My Rival

Chapter 12

Napukaw ako sa malalim na pag iisip, nang mapansing huminto ang kotse. Napalingon ako kay Jayree.

"Bakit tayo huminto?" nagtatakang tanong ko.

Bumaling siya sa akin.

"Let's talk for a while," sabi niya.

Napalunok ako.

Binuksan niya ang pinto ng kotse at lumabas. Nakatingin lang ako sa kanya na naglakad at umupo sa damuhan. Lumabas ako at napatingin sa paligid. Natigilan ako. I know  this place.

Dito kami pumupunta ni Jayree noon habang nagbibisiklita kami. Dito kami laging naghahabulan noong mga bata pa kami. Napangiti na lang ako. Sa lahat ba naman ng lugar kung saan kami dapat mag usap, eh dito pa sa lugar na marami kaming alaala. Malapit lang kasi ito sa Village namin.

Mula rito matatanaw sa ibaba ang manggahan at ilang tanim na prutas na pagmamay ari ng pamilya namin. Nang grandparents ko. Napapalibutan ng puno ang lugar kung nasaan kami, damuhan ito pababa.

Naglakad ako papunta sa kanya. Tanging liwanag ng buwan ang naging ilaw sa paligid. Nakita kong nakatanaw siya sa buwan. Nang tuluyan na akong makalapit, umupo ako sa di kalayuan sa kanya.

Naging tahimik  ang gabi, sa pagitan namin pero mayamaya binasag ko iyon.

"Anong pag uusapan natin?" tanong ko.

Napabuntong-hininga siya.

"I ask my self, if I'm happy to see you," narinig kong sabi niya. Bumaling siya sa akin.

"I didn't tried to talk too you, when the day I see you again. Pinakiramdaman ko ang sarili  ko, kung... kung may nararamdaman pa ba ako saiyo. But then, I feel it again," seryosong sabi niya sa akin.

Napaiwas ako nang tingin sa kanya. I don't want to hear, what his going to say because I'm still afraid.

"I know we we're both young, When I confess my feelings, and you're afraid of something. But now we are in the right age, will you accept me to be with you again?" sabi niya.

I see  sincerity in his eyes. Still, I saw the Jayree I've known before. The Jayree who always want me to be with. The Jayree, who I love the most.

"I can't " I said.

I saw sadness in his eyes, when I say those words. I'm sorry Jayree, I'm still afraid. Ayokong sa bandang huli ay masasaktan ka dahil sa akin. Ayokong maranasan mo kung gaano kasakit ang mawalan.

"Why?"

"Maraming bagay na pwedi sa ating dalawa, pero may mga bagay rin  na hindi. I still can't jayree. For the years, I calculate my feelings. Kung pareho pa ba nang nararamdaman ko noon. I told my self that if, I will back and we meet agan in the same path. Should I say, if we have the same feelings. I will accept you and be with you. But then, no," I lied.

I'm sorry Jayree. I need to do this. It hurts me but I need too.

"You're still a friend, thats what I felt," pagsisinungaling ko.

Nanatiling nakatingin siya sa akin. Ganoon din ako. Lalabanan ko ang titig  niya dahil pag di ko iyon ginawa ay siguradong hindi siya maniniwala. Pinipigilan ko ang luha ko dahil masakit mang sabihin, kailangang gawin.

"Is that so?" tanging sabi niya.

Doon ko na iniwas ang tingin ko. Bahagya siyang natawa at alam ko ang ibig sabihin noon. Hindi niya nagustuhan ang sinabi ko pero kailangan niya itong tanggapin.

"Akalaing mo nga naman, another rejection again. What a life jay5ree. Dapat noon pa, hindi mo na pinangarap na mapasaiyo siya. Tsk, tsk," narinig kong sabi niya sa sarili.

Parang may karayom na tumusok bigla sa dibdib ko dahil sa sinabi niya. Nagpaulit-ulit iyon sa isip ko.

Another rejection. I'm such a selfish. Paano ko nagagawa sa lalaking mahal ko ang pahirapan siya nang ganito. But, it's much better to feel him that way, because I know someday he will forget me and he will know the reason behind everything. I just don't want him to get hurt because of me.

