TAKE IT BACK รักทวงคืน

TAKE IT BACK02:อ่อยให้ได้แฟนเพื่อน

TAKE IT BACK 02

***************************

วันต่อมา

ฉันเดินเข้ามาในคณะก็เห็นกานต์กับมะนาวเพื่อนสนิทของฉันอีกคนนั่งอยู่ที่ใต้ตึกและยังมีพี่เบย์นั่งอยู่ด้วย

พอเดินเข้าไปหาพวกมันพี่เบย์ก็มองหน้าฉันแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัยที่ทำให้ฉันรู้ว่าตอนนี้เขากำลังคิดอะไรอยู่

ฉันยิ้มตอบกลับไปแล้วนั่งลงข้างมะนาว รู้อะไรมั้ยว่าการคบกันระหว่างฉันกับพี่เบย์น่ะไม่มีใครระแคะระคายอะไรเลยเพราะเราไม่ได้ทำตัวหึงหวงกันออกนอกหน้า

เวลาที่อยู่ต่อหน้ากานต์พี่เบย์ก็จะสนใจแต่มันและให้ความสำคัญกับมันมาก

ถามว่าน้อยใจหรือเปล่าก็มีบ้างแหละแต่ฉันก็มีเหตุผลและมีความอดทนมากเลยนะ

แค่ได้พี่เบย์มานอนด้วยฉันก็ถือว่าตัวเองชนะมันแล้วล่ะ แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าที่ฉันทำแบบนี้เพราะอะไร และคนที่ไม่รู้ก็จะด่าว่าฉันมันเลวที่แย่งแฟนเพื่อน

“รายงานที่กูฝากมึงไปแก้อ่ะมึงทำเสร็จยัง?”

พอเห็นหน้าฉันกานต์มันก็รีบทักทันทีเลย ก็เพราะมันเป็นคนชอบข่มคนอื่นแบบนี้ไงเลยไม่มีเพื่อนคนไหนอยากคบกับมันนอกจากฉันกับมะนาว

ตอนแรกฉันก็มองว่ามันเป็นคนที่เรียนไม่เก่งเลยอยากให้พวกฉันช่วยเหลือมันเรื่องเรียน

แต่ที่ไหนได้มันชอบใช้ให้คนอื่นอยู่ต่ำกว่ามันต่างหาก นี่ถ้ามันรู้เรื่องระหว่างฉันกับพี่เบย์ไม่อยากจะคิดเลยว่ามันจะทำยังไงที่รู้ว่าของรักของหวงของมันถูกเพื่อนแย่งไปแล้ว

และฉันก็ไม่สนใจด้วยว่าตัวเองจะดูเลวในสายตาคนอื่นมากแค่ไหน ก่อนที่ฉันจะยอมอ้าขาและเดินเข้าไปหาพี่เบย์ฉันได้คิดดีแล้วว่าผลที่มันจะตามมาเป็นยังไง

และฉันก็พร้อมที่จะเสี่ยงกับสิ่งที่ตัวเองได้ทำลงไป และถ้าถามว่าฉันได้คิดอะไรกับพี่เบย์หรือเปล่า

ฉันกล้าพูดตรงนี้เลยว่าฉันรักเขาและต้องการให้เขามาเป็นของฉัน พี่เบย์เป็นผู้ชายอบอุ่นเวลาที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ และยังเป็นผู้ชายที่อ่อนโยนกับฉันมากด้วย

“ฝนตกหนักแบบนี้จะกลับยังไงคะให้พี่ไปส่งมั้ย?”

“พี่เบย์ไม่รีบไปรับกานต์เหรอคะ?”

