้บอสทราบตั้งแต่ตอนเช้าแล้วว่าจะกลับ” กัปตันยังรายงานต่อตามข้อมูลที่เขาได้รับรู้

“ขอบใจมาก” ชายหนุ่มพยักหน้าเหมือนเข้าใจ กล่าวขอบคุณเบาๆ ก่อนที่จะเดินออกไป แต่ในใจของเขากลับไม่ได้คิดอย่างนั้น ติดที่เขาเพิ่งจะส่งเจนนิเฟอร์กลับ ไม่อย่างนั้นเขาคงต้องรีบบึ่งกลับตั้งแต่ตอนนี้

ชายหนุ่มใช้เวลาอยู่บนเรือกลางสมุทรต่ออีกสองวัน พลางคิดถึงใบหน้าของอีกคน

“อีกสองวันเจอกันที่สโมสรนะสาวน้อย”