"Sana noon pa, tumigil na ako nang hindi ulit ako masaktan. But can I ask you for the last time?" sabi niya at bumaling sa akin.

"Ni minsan ba pumasok sa isip mo na mahalin ako?" nagsusumamo niyang  sabi sa akin.

I frozed for a second. Hindi ko magawang ialis ang mga mata ko sa kanya. Kaya nakikita ko ang sarili ko sa mga mata niya.

'If you saw yourself to a someone you love. It means she/he have a deepest love on you..'

Biglang pumasok sa isip ko ang salita noon ni ate Jasmine. I'm still confuse. Ngunit kailangan kong magpakatatag upang hindi siya makahalata.

"Yes," sagot ko sa kanya.

I saw happiness in his eyes, but I'm not done yet.

"Minsan nang pumasok  sa isip ko, na magustuhan  at mahalin ka. I really did. But it just a friend. I love you as a friend, not a man who love a woman. You're just a brother and bestfriend for me Jayree. Hindi kita minahal bilang isang lalaki kundi bilang isang kaibigan lang," sabi ko.

Doon ko na iniwas ang tingin ko. Isang katahimikan ang bumalot sa aming dalawa. Ayaw ko ng magsalita, dahil baka magkamali ako.

"I understand. Let's go, its getting late," sabi niya.

Iniabot niya  ang kamay sa akin. Nag alinlangan akong kunin iyon, pero wala na akong nagawa. I grab his hand. Naglakad kami pabalik sa kotse at sumakay. Naging tahimik ang biyahe namin, hanggang makarating kami sa harap ng bahay. Inihinto niya ang kotse. Binuksan ko ang pinto at lumabas.

Inakala kong hindi siya lalabas pero lumabas siya at sumandal sa kotse niya.

"Thanks for the ride," sabi ko sa kanya.

He nodded. Napabuntong-hininga ako at tumalikod sa kanya.

"Sometimes you need to be honest for a person who knows you a lot. I know there's  something bothering in you. Kung ano man iyon sana huwag magpadala. Be strong always and this is the last words I'll say to you," narinug kong sabi niya at huminto ako pero di ko magawang bumaling sa kanya.

"I love you more than anything Lhaica. I hope you'll be happy," sabi niya.

I feel like my heart squeezed. It's hurt. Last words? Dapat hindi na lang niya sinabi, mas lalo akong nasaktan.

I turn my back at him. Nakatalikod na siya sa akin. Hindi ko na napigilan ang luhang gusto nang lumabas, saka ako tumakbo patungo sa kanya.

Hinila  ko siya nang makalapit ako. I grab his head to lay down. Then I didn't hesitate to.... kiss him. Nagulat siya sa ginawa ko.

I didn't know how to kiss but it's better. I feel relief. Happy and sadness.

Gusto kong iparamdam sa kanya na minahal ko siya higit sa pagkakaibigan. Alam kong mas lalo siyang magtataka sa ginawa ko. Ngunit gusto kong palawakan ang nararamdaman ko.

I'm the one who break the kiss. Pinagdikit ko ang noo namin. I close my eyes. At doon pumatak ang luha ko na kanina ko pa pinipigilan.

"From now on, forget your feelings Jayree. You can find a perfect girl to deserve your love," umiiyak kong sabi.

Mayamaya ay lumayo na ako at naglakad na palayo sa kanya. Palayo sa lalaking mahal na mahal ko. I'm really sorry, Jayree.

       THIRD PERSON POV

Napako si Jayree sa kinatatayuan niya, matapos magulat sa ginawang paghalik sa kanya ni Lhaica.

Goodbye kiss.

Iyon ang biglang pumasok sa isip niya. Dahan-dahan siyang tumingin sa babaeng naglakad palayo sa kanya.

Parang naulit muli ang nakaraan, kung paano sya nito iniwan at tinalikuran. Domoble ang sakit na nararamdaman niya ngayon. Kusang bumagsak ang luhang pinipigilan niya habang nakatingin sa babaeng mahal niya.