ฉันที่ยืนต่างฝนรอรถแท็กซี่ที่ป้ายรถเมล์อยู่นั้นก็เห็นพี่เบย์มาจอดรถเรียกให้ฉันขึ้นรถไปกับเขา

ที่ฉันต้องมายืนรอแท็กซี่เพราะรถของฉันเข้าศูนย์เลยลำบากอย่างที่เห็น คนตรงหน้าทำหน้าดุเพื่อให้ฉันขึ้นรถเขาตอนนี้

ฉันก็เลยรีบวิ่งขึ้นรถ ทันทีที่เข้ามานั่งในรถพี่เบย์ก็หยิบผ้าขนหนูผืนบางมาเช็ดผมให้ฉันและนั่นก็ทำให้ฉันตกใจมาก

“พะ...พี่เบย์”

“เดี๋ยวเราก็ไม่สบายหรอก พี่เป็นห่วง”

“ขอบคุณนะคะ ใจดีจัง”

ฉันยิ้มให้คนตรงหน้าที่ดูใจดีกับฉันตลอดเวลาที่เราได้เจอกัน ไม่ว่าจะตอนที่มีกานต์อยู่ด้วยหรือตอนที่เราอยู่ด้วยกันสองคน

เขาเป็นผู้ชายที่อบอุ่นและใส่ใจเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ของคนอื่นเสมอ ฉันที่เป็นแค่เพื่อนกับแฟนเขา เขายังดูแลดีขนาดนี้เลย สำหรับกานต์เขาก็คงจะดูแลมันดีมากกว่านี้อีกมั้ง

“ทำไมมองหน้าพี่แบบนี้ล่ะคะ พี่ทำให้เรากลัวหรือเปล่าหืม?”

“เปล่าค่ะ ข้าวมองหน้าผู้ชายใจดีต่างหาก”

“หึ พี่อาจจะไม่ได้ใจดีอย่างที่ข้าวคิดก็ได้นะ”

“ไม่จริงหรอกค่ะผู้ชายแบบพี่เบย์เป็นผู้ชายที่ข้าวต้องการเลย”

ฉันพูดยิ้มๆ และไม่กล้าเงยหน้ามองคนตรงหน้า รู้นะว่าคำพูดแบบนี้มันเป็นคำพูดอ่อยแฟนเพื่อน แต่ฉันก็อดที่จะพูดไม่ได้ไงเพราะฉันอยากให้เขารับรู้ความรู้สึกของฉันด้วย

“เรานี่น่ารักดีเหมือนกันนะ”

ฉันมองกานต์กับพี่เบย์ที่นั่งคุยกันและหัวเราะด้วยกันก่อนที่มะนาวจะสะกิดไหล่ฉันเพื่อถามถึงรายงานที่เมื่อกี้กานต์เพิ่งถามฉันไป ฉันคงคิดอะไรเพลินไปหน่อย

ฉันหันไปตอบเพื่อนทันทีว่าเสร็จแล้วและเอาไปส่งได้เลย รู้มั้ยว่ารายงานที่เรากำลังพูดถึงกันอยู่กานต์มันไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่สิ ต้องบอกว่ามันทำ

สิ่งที่มันทำก็คือการออกคำสั่งกับพวกฉันไง มะนาวเอาไปทำก่อนหน้านี้แล้วส่งมาให้ฉันเพื่อให้ฉันทำต่อแล้วตรวจทานดูก่อนส่ง ถ้าเป็นไปได้ฉันเองก็อยากจะเอาชื่อมันออกเหมือนกันนะ

“ข้าววันนี้มึงเอารถมาป่ะ ถ้าไม่มีรถเดี๋ยวกูไปส่งจะไปเลี้ยงข้าวมึงด้วยที่ช่วยทำรายงานจนเสร็จ”

กานต์หันหน้ามาพูดกับฉันทำให้พี่เบย์หันมามองฉันด้วย วันนี้ฉันให้พี่เบย์มาส่งแต่ที่เข้ามาหาเพื่อนช้าเพราะไม่อยากเป็นที่สงสัยของคนอื่นไง

ฉันยิ้มให้มันแล้วบอกว่าเมื่อเช้านั่งแท็กซี่มา และมันก็ให้ฉันติดรถกลับกับมันด้วยเพราะมันจะเลี้ยงข้าวฉัน

ข้อดีของกานต์ก็คือการที่มันไม่เคยหวงของอะไรกับเพื่อนเลย เวลาที่มันมีอะไรมันก็ให้เพื่อนได้เสมอ

