อคินก้าวออกจากห้องอาบน้ำ ด้วยความรู้สึกสดชื่นและผ่อนคลาย ขณะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบชุดนอนมาสวมใส่ สายตาของเขามองไปที่กล่องใบหนึ่งที่เก็บซุกซ่อนไว้อย่างดี เขาหยิบมันออกมาแล้วเดินไปนั่งบนเตียง เปิดกล่องใบนั้นออกดู แม้รู้ดีว่ามันเต็มไปด้วยความทรงจำอันปวดร้าว
มือใหญ่บรรจงหยิบตุ๊กตาไขลานออกมาจากกล่องอย่างเบามือแววตาของเขาอ่อนลงและปวดร้าว เหมือนหัวใจของเขาเองกับความทรงจำในค่ำคืนนั้นที่เปลี่ยนแปลงไปตลอดชีวิต
‘ห้ามพวกเขาซิ! อย่าให้ทำอะไรเรา’ เด็กหญิงตัวเล็กเข้าไปเขย่าแขนของเขา ‘ฉันมีเงินนะ! ฉันจ้างนายให้หยุดพวกมัน!’
เด็กหญิงล้วงมือไปหยิบเศษสตางค์จากในกระเป๋ากระโปรงแล้วยื่นออกมา มีเงินอยู่บนฝ่ามือน้อยๆ เป็นเหรียญอยู่ราวๆ ยี่สิบบาท
อคินหลับตาข่มความปวดร้าว แววตาของเด็กคนนั้นกัดกินจิตใจเขาเหลือเกิน ผลักดันให้เขาเปลี่ยนเปลี่ยนตัวเองก้าวพ้นเงาของพ่อขณะที่เขากำลังจะเดินออกจ