Wala na nga ba syang magawa upang bumalik ito sa kanya? Hanggang dito na nga lang ba sila? Alam niya sa sarili niya, na nagsisinungaling ito. Nararamdaman niya ang pagmamahal nito sa kanya. Ngunit may pumipigil dito. Napabuntong-hininga siya.

  Sumakay siya sa kotse at umalis. Sinulyapan niya ang side mirror. Nakita niyang nakatanaw ito sa papalayong sasakyan niya. Biglang bumalik ang masasayang alaala niya sa nakaraan na kasama ito. Noong una niyang marinig  ang pangalan nito noon. Sinisiguro niya na ito ang nais niyang makasama. Buong buhay niya ay ito ang ninanais niya pero muli, nabigo siya sa pangalawang pagkakataon.

Dapat na nga ba siyang  sumuko?

       Samantala, napaupo si Lhaica sa gilid ng kama  niya habang natutulala pa rin. Hindi niya alam kung paano siya nakarating sa kwarto niya na walang nakakapansin. Tumayo siya at may kuniha sa ilalim ng kama. Isang Box. Binuksan niya ito at kinuha ang mga laman. Muling tumulo ang luha niya, nang makita ang masayang mukha nilang dalawa.

Bumalik ang mga alaala nang nakaraan.Kung kelan una silang nagkakilala. Kung kailan dinala siya nito sa mga lugar na paborito nito. Sa garden. Sa Fountain, sa bahay nito. Sa Burol; sa manggahan at mga araw kung kailan tinuruan siya nitong magbisiklita. Hanggang sa naging teenager sila.

K

ung kailan natuto siyang magmahal. Ngunit ang hindi niya alam ang pagmamahal ay may kakambal na sakit, na kailangang magskripisyo at umasa.

They're past is have a lot of happy memories. They grew up together, but someone came. Isang taong napakaimporte din sa kanya na minahal ang mahal niya. Friendship is important to her, so she give up.

'Jayree' sambit niya at niyakap ang naiwang alaala nilang dalawa. Bumuhos na parang ulan ang mga luha niya at tila ba pati ang langit ay nakisimpatya sa sakit na nararamdaman nito. Bumuhos ang malakas na ulan.

'Sana makalimutan mo ko Jayree, nang hindi na tayo muling mahihirapan,' sambit niya sa sarili.

Buong gabi niyang iniyakan ang mga nangyari at umaasang bukas ay mawawala rin ang sakit na nararamdaman niya.

         SOMEONE'S POV

"Who's that girl?" tanong ko sa kanya.

"Nakalimutan mo na siya?" sabi niya sa akin.

Tiningnan ko muli ang isang files. Tungkol sa babaeng pinakita sa akin ng kanang-kamay ko. Actually, she's familiar. I tried my best to recognize her face.

"She's Jasmine sister. Siya ang kinilala nitong kapatid, bago niya malaman kung sino ang totoo niyang pamilya. And also, She's Marissa reyes, sister.."

muling sabi nito.

Inaalala kong mabuti ito. Pamilyar talaga siya sa akin, hindi ko matukoy kung saan ko siya nakita.

"Isa siya sa kinidnap niyo noon..Siya ang kasama ni Annicka bago siya namatay," muling sabi nito.

Napakuyom ko ang kamao ko, nang maalala ko na siya. So, siya pala iyon? Siya ang nakasama ni Annicka sa kotse bago ito sumabog. Hindi ko alam ang buong pangyayari dahil sila lang namang dalawa ang nasa kotse.  Kaya siya ang makakasagot sa totoong nangyari sa pagitan nilang dalawa at kung bakit siya lang ang nakaligtas.

"We can use her, its time to bring them down.." narinig kong sabi niya

I smirked.

He's right. Be ready Jasmine, it's our payback.

Dahil sisiguraduhin kong sa muling pagkakataon, mapapabagsak kita, kayong lahat. Magbabayad kayong lahat sa pagkamatay ni Annicka. Lalo ka na, Elhaica Reyes. You will pay for what happened to Annicka. You deserve to die, b***h!