แต่มันคงไม่รู้ว่ามันคือสิ่งที่ฉันไม่ได้อยากได้จากมันเลยไง เมื่อก่อนฉันอาจจะไม่ได้คิดอะไรนะเพราะเห็นว่าเราสามคนเป็นเพื่อนสนิทกันมานานและมันเองก็ไม่มีเพื่อนคนไหนคบมันด้วย

แต่พอได้รู้จักกันมากขึ้นมันก็ทำให้ฉันรู้ว่าเพื่อนอย่างมันอย่ามีเลยจะดีกว่า เพราะสิ่งที่มันทำกับฉันมันคือการที่มันไม่ได้จริงใจกับฉันเลยสักนิด

“งั้นมึงกลับกับกูนะ พี่เบย์จะได้ไปส่งมึงด้วย”

“เกรงใจพี่เบย์จัง”

“ไม่ต้องเกรงใจหรอก พี่เบย์เขาน่ารักกับเพื่อนกูทุกคนนั่นแหละ”

กานต์หันไปยิ้มให้แฟนตัวเองที่ตอนนี้หันมามองฉันอยู่ ฉันไม่เถียงหรอกนะที่มันบอกว่าพี่เบย์น่ารักน่ะเพราะเขาน่ารักจริงๆ และน่ารักมากๆ ด้วย ไม่งั้นฉันจะรักเขาเหรอ

หลังจากที่เรียนและกินข้าวกันเสร็จกานต์กับพี่เบย์ก็มาส่งฉันที่คอนโด พอจะลงจากรถกานต์มันก็หันมาถามฉันว่าทำไมฉันถึงไม่หาแฟนเพื่อให้ไปรับไปส่งจะได้สบายไม่ลำบากแบบนี้

คำพูดเหมือนดูเป็นห่วงแต่ฉันรู้ว่ามันคือคำพูดดูถูก มันรู้ได้ยังไงว่าตอนนี้ฉันลำบาก

มันไม่รู้อะไรเลยต่างหากล่ะว่าผัวมันน่ะไปรับไปส่งฉันประจำ ต่อให้วันนี้มันไม่อาสาที่จะมาส่งฉันยังไงแล้วพี่เบย์ก็ต้องมาส่งฉันอยู่ดีนั่นแหละ

“มึงไม่คิดจะหาแฟนเหรอข้าวเวลาไปไหนมาไหนจะได้ไม่ลำบากแบบนี้ไง”

“กูก็ไม่ได้ลำบากอะไรนะ ออกจะสบายด้วยซ้ำ”

ฉันไม่ได้มองหน้ากานต์มันหรอกเพราะตอนนี้ฉันกำลังมองหน้าพี่เบย์ที่มองฉันจากกระจกมองหลังอยู่ หรือไม่จริงล่ะ

ตอนนี้ฉันโคตรสบายเลยที่มีผัวเพื่อนคอยไปรับไปส่ง และมานอนกับฉันทุกคืน

ที่จริงก็อยากจะถามมันกลับเหมือนกันนะว่าตอนนี้มันมีความสุขดีหรือเปล่าที่ผัวตัวเองไม่ได้นอนกอดแต่ดันไปกอดคนอื่นแทน

มันไม่คิดที่จะสงสัยบ้างเหรอว่าทำไมทุกคืนพี่เบย์ไม่ตอบไลน์มัน และไม่ได้อยู่กับมันเลยหรือเป็นเพราะว่ามันเอาแต่ใจตัวเองจนไม่สนใจคนรอบข้างมันเลย

“ขอบคุณนะคะพี่เบย์ที่มาส่งข้าวแบบนี้ เกรงใจมากเลย ที่จริงไม่ต้องดูแลเพื่อนของกานต์ดีขนาดนี้ก็ได้นะคะ”

“ไม่ได้หรอกเดี๋ยวกานต์ไม่รักพี่ขึ้นมาแย่เลย”

ร่างสูงพูดยิ้มๆ แล้วหันไปมองหน้ากานต์ที่ตอนนี้ยิ้มกว้างออกมาที่พี่เบย์พูดเอาใจมัน ถามว่าโกรธหรือเปล่าก็แอบมีเคืองบ้างเหมือนกันนั่นแหละ

แต่ก็ต้องเก็บอาการเหมือนตัวเองไม่ได้รู้สึกอะไรไง เพราะตัวจริงของเขาไม่ใช่ฉันแต่คือเพื่อนของฉัน

งั้นก็รักกันให้มากๆ แล้วกันนะเพราะอีกไม่นานอาจจะไม่ได้รักกันแบบนี้แล้วก็ได้

“ขับรถกลับดีๆ นะคะพี่เบย์ กูไปแล้วนะมึง”

“อืม แล้วพรุ่งนี้จะให้กูมารับป่ะ?”

“ไม่อ่ะ เดี๋ยวกูไปเองสะดวกกว่า”

ฉันยิ้มให้กานต์แล้วลงจากรถมา แต่ก่อนที่จะลงมานั้นสายตาพี่เบย์ที่มองฉันมันทำให้ฉันรู้ได้ทันทีว่าคืนนี้เราจะต้องได้เจอกันแน่

ที่จริงถ้าเขาไม่มาฉันก็ไม่โกรธเขานะเพราะฉันรู้ว่าตัวเองเป็นแค่ตัวสำรองไม่ใช่ตัวจริง

ฉันเปิดประตูเข้าห้องมาก็เห็นช่อดอกไม้วางอยู่ที่โต๊ะหน้าทีวี ก่อนที่จะออกจากห้องมันไม่มีเลยนะ

ฉันเดินไปหยิบมาดูและเห็นว่ามีการ์ดด้วย พออ่านการ์ดเท่านั้นแหละฉันก็ยิ้มออกมาทันทีเพราะคนที่เป็นเจ้าของดอกไม้ก็คือพี่เบย์ไง

“สำหรับน้องข้าวของพี่ครับ”

ไม่ยักรู้ว่าพี่เบย์ก็เขียนอะไรแบบนี้เป็นเหมือนกันด้วย ฉันถึงได้บอกไงว่าเขาเป็นผู้ชายน่ารักมาก

ไม่รู้หรอกว่าเขาไปทำแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนบ้าง แต่การที่เขาทำแบบนี้กับฉันมันทำให้ฉันดีใจและมีความสุข

พี่เบย์เป็นผู้ชายคนแรกที่ฉันรักมากและไม่เคยรักผู้ชายคนไหนเท่าเขามาก่อนเลย ถึงแม้ว่าก่อนที่จะเจอกับเขาฉันเคยมีแฟนมาก่อนแล้วก็ตาม

ที่ฉันกล้าพูดว่าตัวเองรักเขามากเพราะอะไรรู้ป่ะ ก็เพราะฉันกล้าแย่งแฟนเพื่อนมาไง

ถ้าไม่รักก็คงไม่กล้าแย่งมานอนมีอะไรกันขนาดนี้หรอก ต่อให้รู้ว่าผิดแล้วมันยังไงในเมื่อมันถลำลึกมาขนาดนี้แล้วและฉันก็ห้ามตัวเองไม่ได้ด้วย

ไลน์

เสียงไลน์ทำให้ฉันต้องวางช่อดอกไม้ลงแล้วหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋า ไม่ต้องเปิดดูก็รู้ได้ทันทีว่าคนที่ส่งมาเป็นใคร

การที่ฉันเข้าห้องมาแบบนี้พี่เบย์ก็คงจะรู้แล้วล่ะว่าฉันได้เห็นช่อดอกไม้ที่เขาเอามาเซอร์ไพรส์ฉันแล้ว

และที่เขาเข้าห้องฉันได้เพราะฉันได้ให้คีย์การ์ดกับเขาด้วยเผื่อวันไหนที่เขาอยากมาหาฉันไง

เบย์ : ชอบมั้ยคะ???

ข้าว : ชอบมากค่ะ น่ารักที่สุดเลย

ข้าว : อยากได้อะไรคืนนี้ข้าวให้หมดทั้งตัวและหัวใจเลยค่ะ

เบย์ : ต้องการกินข้าวค่ะ